វប្បធម៌សន្ទនាក្នុងបរិបទនៃការប្រជែងអំណាចក្នុងទឹកផ្តាច់ព្រ័ត្រ!
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
ស្តាប់ - ០៥:០២
ជាថ្មីម្តងទៀត គណបក្សប្រជាជនកម្ពុជា និងគណបក្សសង្គ្រោះជាតិបានបញ្ជាក់ថា ខ្លួនប្តេជ្ញាអនុវត្តកិច្ចព្រមព្រៀងថ្ងៃទី ២២ កក្កដា ឆ្នាំ ២០១៤។ ការប្តេជ្ញាចិត្តបែបនេះ ត្រូវបានបញ្ជាក់ក្នុងសេចក្តីថ្លែងការណ៍របស់បក្សកាន់អំណាច កាលពីថ្ងៃទី០១កុម្ភៈ និងសេចក្តីថ្លែងការណ៍ឆ្លើយតបរបស់គណបក្សសង្គ្រោះជាតិ ថ្ងៃទី០២កុម្ភៈ។ ការរក្សាបានស្មារតីកិច្ចព្រមព្រៀងនេះជារបត់ផ្លូវដ៏វិជ្ជមានសម្រាប់នយោបាយប្រទេសកម្ពុជា។ ប៉ុន្តែ តើវប្បធម៌សន្ទនាអាចរស់បានបែបណា ក្នុងបរិបទដែលគណបក្សទាំងពីរ ត្រូវប្រជែងអំណាចគ្នាយ៉ាងស្រួចស្រាល់បំផុត ក្នុងទឹកផ្តាច់ព្រ័ត្រនេះ?
«វប្បធម៌សន្ទនា»កំពុងក្លាយជាពាក្យពេញនិយមមួយទាំងនៅក្នុងគណបក្សកាន់អំណាច ទាំងក្នុងគណបក្សប្រឆាំង។ ពាក្យនេះត្រូវបានគេប្រើប្រាស់កាន់តែច្រើនឡើងបន្ទាប់ពីគណបក្សជាប់ឆ្នោតទាំងពីរសម្រេចបានកិច្ចព្រមព្រៀងបញ្ចប់វិបត្តិនយោបាយកាលពីថ្ងៃទី២២កក្កដាឆ្នាំ ២០១៤ ដោយសន្យាប្រើប្រាស់យន្តការសន្ទនាជំនួសឲ្យការប្រឈមមុខ។
ជាការពិត ការបោះឆ្នោតលើកចុងក្រោយនេះគឺជារបត់នយោបាយដ៏សំខាន់មួយសម្រាប់ប្រទេសកម្ពុជា។ សំខាន់មិនមែនត្រឹមតែតុល្យភាពនៅក្នុងរដ្ឋសភាប៉ុណ្ណោះទេ តែលទ្ធផលនៃការបោះឆ្នោតនេះបានតម្រូវឲ្យគណបក្សជាប់ឆ្នោតទាំងពីរត្រូវចេះធ្វើការជាមួយគ្នាដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហាជាតិសំខាន់។ មែនទែនទៅ ចំណុចចាប់ផ្តើមនៃវប្បធម៌សន្ទនាបានកើតមានតាំងពីក្រោយការបោះឆ្នោតឆ្នាំ ១៩៩៣ មកម្ល៉េះ។ ប៉ុន្តែ រយៈពេលពីរទសវត្សរ៍កន្លងផុតទៅ អ្នកនយោបាយខ្មែរនៅមិនទាន់ស៊ាំនឹងទម្លាប់បែបថ្មីប្រជាធិបតេយ្យនៅឡើយទេ។
ទម្លាប់ចាស់នៃការធ្វើនយោបាយដោយលាក់កាំបិតស្នៀតពីក្រោយខ្នងបានធ្វើឲ្យវប្បធម៌សន្ទនាមិនសូវមានខ្លឹមសារពិតប្រាកដ។ មេរៀនរបស់គណបក្សហ្វ៊ុនស៊ិនប៉ិចបានក្លាយជាឧទាហរណ៍ដែលធ្វើឲ្យគណបក្សប្រឆាំងខ្លាចរអារក្នុងការចូលកៀកជាមួយគណបក្សប្រជាជនកម្ពុជា ហើយវាបានក្លាយជាចំណុចរសើបដែលនាំឲ្យអ្នកនយោបាយក៏ដូចជាអ្នកគាំទ្របក្សប្រឆាំងនៅតែចង់រក្សាភាពដាច់ណាត់ដូច«ទឹកនិងប្រេង»ជាមួយគណបក្សកាន់អំណាច។
