វិស័យដឹកជញ្ជូនផ្លូវសមុទ្រ ត្រូវតែកំណត់ត្រីវិស័យថ្មី ដើម្បីកាត់បន្ថយការបញ្ចេញឧស្ម័នកាបូនិក
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
ចាប់ពីថ្ងៃចន្ទនេះ រហូតដល់ថ្ងៃសុក្រទី៧កក្កដា អង្គការនាវាចរណ៍អន្តរជាតិ ដែលមានតួនាទីសម្របសម្រួលវិស័យដឹកជញ្ជូនផ្លូវសមុទ្រ នឹងបើកកិច្ចប្រជុំពិសេសមួយ ជាមួយប្រទេសសមាជិក និងដៃគូពាក់ព័ន្ធទាំងអស់ ដើម្បីជជែកអំពីការកាត់បន្ថយឧស្ម័នកាបូនិក។ វិស័យដឹកជញ្ជូនផ្លូវសមុទ្រ គឺជាវិស័យមួយ ដែលបញ្ចេញឧស្ម័នកាបូនិកទៅក្នុងបរិយាកាស យ៉ាងក្រាស់ក្រែលបំផុត ពោលគឺប្រហាក់ប្រហែលនឹងវិស័យដឹកជញ្ជូនផ្លូវអាកាសដែរ។ ក៏ប៉ុន្តែ រហូតមកទល់ពេលនេះ ភាគីពាក់ព័ន្ធក្នុងវិស័យនេះ នៅតែគ្មានការត្រូវរ៉ូវគ្នា ដើម្បីកំណត់ទិសដៅ និងកម្មវត្ថុជាក់ច្បាស់ ឈានទៅកាត់បន្ថយឧស្ម័នកាបូនិក ដែលជាប្រភពបង្កឲ្យមានវិបត្តិអាកាសធាតុនោះទេ។
៣%នៃទំហំឧស្ម័នកាបូនិកទូទាំងពិភពលោក
បច្ចុប្បន្ននេះ វិស័យដឹកជញ្ជូនផ្លូវសមុទ្រ មាននាវាគ្រប់ប្រភេទ សរុបចំនួន១សែនគ្រឿង ហើយដែលពាក់កណ្តាលនេះ គឺជានាវាដឹកទំនិញ។ នាវាទាំងអស់នេះ បញ្ចេញឧស្ម័នកាបូនិកទៅក្នុងបរិយាកាស តាមរយៈវត្ថុធាតុដើមថាមពល ដែលគេប្រើក្នុងម៉ាស៊ីននាវាទាំងនេះឯង។ ជាទូទៅម៉ាស៊ីននាវាធំៗដឹកទំនិញទាំងនេះ គឺគេប្រើប្រេងម្យ៉ាងដែលធ្ងន់ខ្លាំងណាស់ ដែលគេហៅថា ប្រេងBunker ឬយើងហៅជាភាសាសាមញ្ញ ថាប្រេងខ្មៅ។ ប្រេងខ្មៅប្រភេទនេះ វាគឺជាកាកសំណល់ ដែលនៅសល់បន្ទាប់ពីគេយកប្រេងកាតទៅចម្រាញ់ ជាប្រេងឥន្ធនៈ សាំង ឬម៉ាស៊ុតរួចហើយ។ ពោលគឺខាប់ខ្លាំងណាស់ ពោរពេញដោយសារធាតុពុល។
ប្រេងខ្មៅឆេះក្នុងម៉ាស៊ីននាវា បញ្ចេញជាផ្សែង ដែលពោរពេញដោយ ឧស្ម័នកាបូនិក CO2 ឧស្ម័នម៉េតាន CH4 និងឧស្ម័នប្រូតុកស៊ីដ អាស៊ូត N2O។ ឧស្ម័នទាំង៣នេះ វាគឺឧស្ម័នផ្ទះកញ្ចក់ ជាមេបង្កបញ្ហា ធ្វើឲ្យបរិយាកាសជុំវិញផែនដីយើងឡើងកំដៅ។ យោងតាមតួលេខស្រាវជ្រាវ គឺក្នុងរវាង១០ឆ្នាំចុងក្រោយនេះ វិស័យដឹកជញ្ជូនផ្លូវសមុទ្រនេះ បញ្ចេញឧស្ម័នកាបូនិកចំនួន ចន្លោះពី ៦០០ ទៅ ១១០០លានតោនក្នុងមួយឆ្នាំ។
