តើសន្និសីទអន្តរជាតិស្តីពីប្រព័ន្ធជីវចម្រុះ COP15 មានភាពចាំបាច់កម្រិតណា?
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
ស្តាប់ - ០៦:៣៦
នៅថ្ងៃចន្ទទី១១តុលានេះ គេនឹងបើកសន្និសីទអន្តរជាតិ ស្តីពីប្រព័ន្ធជីវចម្រុះនៃភពផែនដីយើង។ កិច្ចប្រជុំពីចំងាយ ដែលមានរយៈពេលពេញមួយសប្តាហ៍នេះ គឺជាដំណាក់កាលទីមួយ មុននឹងមានការប្រជុំដោយផ្ទាល់ នៅទីក្រុងគុនមីង ប្រទេសចិន នៅខែមេសា ឆ្នាំ២០២២។ បញ្ហាវិបត្តិអាកាសធាតុ ការសិករិចរិលនៃប្រពន្ធជីវចម្រុះ គឺជាសំណុំរឿងបន្ទាន់បំផុត ដែលពិភពលោកយើងត្រូវតែរួមគ្នាដោះស្រាយ។
សន្ធិសញ្ញាស្តីពីប្រព័ន្ធជីវចម្រុះ
សន្ធិសញ្ញាស្តីពីប្រព័ន្ធជីវចម្រុះ CDB ត្រូវបានផ្តួចផ្តើមឡើង តាំងតែពីឆ្នាំ១៩៩២ម្លេះ នៅក្នុងឱកាសជំនួបកំពូលស្តីពីផែនដី ដែលបានប្រព្រឹត្រធ្វើទៅនៅទីក្រុងរីយ៉ូ ប្រទេសប្រេស៊ីល។ គឺក្នុងឱកាសនោះដែរ ដែលសហគមអន្តរជាតិ ក្រោមការចាត់ចែងរបស់អង្គការសហប្រជាជាតិ បានបង្កើតសន្ធិសញ្ញាមួយចំនួនផ្សេងទៀត ដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហាបរិស្ថាន និងអាកាសធាតុ។
ចំពោះសន្ធិសញ្ញាស្តីពីប្រព័ន្ធជីវចម្រុះនេះ គឺគេបានកំណត់កម្មវត្ថុធំៗ៣ ៖ ទី១ គឺការអភិរក្សប្រព័ន្ធជីវចម្រុះ ទី២ គឺការប្រើប្រាស់ប្រព័ន្ធជីវចម្រុះ ឲ្យមានលក្ខណៈស្ថិតថេរជានិរន្ត និងទី៣ គឺការបែងចែកដោយសមភាព នូវគុណប្រយោជន៍ទាំងឡាយ ដែលបានមកពីប្រព័ន្ធជីវចម្រុះ។ រហូតមកទល់ពេលនេះ សន្ធិសញ្ញានេះ ត្រូវបានប្រទេសចំនួន១៩៥ រួមទាំងសហភាពអឺរ៉ុបផង បានចុះហត្ថលេខាទទួលយក។ ដោយឡែកសហរដ្ឋអាមេរិក មិនបានផ្តល់សច្ចាប័នលើសន្ធិសញ្ញានេះទេ។ នៅក្នុងសន្ធិសញ្ញានេះដែរ គឺគេបានបង្កើត ការប្រជុំសន្និសីទ ជាគោលការណ៍ នៅរៀងរាល់២ឆ្នាំម្តង រវាងប្រទេសសមាជិកទាំងអស់។ នៅលើកនេះ គឺជាកិច្ចប្រជុំទី១៥ហើយ ដែលយើងហៅថា COP15 នេះឯង។
