អ្នកនយោបាយខ្មែរគួរដោះស្រាយបញ្ហាខ្មែរដោយខ្លួនឯង ជាជាងពឹងបរទេស
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
ស្តាប់ - ០៤:៣៧
វត្តមានរបស់លោក ចន ឃែរី រដ្ឋមន្ត្រីការបរទេសសហរដ្ឋអាមេរិកនៅកម្ពុជា កាលពី២ថ្ងៃមុន ហាក់បានបង្ហាញពន្លឺនៃក្តីសង្ឃឹមខ្លះ ដល់ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរ សង្គមស៊ីវិល អ្នកនយោបាយខ្មែរ ពិសេសអ្នកនយោបាយនៃគណបក្សប្រឆាំង។ ពួកគេមានសង្ឃឹមព្រោះ បញ្ហាដែលកើតមានឡើងក្នុងប្រទេសកន្លងមក អាចនឹងត្រូវលោក ចន ឃែរី ជួយធ្វើអន្តរាគមន៍ អោយបានធូរស្រាល។ ប៉ុន្តែតាមប្រវត្តិសាស្ត្រ និង បទពិសោធន៍កន្លងមក ជនបរទេសមិនអាចដោះស្រាយបញ្ហាខ្មែរអោយជ្រះស្រឡះបានទេ ប្រសិនបើខ្មែរមិនព្រមត្រូវរ៉ូវគ្នានោះ។ មិនតែប៉ុណ្ណោះ ពួកបរទេសថែមទាំងបានកេងចំណេញ ទៅលើជម្លោះផ្ទៃក្នុងរបស់ខ្មែរទៀតផង។
តាមប្រវត្តិសាស្ត្រកម្ពុជា ជាច្រើនរយឆ្នាំកន្លងមក មេដឹកនាំខ្មែរ ឬ អ្នកនយោបាយខ្មែរ តែងតែស្វែងរកការ ទំនុកបម្រុង ឬពឹងពាក់ជនបរទេសជានិច្ច ដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហាផ្ទៃក្នុងរបស់នគរខ្លួន ឬដើម្បីប្រឆាំងនឹងភាគីបដិបក្ខម្ខាងទៀត។ កាលណោះ ពួកបរទេសដែលអ្នកដឹកនាំខ្មែរនិយមពឹងពាក់ គឺប្រទេសយួន និងប្រទេសសៀម។ ជាលទ្ធផល បញ្ហាផ្ទៃក្នុងខ្លះ ត្រូវបានដោះស្រាយទៅតាមបំណងប្រាថ្នារបស់ខ្លួន ប៉ុន្តែទន្ទឹមនឹងនេះ ប្រទេសយួននិងប្រទេសសៀមតែងទទួលបានការតបស្នងទៅវិញជានិច្ច។ ការតបស្នង ដែលជានិច្ចជាកាល ត្រូវបានគេមើលឃើញថាធ្វើអោយខូច ឬ បាត់បង់ប្រយោជន៍ខ្មែរទៅវិញ។
បច្ចុប្បន្ន ប្រវត្តិសាស្ត្រដដែលក៏បានវិលមកសារជាថ្មី។ ដើម្បីដាក់គំនាបទៅលើគូបដិបក្ខរបស់ខ្លួន ឬ ដើម្បី ដោះស្រាយបញ្ហាអ្វីមួយ អ្នកនយោបាយខ្មែរតែងតែស្វែងរកអន្តរាគមន៍ពីបរទេសជានិច្ច។ ជាក់ស្តែង ជម្លោះរវាងគណបក្សសង្គ្រោះជាតិ និង គណបក្សប្រជាជនកម្ពុជា បន្ទាប់ពីការបោះឆ្នោតឆ្នាំ ២០១៣ កន្លងមក។ មេដឹកនាំរបស់គណបក្សសង្គ្រោះជាតិ តែងស្នើសុំអោយមានការដាក់គំនាបលើរដ្ឋាភិបាលដែលដឹក នាំដោយគណបក្សប្រជាជនកម្ពុជា ដោយប្រើមធ្យោបាយផ្សេងៗដែលប្រទេសជាមិត្តអាចធ្វើទៅបាន។
តើបរទសពិតជាអាចជួយដោះស្រាយបញ្ហាខ្មែរបានទេ?
