ថ្មីៗនេះ បញ្ហាព្រំដែនបានកំរើកឡើងជាថ្មី ផ្ដើមចេញពីកំណត់ទូតពីក្រសួងការបរទេសកម្ពុជាផ្ញើទៅកាន់ប្រទេសវៀតណាម និងលិខិតរបស់តំណាងរាស្ត្របក្សប្រឆាំងទៅកាន់រដ្ឋមន្ដ្រីក្រសួងមហាផ្ទៃអំពីការជួលដីទៅឲ្យជនជាតិបរទេសនៅតាមព្រំដែនវៀតណាម។ ទើបតែកំរើកឡើងវិញក៏ពិតមែន ប៉ុន្តែមែនទែនទៅ ព្រំដែនគឺជាបញ្ហាដែលចោទឡើងមិនចេះចប់នៅក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រខ្មែរ ហើយតែងតែត្រូវបានទាញយកទៅដាក់នៅលើឆាកនយោបាយថែមទៀតផង។
ព្រំដែន គឺជាបញ្ហាដែលចោទឡើងមិនចេះចប់នៅក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រកម្ពុជា។ បញ្ហាព្រំដែនរបស់កម្ពុជា មានតាំងពីជាមួយបរទេស និងជាពិសេស គឺជាមួយខ្មែរគ្នាឯង។ ដោយមិននិយាយអំពីទំនាស់ជាមួយប្រទេសជិតខាង បញ្ហាព្រំដែនបានក្លាយទៅជាចំណាប់ខ្មាំងរបស់អ្នកនយោបាយនៅកម្ពុជា។ អ្នកនយោបាយ ដែលតែងតែព្យាយាមយកបញ្ហាព្រំដែននេះ ទៅកេងចំណេញខាងនយោបាយសម្រាប់ខ្លួននិងបក្សពួក។
តាំងពីឆ្នាំ២០១៥ ការសើរើរឿងព្រំដែនជាមួយប្រទេសវៀតណាមបានបណ្ដាលឲ្យសមាជិកព្រឹទ្ធសភាពីបក្សសម រង្ស៊ី និងតំណាងរាស្ត្របក្សសង្គ្រោះជាតិ ត្រូវរងបណ្ដឹងនិងជាប់ពន្ធនាគារ។ លោក សម រង្ស៊ី ដែលជាថ្នាក់ដឹកនាំបក្សប្រឆាំង ថ្មីៗនេះ ក៏ត្រូវបានតុលាការក្រុងភ្នំពេញកោះហៅឲ្យចូលជំនុំជម្រះរឿងសមគំនិតក្លែងឯកសារព្រំដែនផងដែរ។
ចំណាត់ការតាមផ្លូវតុលាការលើមន្ដ្រីបក្សប្រឆាំងជុំវិញបញ្ហាព្រំដែននេះ មែនទែនទៅ មិនមែនជារឿងប្លែកអ្វីទេសម្រាប់រដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា។ កន្លងមក រាល់អ្នកនយោបាយនិងសកម្មជននយោបាយណាដែលបំផុសបំផុលរឿងព្រំដែន តែងតែប្រឈមនឹងការចោទប្រកាន់តាមផ្លូវច្បាប់ជារឿយៗ។
បញ្ហាទឹកដីគឺជារឿងដ៏រសើបសម្រាប់គ្រប់ជាតិសាសន៍នៅលើសកលលោក។ ជាតិសាសន៍ណាក៏ដោយ ក៏ប្ដូរផ្ដាច់ការពារទឹកដីរបស់ខ្លួនដែរ។ នៅក្នុងបរិបទប្រវត្តិសាស្ត្រកម្ពុជា បញ្ហាទឹកដីគឺជាជំងឺដ៏រ៉ាំរ៉ៃមួយរបស់ប្រជាជាតិខ្មែរ ដែលអំណោយផលសម្រាប់អ្នកនយោបាយ។ រដ្ឋាភិបាលនៃគណបក្សកាន់អំណាច តែងតែអះអាងពីកិច្ចការពារបូរណភាពទឹកដីមិនឲ្យបាត់បង់សូម្បីតែមួយចំអាម។ ប៉ុន្តែការងារកំណត់ខ្សែបន្ទាប់ព្រំដែនដែលធ្វើមិនទាន់ចប់ បានក្លាយទៅជាចំណុចខ្សោយរបស់រដ្ឋាភិបាល ដែលបើកឱកាសឲ្យមានការរិះគន់ និងវាយប្រហារជាញឹកញាប់ពីសំណាក់គណបក្សប្រឆាំងនៅកម្ពុជា។
