អ្វីទៅជាសិទ្ធិនៃការវិលត្រឡប់របស់ជនភៀសខ្លួនប៉ាឡេស្ទីនដែលពលរដ្ឋប៉ាឡេស្ទីនកំពុងបន្តទាមទារ?
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
ស្តាប់ - ០៥:២៣
គិតត្រឹមថ្ងៃចន្ទ ទី២ មេសា ស្ថានការណ៍នៅតាមខ្សែបន្ទាត់ព្រំដែនខណ្ឌចែកទឹកដីប៉ាឡេស្ទីននៅតំបន់ហ្កាហ្សា និងទឹកដីអ៊ីស្រាអែលហាក់បានស្ងប់ស្ងាត់បន្តិច។ ស្ងប់ស្ងាត់បន្ទាប់ពីមានអំពើហិង្សាយ៉ាងពុះកញ្ជ្រោលរវាងបាតុករប៉ាឡេស្ទីន និងទាហានអ៊ីស្រាអែលក្នុងថ្ងៃសុក្រ ទី៣០ មីនាដែលបានបណ្តាលឲ្យស្លាប់មនុស្សយ៉ាងតិច ១៧នាក់ និងរបួសជាង ១ ៤០០នាក់។ ទោះជាយ៉ាងនេះក្តី ចលនាទាមទារសិទ្ធិនៃការវិលត្រឡប់វិញរបស់ជនភៀសខ្លួនប៉ាឡេស្ទីននឹងបន្តមានរហូតដល់ថ្ងៃទី១៥ ឧសភាខាងមុខ។ ហេតុអ្វីបានជាពលរដ្ឋប៉ាឡេស្ទីនបន្តទាមទារសិទ្ធិនៃការវិលត្រឡប់របស់ជនភៀសខ្លួនប៉ាឡេស្ទីន?
តាំងពីថ្ងៃសៅរ៍ ទី៣១ មីនាមកម្ល៉េះដែលបាតុករប៉ាឡេស្ទីនរស់ក្នុងតំបន់ហ្កាហ្សាគ្រប់គ្រងដោយចលនាប៉ាឡេស្ទីនហាម៉ាស់បាននាំគ្នាទៅបោះទីតាំងនៅតាមខ្សែបន្ទាត់ព្រំដែនខណ្ឌចែកតំបន់ហ្កាហ្សា និងទឹកដីអ៊ីស្រាអែល។ កម្មវត្ថុរបស់ពួកគេ គឺរៀបចំចលនាទាមទារសិទ្ធិនៃការវិលត្រឡប់របស់ជនភៀសខ្លួនប៉ាឡេស្ទីនសម្រាប់រយៈពេល ៦សប្តាហ៍ ពោលរហូតដល់ថ្ងៃទី១៥ ឧសភាខាងមុខ។ ជម្រើសយកថ្ងៃទី១៥ ឧសភាជាថ្ងៃបិទបញ្ចប់ចលនាទាមទាររបស់ខ្លួនមិនមែនជាជម្រើសចៃដន្យទេ ព្រោះជាខួបគម្រប់ ៧០ឆ្នាំនៃសោកនាដកម្មនៃការរត់ភៀសខ្លួនរបស់ប្រជាជនប៉ាឡេស្ទីន និងការប្រសូត្ររដ្ឋអ៊ីស្រាអែលជាផ្លូវការក្នុងឆ្នាំ ១៩៤៨។
តែគួរឲ្យសោកស្តាយ ថ្ងៃទី១ នៃការផ្តើមចលនាមួយនេះត្រូវបានបញ្ចប់ដោយបណ្តាលឲ្យស្លាប់បាតុករប៉ាឡេស្ទីនស្លូតត្រង់យ៉ាងតិច ១៧នាក់ និងរបួសជាង ១ ៤០០នាក់នៅក្រោមគ្រាប់កំាំភ្លើងរបស់ទាហានអ៊ីស្រាអែល។ មកដល់ថ្ងៃនេះ ស្ថានការណ៍ហាក់ដូចជាស្ងប់ស្ងាត់បន្តិចមែន តែប្រជាជនប៉ាឡេស្ទីនមិនបានបោះបង់ចោលការទាមទាររបស់ខ្លួនទេ។ ក្រៅពីភាពតានតឹងដែលកំពុងឡើងខ្លាំងនៅក្នុងតំបន់ហ្កាហ្សាជាមួយអ៊ីស្រាអែល សង្រ្គាមពាក្យសម្តីក៏កំពុងលេចឡើងយ៉ាងផុសផុលរវាងរដ្ឋាភិបាលអ៊ីស្រាអែល និងសហគមន៍អន្តរជាតិ រួមទាំងរវាងរដ្ឋអំណាចប៉ាឡេស្ទីន និងរដ្ឋបាលអាមេរិកាំងរបស់លោកដូណាល់ ត្រាំ។
