នៅពេលសង្គមព្រះពុទ្ធសាសនារងការវាយលុកដោយគ្រឿងស្រវឹង
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
ស្តាប់ - ០៤:៥០
នៅកម្ពុជា ពលរដ្ឋជាង ៩០ % កាន់ព្រះពុទ្ធសាសនា ហើយសាសនាមួយនេះក៏ត្រូវបានចាត់ទុកជាសាសនារបស់រដ្ឋទៀតផង។ ប៉ុន្តែ សង្គមមួយនេះហាក់ដូចជាកំពុងរងការវាយលុកយ៉ាងពេញទំហឹងពីគ្រឿងស្រវឹង។ គ្រឿងស្រវឹងត្រូវបានគេប្រើប្រាស់គ្រប់ទិសទីនិងយ៉ាងពេញនិយមជាពិសេសក្នុងពេលមានពិធីបុណ្យធំៗដែលមនុស្សមានឱកាសជួបជុំគ្នា។ គ្រឿងស្រវឹងត្រូវគេរកឃើញថាជាប្រភពបង្កបញ្ហាធំធេងណាស់ដល់សង្គម។ តើវាមានន័យយ៉ាងដូចម្តេច នៅពេលដែលសង្គមព្រះពុទ្ធសាសនារងការវាយលុកដោយគ្រឿងស្រវឹង?
ក្នុងចំណោមផលិតផលដែលគេផ្សព្វផ្សាយច្រើនជាងគេទៅដល់សាធារណជន គ្រឿងស្រវឹងគឺជាផលិតផលលេចធ្លោជាងគេមួយជាពិសេសក្នុងពេលមានពិធីបុណ្យធំៗដូចជាបុណ្យអុំទូកនេះជាដើម។ នៅតាមទីសាធារណៈ ក៏ដូចជានៅតាមបណ្តាញផ្សាយព័ត៌មានដែរ ផលិតផលគ្រឿងស្រវឹងត្រូវបានគេផ្សព្វផ្សាយយ៉ាងទូលំទូលាយដោយបង្ហាញថាវាជាតំណាងឲ្យក្តីសប្បាយរីករាយ ជាភាពទាន់សម័យ ជាកិត្តិយសនិងជាសុភមង្គលដ៏អស្ចារ្យមួយសម្រាប់សង្គមខ្មែរ។
ប៉ុន្តែ នៅលើទិដ្ឋភាពជាក់ស្តែងវិញ គ្រឿងស្រវឹងបានបង្កបញ្ហារាប់រាយជំពូកគួរឲ្យព្រឺខ្លាច៖ ហេតុផលដ៏សំខាន់មួយនៃគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍ដែលសម្លាប់មនុស្ស៥នាក់យ៉ាងតិចក្នុងមួយថ្ងៃគឺបណ្តាលមកពីការបើកបរក្នុងស្ថានភាពស្រវឹង។ បទឧក្រិដ្ឋជាច្រើនជាពិសេសអំពើហិង្សាក្នុងគ្រួសារដែលជាបញ្ហាធំធេងសម្រាប់សង្គមខ្មែរក៏មានចំណែកយ៉ាងសំខាន់មកពីគ្រឿងស្រវឹង។ គ្រឿងស្រវឹងក៏បង្កផលប៉ះពាល់យ៉ាងខ្លាំងដល់សុខភាព និងធ្វើឲ្យខាតបង់ថវិកាយ៉ាងសន្ធឹកសន្ធាប់ដល់គ្រួសារខ្មែរជាពិសេសគ្រួសារអ្នកក្រីក្រ។
ក៏ប៉ុន្តែ ផលវិបាកដ៏ធំធេងទាំងនេះហាក់មិនសូវមានអ្នកណាចាប់អារម្មណ៍ប៉ុន្មានទេដោយហេតុថា ភាពគគ្រឹកគគ្រេងនៃការផ្សាយពាណិជ្ជកម្មអំពីគុណសម្បត្តិនៃគ្រឿងស្រវឹងបានលុបបាត់ស្ទើរទាំងស្រុងទៅលើគ្រោះថ្នាក់របស់វា។ ជាក់ស្តែង នៅរាល់ពិធីជប់លាង អាពាហ៍ពិពាហ៍ ក៏ដូចជាពិធីជួបជុំនានាៗដែរ គ្រឿងស្រវឹងនៅតែជាជម្រើសដែលមិនអាចខ្វះបាន។
នៅឯភោជនីយដ្ឋាននិងក្លឹបរាត្រីឯណោះវិញ គ្រឿងស្រវឹងរឹតតែពេញនិយមថែមទៀត។