សព្វថ្ងៃ បើទោះបីជាគណបក្សប្រឆាំងហាក់ប្ដូរមកប្រើយុទ្ធសាស្ត្រទន់ភ្លន់នៅពេលនិយាយដល់បញ្ហាព្រំដែនក៏ដោយ ប៉ុន្តែគណបក្សនេះនៅតែមិនទាន់មិនពេញចិត្តទាំងស្រុងនៅឡើយ ការងារដែលរដ្ឋាភិបាលបានធ្វើនៅក្នុងបញ្ហាព្រំដែនជាមួយប្រទេសជិតខាង ជាពិសេសវៀតណាម។ គណបក្សប្រឆាំង តែងតែសម្ដែងក្ដីព្រួយបារម្ភអំពីកិច្ចការបូរណភាពទឹកដីជានិច្ច បើទោះបីជាខ្លួនគ្មានសមត្ថកិច្ចគ្រប់គ្រាន់នៅក្នុងការងារនេះក៏ដោយ។
បើគេសង្កេតមើលទៅ ទាំងបក្សប្រឆាំង ទាំងបក្សកាន់អំណាច សុទ្ធតែទទួលស្គាល់ថា បញ្ហាព្រំដែនគឺជាអាយុជីវិតរបស់ជាតិខ្មែរទាំងមូល។ ប៉ុន្តែបក្សទាំងពីរនេះ នៅតែមានគំនិតខ្វែងគ្នាច្រើនលើបញ្ហាព្រំដែន ជាពិសេសចំណាត់ការទៅលើការរំលោភបំពានរបស់វៀតណាម ចូលក្នុងទឹកដីខ្មែរនៅតាមខ្សែបន្ទាន់ព្រំដែន។
បក្សប្រឆាំងចង់ឲ្យមានការដោះស្រាយប្រកបដោយតម្លាភាព ដោយបង្កើតគណៈកម្មការចម្រុះដែលមានទាំងបក្សប្រឆាំងនៅក្នុងនោះផង ឬបើពុំដូច្នោះទេ ត្រូវប្ដឹងទៅកាន់តុលាការអន្ដរជាតិ។ ប៉ុន្តែរដ្ឋាភិបាលយល់ថា មានតែការចរចាទេ ដែលអាចដោះស្រាយបញ្ហានេះបាន។
នៅក្នុងបរិបទដូច្នេះ សួរថាតើខ្មែរអាចដោះស្រាយបញ្ហាព្រំដែនជាមួយប្រទេសជិតខាងបានយ៉ាងម៉េច នៅពេលខ្មែរមិនទាន់អាចដោះស្រាយបញ្ហានេះជាមួយជាតិខ្លួនបានផងនោះ?
ផ្ដើមចេញពីការតម្កល់ផលប្រយោជន៍ជាតិជាធំ អ្នកនយោបាយខ្មែរត្រូវតែពិចារណាឡើងវិញ ដោយត្រូវធានាថា រាល់សកម្មភាពរបស់ខ្លួនចំពោះបញ្ហាព្រំដែន មិនមែនធ្វើឡើងដើម្បីកេងចំណេញខាងនយោបាយឡើយ។ ជាមួយគ្នានេះ អ្នកនយោបាយព្រមទាំងភាគីពាក់ព័ន្ធទាំងអស់ ចាំបាច់ពួតដៃគ្នាធ្វើការសិក្សាស្រាវជ្រាវរកជំហរួមមួយ មុននឹងឈានទៅដោះស្រាយជាមួយប្រទេសជិតខាង។ កម្ពុជាចាំបាច់ត្រូវស្វែងរកការឯកភាពជាតិជាមុនសិន ព្រោះបើពុំដូច្នោះទេ បញ្ហាព្រំដែននឹងនៅតែជាបញ្ហារ៉ាំរ៉ៃ ដែលចោទឡើងមិនចេះចប់នៅក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រខ្មែរ។ ការដោះស្រាយបញ្ហាព្រំដែនជាមួយបរទេស ខណៈដែលគ្មានការឯកភាពគ្នាពីសំណាក់ខ្មែរគ្នាឯង ក្រៅតែពីធ្វើឲ្យខាតបង់ហើយ វានឹងធ្វើឲ្យខ្មែរចាញ់ប្រៀបគេ ទាំងកម្លាំងនយោបាយនិងកម្លាំងការទូតថែមទៀតផង៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