ក្រោមភ្នែកច្រមុះរបស់លោកប្រធានរដ្ឋអំណាចប៉ាឡេស្ទីនម៉ាមូដ អាបាស់ អ៊ីស្រាអែលជាអ្នកទទួលខុសត្រូវតែម្នាក់ឯងគត់លើការស្លាប់ និងរបួសប្រជាជនប៉ាឡេស្ទីនកាលពីថ្ងៃសុក្រ ទី៣០ មីនា និងបានទាមទារឲ្យមានការគាំពារពីសហគមន៍អន្តរជាតិ។ ចំណែកអគ្គលេខាធិការអង្គការសហប្រជាជាតិ ប្រទេសលោកខាងលិចជាច្រើន រួមទាំងក្រុមប្រទេសអារ៉ាប់ផងបានទាមទារឲ្យបើកការស៊ើបអង្កេតឯករាជ្យមួយដើម្បីស្វែងរកការពិត។ តែគ្មានអ្វីគួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើល សំណើនេះត្រូវបានលោកនាយករដ្ឋមន្រ្តីអ៊ីស្រាអែលនេតាន់យ៉ាហ៊ូ និងអាមេរិកដែលជាសម្ព័ន្ធមិត្តច្រានចោលយ៉ាងដាច់អហង្ការ។ មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះ លោកនេតាន់យ៉ាហ៊ូថែមទាំងសរសើលើទង្វើរបស់ទាហានអ៊ីស្រាអែលពេញមាត់ដោយចាត់ទុកជាទាហានដែលមានសីលធម៌ជាងគេនៅក្នុងលោក។
គិតតាំងពីក្រោយការបិទបញ្ចប់សង្រ្គាមរវាងអ៊ីស្រាអែល និងកម្លាំងប្រដាប់អាវុធប៉ាឡេស្ទីនហាម៉ាស់នារដូវក្តៅឆ្នាំ ២០១៤ មក នេះជាលើកទី១ ដែលអំពើហិង្សារវាងភាគីជម្លោះទាំងពីរបានសម្លាប់មនុស្សជាច្រើននាក់។ តែអ្វីជាការកត់សម្គាល់ ព្រឹត្តិការណ៍មួយនេះមិនដូចគ្នានឹងព្រឹត្តិការណ៍កាលពី ៤ឆ្នាំមុនទេ។ មិនដូចគ្នាព្រោះលើកនេះ ប្រជាជនប៉ាឡេស្ទីនបានផ្តើមចលនាទាមទារសិទ្ធិនៃការវិលត្រឡប់វិញរបស់ជនភៀសខ្លួនប៉ាឡេស្ទីនដែលកំពុងរស់នៅក្នុងប្រទេសទី៣។ ប្រភេទជនភៀសខ្លួនប៉ាឡេស្ទីនដែលគេចង់និយាយនេះ គឺពលរដ្ឋប៉ាឡេស្ទីនប្រមាណជា ៧២០ ០០០នាក់ដែលត្រូវបានគេបណ្តេញចេញ ឬបង្ខំចិត្តចាកចេញដោយខ្លួនឯងពីទឹកដីកំណើតក្នុងសម័យសង្រ្គាមប្រកាសដោយអ៊ីស្រាអែលក្នុងឆ្នាំ ១៩៤៨ និងដែលក្នុងឆ្នាំដដែលនេះ រដ្ឋអ៊ីស្រាអែលមួយត្រូវបានបង្កើតឡើងជាផ្លូវការ។