ជាការពិតណាស់ កម្ពុជាមិនមែនជាប្រទេសតែមួយគត់ដែលមានចរាចរណ៍គ្រឿងស្រវឹងនោះឡើយ។ នៅលើពិភពលោកនេះ ឧស្សាហកម្មគ្រឿងស្រវឹងបានរីកលូតលាស់យ៉ាងខ្លាំងនៅគ្រប់ទិសទី។ ប៉ុន្តែ អ្វីដែលខុសប្លែកគ្នាពីប្រទេសមួយទៅមួយទៀតគឺត្រង់កម្រិតនៃការប្រើប្រាស់តែប៉ុណ្ណោះ។ ការប្រើប្រាស់វាក្នុងកម្រិតសមរម្យក៏មិនមែនជារឿងអាក្រក់ដែរ។ ប៉ុន្តែ អ្វីដែលអាក្រក់នោះគឺការយកស្រាធ្វើជាត្រីមុខ។
នៅក្នុងសង្គមខ្មែរ គ្រឿងស្រវឹងត្រូវបានដូនតាខ្មែរចាត់ទុកជា«អបាយមុខ»មួយក្នុងចំណោមអបាយមុខសំខាន់បីដែលគួរចៀសវាង៖ «ស្រី ស្រា និងល្បែង»។ ចៀសវាងពីព្រោះតែដូនតាខ្មែរបានយល់ច្បាស់ណាស់អំពីគ្រោះថ្នាក់នៃជាតិស្រវឹង។ ម្យ៉ាងទៀត គ្រឿស្រវឹងក៏ត្រូវបានព្រះពុទ្ធសាសនាហាមប្រាមផងដែរ។ បើទោះជាយ៉ាងនេះក៏ដោយ នៅកម្ពុជា មនុស្សគ្រប់មជ្ឈដ្ឋានសង្គមហាក់ដូចជាកំពុងរងការវាយលុកយ៉ាងពេញទំហឹងជាងពេលណាៗទាំងអស់ពីសំណាក់អបាយមុខទាំងបី។
គ្រឿងស្រវឹងកំពុងត្រូវបានគេប្រែក្លាយវាឲ្យទៅជានិមិត្តរូបនៃមោទនភាពជាតិ និងជាតំណាងឲ្យ«បេះដូងខ្មែរ»។ គ្រឿងស្រវឹងអាចរកទិញបានគ្រប់ទិសទី និងអាចប្រើប្រាស់បានដោយសេរីសម្រាប់មនុស្សគ្រប់វ័យ។ មនុស្សជាច្រើនកំពុងយកស្រាធ្វើជាត្រីមុខទៅហើយ។ តើនេះមិនមែនមានន័យថា មនុស្សខ្មែរកំពុងដើរផ្ទុយពីសីលធម៌សង្គមរបស់ខ្លួនទេឬ? ការធ្លាក់ចុះសីលធម៌នេះហើយដែលធ្វើឲ្យសង្គមព្រះពុទ្ធសាសនាមួយនេះកំពុងបាត់បង់លំនឹង ហើយបើកច្រកឲ្យអំពើអសីលធម៌មានប្រៀបលើសីលធម៌ អំពើអយុត្តិធម៌មានប្រៀបលើយុត្តិធម៌ ឬក៏មនុស្សទុច្ចរិតអាចយកប្រៀបលើមនុស្សសុចរិតជាដើម។
ដូច្នេះ ដើម្បីលើកស្ទួយតម្លៃសីលធម៌សង្គមឡើងវិញ ការវៀរចាកអបាយមុខទាំងបីជាពិសេសគ្រឿងស្រវឹងគឺជាកិច្ចការដែលត្រូវផ្តើមធ្វើជាចាំបាច់។ គោលនយោបាយជាតិស្តីពីគ្រឿងស្រវឹងជិតចេញជារូបរាងហើយ។ រីឯវិធានការក្នុងការផ្សាយពាណិជ្ជកម្មគ្រឿងស្រវឹងក៏ត្រូវបានចាត់ជាបណ្តើរៗដែរ។ នេះជាសញ្ញាវិជ្ជមានមួយគួរឲ្យលើកទឹកចិត្ត។ ប៉ុន្តែ ការយកឈ្នះគ្រឿងស្រវឹងបានឬមិនបានអាស្រ័យទៅលើឆន្ទៈនិងមនសិការរបស់មនុស្សច្រើនជាង។
ប្រសិនបើសមត្ថកិច្ចរដ្ឋាភិបាលយល់ថាខ្លួនមានកាតព្វកិច្ចធានាសុខមាលភាពសង្គម ប្រសិនបើអ្នកផលិតគ្រឿងស្រវឹងយល់ថាខ្លួនមិនគួរចង់បានចំណេញហួសហេតុលើគំនរទុក្ខសោក អ្នកដទៃ និងប្រសិនបើពលរដ្ឋខ្មែរគ្រប់គ្នាមិនអនុញ្ញាតឲ្យអបាយមុខទាំងឡាយដឹកមុខទេនោះ សីលធម៌សង្គមខ្មែរនឹងវិលត្រឡប់មកវិញជាមិនខាន។ ផ្ទុយទៅវិញ ប្រសិនបើគ្មានវិធានការប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាពទេនោះ បេះដូងខ្មែរនឹងច្បាស់ជាជោគជាំដោយគ្រឿងស្រវឹងយ៉ាងពិតប្រាកដ៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