ប្រតិកម្មរបស់អ្នកគាំទ្រគណបក្សសង្គ្រោះជាតិក្រោយពេលគណបក្សនេះយល់ព្រមចូលអង្គុយក្នុងរដ្ឋសភាកាលពីពេលកន្លងទៅនេះគឺជាឧទាហរណ៍ជាក់ស្តែង។ យ៉ាងណាក៏ដោយចុះ ស្ថានភាពបច្ចុប្បន្នមិនសូវជាមានជម្រើសច្រើនសម្រាប់អ្នកនយោបាយប៉ុន្មានទេក្រៅតែពីការបង្ខំចិត្តអង្គុយទល់មុខគ្នាដើម្បីពិភាក្សាដោះស្រាយបញ្ហា។ «វប្បធម៌សន្ទនា»មានផលល្អច្រើនយ៉ាងសម្រាប់នយោបាយប្រទេសកម្ពុជា។ ល្អម្យ៉ាងដោយសារតែ វប្បធម៌នេះអាចលុបបំបាត់ទស្សនៈចូលគ្នាមិនចុះដែលជាប្រភពនៃនយោបាយសងសឹកគ្នាពីជំនាន់មួយទៅជំនាន់មួយដែលពិបាកលុបបំបាត់។ រីឯល្អម្យ៉ាងទៀតគឺវាបានកាត់បន្ថយការពឹងពាក់ទៅលើបរទេសឲ្យជួយអន្តរាគមន៍បានមួយចំណែកធំ។
ជាក់ស្តែង ចុងក្រោយនេះ មេដឹកនាំនយោបាយតែងជួបពិភាក្សាទល់មុខគ្នាហើយសម្រេចបានលទ្ធផលជាបន្តបន្ទាប់។ តាមរយៈកិច្ចសន្ទនារវាងខ្មែរនិងខ្មែរនេះហើយដែលគេមិនសូវឃើញមានការពឹងពាក់ឬស្រែកដង្ហោយរកបរទេសឲ្យជួយយ៉ាងកងរំពងដូចពីមុនទេ។ ម្យ៉ាងទៀត អ្នកនយោបាយខ្មែរហាក់បានរៀនសូត្រពីបណ្តាប្រទេសជឿនលឿនក្នុងលោកបានខ្លះៗហើយ។ មេរៀនដ៏ល្អជាងគេគឺ បើទោះជាមកពីគណបក្សដែលមាននយោបាយផ្ទុយគ្នាក៏ដោយក៏គេអាចធ្វើការជាមួយគ្នាបានដែរ។ រីឯការផ្ទេរអំណាចរវាងអ្នកចាញ់និងអ្នកឈ្នះឆ្នោតក៏មានភាពរលូននិងដោយចាប់ដៃគ្នារលាក់។ រវាងអ្នកឈ្នះនិងអ្នកចាញ់ឆ្នោត ពួកគេរស់នៅជាមួយគ្នាដោយសុខដុមរមនានិងក្នុងសេចក្តីថ្លៃថ្នូរ។ នេះជារូបភាពដែលពលរដ្ឋខ្មែរប្រាថ្នាចង់ឃើញនៅលើទឹកដីកម្ពុជា។
ដូច្នេះ នេះជាពេលវេលាដែលអ្នកនយោបាយខ្មែរត្រូវបង្កើតឲ្យបានទម្លាប់ថ្មីមួយដែលអាចធ្វើការជាមួយគ្នាដោយចុះសម្រុងផងនិងដោយមិនឲ្យខាតប្រយោជន៍គណបក្សណាមួយផង។ សូមកុំភ្លេចថា ភាពចុះសម្រុងនេះក៏ជាកត្តាសំខាន់ណាស់ក្នុងការឈានទៅការផ្ទេរអំណាចដោយសន្តិវិធីរវាងគណបក្សចាញ់ឆ្នោតនិងគណបក្សឈ្នះឆ្នោត។ ដើម្បីឈានដល់គោលដៅនេះ ការពង្រឹងទំនុកចិត្តតាមរយៈការពង្រីកវប្បធម៌នយោបាយស្មោះត្រង់និងទុកចិត្តគ្នាគឺជាបេសសកម្មទី១របស់អ្នកនយោបាយខ្មែរ។ រីឯការកាត់បន្ថយវប្បធម៌ស្អប់ខ្ពើមនិងចងគំនុំគ្នាគឺជាបេសកកម្មរបស់អ្នកគាំទ្រនយោបាយ។
ឥឡូវនេះ មេដឹកនាំបក្សកាន់អំណាចនិងបក្សប្រឆាំងហាក់ដូចជាផ្តើមផ្តល់តម្លៃដល់ការសន្ទនាហើយក៏ហាក់ដូចជាស៊ាំនឹងជំនួបទល់មុខគ្នាជាបណ្តើរៗហើយ។ នៅឡើយតែអ្នកគាំទ្រនយោបាយដែលហាក់នៅតែរក្សាភាពដាច់ណាត់យ៉ាងខ្លាំងដដែល។ ក្នុងបរិបទនេះ តើ«វប្បធម៌សន្ទនា»អាចរស់បានដោយរបៀបណាបើការប្រកួតប្រជែងយកប្រជាប្រិយភាពបានឈានដល់ដំណាក់កាលផ្តាច់ព្រ័ត្រទៅហើយនោះ? តើនេះមិនមែនជាជម្រើសទ្វេគ្រោះរបស់គណបក្សសង្គ្រោះជាតិទេឬ?
សំណួរទាំងនេះអាចបញ្ជាក់បានពីភាពផុយស្រួយនៃ«វប្បធម៌សន្ទនា»នៅកម្ពុជាជាពិសេសក្នុងបរិបទនៃការប្រជែងអំណាចក្នុងទឹកផ្តាច់ព្រ័ត្រដ៏ស្រួចស្រាល់បំផុតសម្រាប់ការបោះឆ្នោតខាងមុខ៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