តាមពិតទៅ យើងមិនអាចបន្ទោសបក្សប្រឆាំងតែម្នាក់ឯងបានទេ ចំពោះការងាកទៅពឹងពាក់បទេសនេះ។ ការពឹងពាក់នេះកើតមានឡើង ក៏ព្រោះតែខ្មែរទាំងពីរបក្សនិយាយស្តាប់គ្នាមិនបាន។ មិនបាន ព្រោះម្ខាងៗយល់ថាម្ខាងទៀតមិនស្មោះត្រង់នឹងខ្លួន ឬអាចនិយាយបានថា ចាប់ដៃជាន់ជើង ឬក៏កេងចំណេញលើគ្នាទៅវិញទៅមក ជាដើម។
ប៉ុន្តែទោះយ៉ាងណា តាំងពីឆ្នាំ ២០១៣ មក គេសង្កេតឃើញថា គំនាបរបស់បរទេស ឬការស្រែកពីចំងាយរបស់ពួកបស្ចិមប្រទេស បានមិនធ្វើអោយរដ្ឋាភិបាលដែលដឹកនាំដោយគណបក្សប្រជាជនកម្ពុជា ផ្លាស់ប្តូរឥរិយាបទរបស់ខ្លួន ចំពោះបក្សប្រឆាំងនោះទេ។ ការដែលរដ្ឋាភិបាលដែលដឹកនាំដោយគណបក្សប្រជាជនកម្ពុជា មិនអើពើនឹងការស្រែកពីចំងាយរបស់ពួកបច្ចឹមប្រទេស មានអាមេរិកជាដើម ក៏ព្រោះតែរដ្ឋាភិបាលមានទីអាងពីសហគមន៍អន្តរជាតិជាច្រើនទៀត។ បើគ្មាន អឺរ៉ុប ឬអាមេរិក ក៏នៅមានចិន ជាមហាមិត្តដែលនៅគាំទ្រខ្លួនដដែល។
ម្យ៉ាងវិញទៀត គេក៏ត្រូវយល់ដែរថា បើទោះជាកម្ពុជា ជាប្រទេសកាន់របបប្រជាធិបតេយ្យ ក៏ដោយក៏កម្ពុជា មិនមែនជាប្រទេសដែលគួរអោយចាប់អារម្មណ៍ ជាងគេនៅក្នុងតំបន់នោះទេ ជាពិសេសពីសំណាក់អាមេរិក ។ សម្រាប់អាមេរិក កម្ពុជាជាប្រទេសដែលបានប្រយោជន៍តិចតួច ហើយឈរនៅខាងចិនរួចជាស្រេចទៅហើយ។ ដូច្នេះហើយ ពេលខ្លះ ជម្លោះនៅក្នុងប្រទេសនេះ មិនបានក្លាយជាប្រធានបទនៃការយកចិត្តទុកដាក់នោះទេ។
ម្យ៉ាងវិញទៀត ការណ៍ដែលអ្នកនយោបាយខ្មែរ មិនអាចដោះស្រាយបញ្ហាខ្មែរដោយខ្លួនឯងបាននេះ វាឆ្លុះបញ្ចាំងអោយឃើញពីការបែកបាក់ផ្ទៃក្នុងយ៉ាងខ្លាំងក្នុងសង្គមខ្មែរ និងការមិនអោយតម្លៃគ្នាក្នុងចំណោមអ្នកនយោបាយខ្មែរ។ ជាមួយគ្នានេះដែរ វាក៏បានបង្ហាញ អោយគេឃើញថា អ្នកនយោបាយម្នាក់ៗ គិតពីបក្សរបស់ខ្លួនជាជាងប្រយោជន៍រួមរបស់ជាតិ។
ប៉ុន្តែកាលណាអ្នកនយោបាយខ្មែរគ្រប់ភាគីតម្កល់ផលប្រយោជន៍ជាតិជាធំ នោះបញ្ហាខ្មែរនឹងត្រូវដោះស្រាយបានភ្លាម ទោះបីជាមាន ឬ គ្មានការធ្វើអន្តរាគមន៍ពីបរទេសក៏ដោយ។ ជាឧទាហរណ៍ជាក់ស្តែង វប្បធម៌សន្ទនា គឺជាលទ្ធផលបានមកពីជំនួបរវាងគណបក្សទាំង២ និង រហូតឈានដល់កិច្ចព្រមព្រាងថ្ងៃទី ២២ កក្កដា ឆ្នាំ២០១៤។ បើទោះបីជា កិច្ចព្រមព្រាងនៃវប្បធម៌សន្ទនានេះ ពេលខ្លះត្រូវបានគេបំភ្លេចចោលក៏ដោយ ក៏វាជាឧទាហរណ៍ដ៏ល្អមួយ ដែលបង្ហាញថា អ្នកនយោបាយខ្មែរចេះធ្វើការជាមួយគ្នាដើម្បីខ្មែរដែរ។
ដូច្នេះ អ្នកនយោបាយខ្មែរគប្បីចាប់ផ្តើមដោះស្រាយបញ្ហាខ្មែរដោយខ្មែរខ្លួនឯង។ នេះគឺជាពេលវេលាមួយដែលអ្នកនយោបាយខ្មែរគប្បីស្វែងយល់ពីគ្នាទៅវិញទៅមក នឹងលើកយកបញ្ហាមកដាក់លើតុជជែកគ្នា នឹងដោះស្រាយបញ្ហារួមគ្នា។ ការពឹងផ្អែកតែទៅលើអន្តរាគមន៍របស់បរទេសពេក មិនអាចជួយដោះស្រាយបញ្ហាខ្មែរនិងខ្មែរបាននោះទេ ប្រសិនបើខ្មែរមិនត្រូវរ៉ូវគ្នានោះទេ។ ម្យ៉ាងវិញទៀត អ្នកនយោបាយខ្មែរ ត្រូវរៀនបើកចិត្តទទួលយកទស្សនៈផ្ទុយពីទស្សនៈរបស់ខ្លួនផងដែរ។ ចូរចាំថា អ្នកនយោបាយទោះជាមកពីគណបក្សដែលមាននយោបាយផ្ទុយគ្នាក៏ដោយ ក៏ត្រូវរៀនធ្វើការជាមួយគ្នាដែរ ពីព្រោះអ្វីៗទាំងអស់គឺដើម្បីសេចក្តីសុខរបស់ប្រជាពលរដ្ឋ និង ផលប្រយោជន៍សម្រាប់សង្គមជាតិទាំងមូល។
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