តាមធម្មតា គេត្រូវធ្វើនៅខែតុលា ឆ្នាំ២០២០ទេ តែដោយសារបញ្ហាកូវីដ គេក៏បានលើកមកធ្វើនៅថ្ងៃចន្ទទី១១តុលានេះ។ កិច្ចប្រជុំពីចម្ងាយ ពេញមួយសប្តាហ៍ ក្រោមការរៀបចំរបស់ប្រទេសចិននេះ គឺជាបើកឆាក ដាក់សំណុំរឿងធំៗ លើតុ ដើម្បីឲ្យភាគីទាំងអស់ ពិចារណារួមគ្នា មុននឹងឈានទៅដល់វគ្គទី២ ដែលគេគ្រោងធ្វើនៅថ្ងៃទី ២៥ ខែមេសា រហូតដល់ថ្ងៃ៨ឧសភា ឆ្នាំ២០២២ នៅទីក្រុងគុនមីង។
សារៈសំខាន់ ដែលត្រូវការពារប្រព័ន្ធជីវចម្រុះ
ប្រព័ន្ធជីវចម្រុះ ជីវិតរុក្ខជាតិ សត្វ បានសិករិចរិលហិនហោច យ៉ាងលឿនរហ័សជាទីបំផុត នាប៉ុន្មាន២០ឆ្នាំចុងក្រោយនេះ។ រុក្ខជាតិ និង សត្វប្រមាណ១លានពូជ កំពុងតែប្រឈមនឹងការផុតពូជ អស់រលីងតែម្តង ក្នុងពេលដ៏ឆាប់ខាងមុខ។ នេះបើតាមការលើកឡើង របស់លោកស្រី Elizabeth Maruma Mrema អគ្គលេខាធិការប្រតិបត្តិនៃសន្ធិសញ្ញាស្តីពីប្រព័ន្ធជីវចម្រុះ។
មូលហេតុនៃការហិនហោច បំផ្លិចបំផ្លាញធនធានធម្មជាតិ ប្រព័ន្ធជីវចម្រុះនេះ គឺមិនបាច់ទៅរកនៅឯណាឆ្ងាយទេ គឺមនុស្សយើងនេះឯង។ គឺសកម្មភាពរបស់មនុស្សដែលបានចូលរួម បំផ្លាញ និងពន្លឿនការសិករិចរិលនៃប្រព័ន្ធជីវចម្រុះ តាមរយៈ ការប្រើប្រាស់ កាប់គាស់ជីកដីដោយមិនគោរពបែបបទធម្មជាតិ ការប្រម៉ាញ់ នេសាទ សម្លាប់សត្វ ឬកាប់ទន្ទ្រានរុក្ខជាតិ ដោយហួសប្រមាណ ជាដើម។ល។ បម្រែបម្រួលអាកាសធាតុ ឧស្ម័នពុលក្នុងបរិយាកាស ព្រមទាំងការរីកសំបូរ ពូជសត្វឬរុក្ខជាតិមួយចំនួន ដែលបំផ្លាញឬរំខានពូជផ្សេងៗទៀតជាដើម។ ទាំងអស់នេះ គឺកើតចេញពីទង្វើ របស់មនុស្សយើងទាំងអស់។
លោកស្រីElizabeth Maruma Mrema បានលើកឡើងថា ជីវិតមនុស្សយើងលើភពផែនដី រំពឹងទាំងស្រុងទៅលើធម្មជាតិ។ ធម្មជាតិផ្តល់ខ្យល់ដកដង្ហើម ផ្តល់ជាទឹកបរិភោគ ចំណីអាហារ ថ្នាំសង្កូវ ព្រមទាំងវត្ថុធាតុដើម សម្រាប់ឧស្សាហកម្ម។ លោកស្រីបានសង្កត់ធ្ងន់ថា វិបត្តិជម្ងឺឆ្លងកូវីដ១៩ ដែលមានប្រភពចេញពីសត្វព្រៃនេះ បានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ហើយ ថាមនុស្សយើងត្រូវតែកែប្រែ ត្រូវតែផ្លាស់ប្តូរ ហើយឈានទៅគោរពធម្មជាតិ ឈប់បំផ្លាញវាទៀត ពុំនោះទេ ជម្ងឺដង្កាត់ មេរោគចម្លែកៗ នឹងរីកសាយភាយថ្មីៗមកទៀតជាក់ជាពុំខាន។