គឺចាប់តាំងពីពេលនោះឯងដែលជម្លោះរវាងអ៊ីស្រាអែល និងប៉ាឡេស្ទីនបានចាប់ផ្តើម និងបន្តមានមកដល់សព្វថ្ងៃ។ ពិតណាស់ថា ការទាមទារចង់បានរដ្ឋឯករាជ្យមួយនៅជាបុព្វហេតុចម្បងរបស់ប្រជាជនប៉ាឡេស្ទីន តែគេមិនត្រូវភ្លេចនិយាយទេថា សិទ្ធិនៃការវិលត្រឡប់របស់ជនភៀសខ្លួនប៉ាឡេស្ទីនចូលក្នុងអតីតដីកំណើតរបស់ខ្លួនដែលជារបស់អ៊ីស្រាអែលបច្ចុប្បន្ននៅបន្តជាប្រធានបទដ៏ស្មុគស្មាញ និងចម្រូងចម្រាស។ ប៉ាឡេស្ទីន និងអ៊ីស្រាអែលបានយល់ឃើញដូចគ្នាថា រឿងរ៉ាវមួយនេះកំពុងបន្តជាឧបសគ្គនៃដំណើរស្វែងរកសន្តិភាពរវាងគ្នា។ ប្រជាជនប៉ាឡេស្ទីន ៣ជំនាន់មកហើយដែលបានទាមទារសិទ្ធិមួយនេះ។
តាមពិតទៅ អង្គការសហប្រជាជាតិ និងសហគមន៍អន្តរជាតិបានចូលរួមជួយឈឺឆ្អាលឲ្យមានកម្មវិធីគាំពារ និងឧបត្ថម្ភលើជនភៀសខ្លួនប៉ាឡេស្ទីន រួមទាំងបង្កលក្ខណៈងាយស្រួលនៃការត្រឡប់ចូលដីកំណើត និងទទួលបានវិញនូវទ្រព្យសម្បត្តិរបស់ខ្លួន ពិសេសជនភៀសខ្លួនណាដែលចង់ត្រឡប់ដោយស្ម័គ្រចិត្ត។ ម្យ៉ាងទៀត សិទ្ធិនៃការវិលត្រឡប់របស់ជនភៀសខ្លួនប៉ាឡេស្ទីនក៏ជាលក្ខខណ្ឌមួយក្នុងចំណោមលក្ខខណ្ឌជាច្រើនដែលមានចែងនៅក្នុងកិច្ចព្រមព្រៀងសន្តិភាពរវាងអ៊ីស្រាអែល និងក្រុមប្រទេសអារ៉ាប់។ តែអ្វីៗហាក់បានជាប់គាំង និងផ្ទុះជារឿងអាស្រូវក្នុងពេលដែលអ៊ីស្រាអែលបានសម្រេចបិទទ្វារមិនទទួលយកជនភៀសខ្លួនប៉ាឡេស្ទីនជាដាច់ខាត។ អ្វីដែលទីក្រុងតេឡាវីបារម្ភ គឺខ្លាចលំហូរត្រឡប់របស់ជនភៀសខ្លួនប៉ាឡេស្ទីននឹងធ្វើឲ្យជនជាតិជ្វីហ្វក្លាយជាជនជាតិភាគតិចនៅក្នុងរដ្ឋអ៊ីស្រាអែលដែលទើបបង្កើតថ្មីថ្មោង។
បន្ទាប់មកទៀត រដ្ឋាភិបាលអ៊ីស្រាអែលក៏បានបង្កើតច្បាប់មួយដែលអនុញ្ញាតឲ្យរដ្ឋមានសិទ្ធិរឹបអូសដីធ្លី ផ្ទះសម្បែងដែលប្រជាជនប៉ាឡេស្ទីនបានទុកចោល។ សព្វថ្ងៃនេះ ដីធ្លី និងផ្ទះសម្បែងមួយភាគធំរបស់ជនភៀសខ្លួនប៉ាឡេស្ទីននៅបរទេសត្រូវបានរដ្ឋអ៊ីស្រាអែលរក្សាទកជាកម្មសិទ្ធិរបស់រដ្ឋ និងមានដីធ្លីមួយភាគតូចត្រូវឈូសឆាយ រួចប្រគល់ទៅឲ្យសហគមន៍ជ្វីហ្វកាន់កាប់។ ចំណែកជនភៀសខ្លួនប៉ាឡេស្ទីនដែលជាម្ចាស់ដើមបានឲ្យទុកត្រឹមសន្លឹកប័ណ្ណកម្មសិទ្ធិ និងប្លង់រឹងដោយនៅតែសង្ឃឹមថា នឹងយកបានវិញនូវដីធ្លី ឬផ្ទះសម្បែងរបស់ខ្លួននៅថ្ងៃណាមួយ៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