កាលពីឆ្នាំ២០១០ នៅក្នុងឱកាសសន្និសីទនៅទីក្រុង Aichi ប្រទេសជប៉ុន ប្រទេសសមាជិកនៃសន្ធិសញ្ញាស្តីពីប្រព័ន្ធជីវចម្រុះនេះ បានកំណត់កម្មវត្ថុរួម ចំនួន២០ ដើម្បីធ្វើយ៉ាងណាស្រោចស្រង់ប្រព័ន្ធជីវិចម្រុះ ក្នុងរយៈពេល១០ឆ្នាំ។ តែរហូតមកទល់ពេលនេះ គឺគ្មានកម្មវត្ថុណាមួយ ត្រូវបានគេសម្រេចបានទាំងស្រុងនោះទេ។ ដោយហេតុនេះហើយ សន្និសីទ COP15 នៅលើកនេះ គឺជាឱកាសសំខាន់ណាស់ ដើម្បីផ្តល់សន្ទុះ និងការប្រឹងប្រែងរួមគ្នា ព្រោះវាកាលៈទេសៈអាសន្ន។
កាលៈទេសៈអាសន្ន ដែលមិនអាចបង្អង់បាន
សន្និសីទមួយសប្តាហ៍នេះ គឺគេនឹងនិយាយគ្នាលើអត្ថបទមួយ ដែលមានកំណត់ ផែនការប្រតិបត្តិចំនួន ២១ចំណុច ដែលត្រូវអនុវត្តពីនេះរហូតដល់ឆ្នាំ២០៣០។ កម្មវត្ថុទាំងនោះ មានដូចជា ការអភិរក្សការពារឲ្យបានចំនួន៣០% នូវដែនដីកោះ និងតំបន់សមុទ្រដែលប្រឈមខ្លាំងនឹងការលិចបាត់ ឬហិនហោច ដោយសារការឡើងកំពស់ទឹកសមុទ្រ។
ក្រៅពីនេះ គេមានគម្រោង កាត់បន្ថយឲ្យបានយ៉ាងហោចពាក់កណ្តាល នូវការប្រើប្រាស់ជីគីមី។ ជីគីមី ដែលគេប្រើទៅលើដំណាំកសិកម្ម គឺវាបានបំផ្លាញគុណភាពដី ដីហិរ ខ្សោះគ្មានជីវជាតិ ហើយជីគីមីទាំងនោះបានហូរច្រោះចូលដល់ប្រភពទឹកស្អាត ធ្វើឲ្យខូចគុណភាពទឹក។ កម្មវត្ថុមួយទៀត គឺកាត់បន្ថយឲ្យបានយ៉ាងហោច ២ភាគ៣ នៃការប្រើប្រាស់ថ្នាំសម្លាប់សត្វល្អិត។ ហើយកម្មវត្ថុសំខាន់មួយទៀតដែរ គឺលុបបំបាត់ទាំងស្រុងតែម្តង នូវកាកសំណល់ប្លាស្ទិក។
ប្រទេសសមាជិក ក៏នឹងជជែកគ្នាដែរ អំពីកម្មវត្ថុកាត់បន្ថយ ឲ្យបាន៥០០ពាន់លានដុល្លារ នូវគម្រោងវិនិយោគអភិវឌ្ឍន៍នានា ដែលបំផ្លាញធម្មជាតិ បំផ្លាញប្រព័ន្ធជីវចម្រុះ។ អ្នកជំនាញក៏បាន ទាមទារផងដែរ អំពីសារៈសំខាន់ បង្កើតកញ្ចប់ហិរញ្ញវត្ថុ និងដាក់យន្តការតាមដាន នូវការអនុវត្តផែនការប្រតិបត្តិទាំងអស់នេះ ឲ្យមានប្រសិទ្ធិភាព ដើម្បីចៀសវាង កុំឲ្យដូចកាលពីលើកមុន ដែលបានត្រឹមតែដាក់កម្មវត្ថុ តែគ្មាននរណាធ្វើ ឬអនុវត្តសោះ៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