យោងតាមតួលេខប្រចាំឆ្នាំ២០២២ នៃរបាយការណ៍អ្នកជំនាញអន្តររដ្ឋាភិបាល ស្តីពីបញ្ហាអាកាសធាតុ GIEC គឺជារួម វិស័យដឹកជញ្ជូនផ្លូវសមុទ្រ បញ្ចេញឧស្ម័នកាបូនិកប្រចាំឆ្នាំ ចំនួន៣%នៃទំហំឧស្ម័នកាបូនិកក្នុងបរិយាកាស ទូទាំងពិភពលោក។ ពោលគឺ វាមានទំហំប្រហាក់ប្រហែលនឹង វិស័យដឹកជញ្ជូនផ្លូវអាកាសដែរ។ ប្រសិនបើវិស័យដឹកជញ្ជូនផ្លូវសមុទ្រ ជាប្រទេសវិញ គឺមានន័យថា វាស្ថិតក្នុងចំណោមប្រទេសធំៗទាំង១០ ដែលបញ្ចេញឧស្ម័នកាបូនិកច្រើនជាងគេបង្អស់។
កម្មវត្ថុអព្យាក្រិត្យភាពកាបូនឆ្នាំ២០៥០
ហេតុដូច្នេះហើយ បានជាអង្គការនាវាចរណ៍អន្តរជាតិ បើកការប្រជុំពេញមួយសប្តាហ៍ ចាបពីថ្ងៃចន្ទនេះនៅទីក្រុងឡុងដ៍ ដើម្បីនិយាយអំពីកម្មវត្ថុ កាត់បន្ថយការបញ្ចេញឧស្ម័នកាបូនិក។ តែយ៉ាងណា ភាគីពាក់ព័ន្ធនីមួយៗ មានការខ្វែងគំនិតគ្នាច្រើនណាស់។ ប្រទេសនីមួយៗ ព្រមទាំងក្រុមហ៊ុនធំៗរកស៊ីដឹកជញ្ជូនផ្លូវសមុទ្រ គឺ មានផលប្រយោជន៍មិនដូចគ្នាទេ។ ប្រទេសកូនកោះតូចៗ ក្នុងមហាសមុទ្រប៉ាស៊ីហ្វិក ដែលប្រឈមខ្លាំងនឹងវិបត្តិអាកាសធាតុ ការឡើងកំពស់ទឹកសមុទ្រ ពួកគេមានគោលជំហរ ទាមទារឲ្យកិច្ចប្រជុំនេះ ត្រូវតែកំណត់កម្មវត្ថុអព្យាក្រិត្យភាពកាបូន ក្នុងវិស័យដឹកជញ្ជូនផ្លូវសមុទ្រ ឲ្យបានឆាប់ជាទីបំផុត។ ផ្ទុយទៅវិញ ប្រទេសធំៗ ដែលនាំចេញទំនិញច្រើនបំផុត តួយ៉ាង ចិន និងប្រេស៊ីលជាដើម កំពុងប្រើគ្រប់មធ្យោបាយ ដើម្បីរារាំងកិច្ចប្រជុំនេះកុំឲ្យសម្រេចអ្វី ដែលប៉ះពាល់ ដល់ប្រយោជន៍របស់គេ។
លោក Nicolas Netrup នាយកអង្គការនាវាចរណ៍អន្តរជាតិ ដែលរៀបចំការប្រជុំនេះ បានលើកឡើងថា វានឹងគឺជាការបោះជំហានមួយដ៏សំខាន់ណាស់ សម្រាប់ប្រយោជន៍មនុស្សជាតិរបស់យើង ប្រសិនបើវិស័យដឹកជញ្ជូនផ្លូវសមុទ្រ អាចឈានទៅសម្រេចកម្មវត្ថុអាព្យាក្រិត្យភាពកាបូន នៅឆ្នាំ២០៥០។ មានន័យថា គឺត្រូវតែធ្វើឲ្យវិស័យនេះ លែងបញ្ចេញឧស្ម័នកាបូននិកសោះតែម្តង នៅឆ្នាំ២០៥០។ ប្រទេសដែលគាំទ្រកម្មវត្ថុនេះ គឺមានប្រមាណ៤៥ប្រទេស ក្នុងនោះមានប្រទេសមាជិកទាំង២៧របស់សហភាពអឺរ៉ុប សហរដ្ឋអាមេរិក អង់គ្លេស ន័រវែស និងក្រុមប្រេសកូនកោះក្នុងប៉ាស៊ីហ្វិកជាដើម។
ដោយឡែក សហភាពអឺរ៉ុប ចង់ស្នើឲ្យមានកម្មវត្ថុ២ដំណាក់កាលបន្ថែមទៀត មុននឹងឈានទៅមានអព្យាក្រិត្យភាពកាបូនទាំងស្រុង។ ទីមួយ គឺ កាត់បន្ថយការបញ្ចេញឧស្ម័នកាបូនិក ឲ្យបាន២៩%ពីនេះដល់ឆ្នាំ២០៣០ ហើយបន្ទាប់មកទៀត ពីនេះដល់ឆ្នាំ២០៤០ គឺកាត់បន្ថយឲ្យបាន៨៣%។ ក្រុមប្រទេសខ្លះទៀត ដូចជាសហរដ្ឋអាមេរិក និងកាណាដា ទាមទារថាត្រូវធ្វើឲ្យបានខ្លាំងជាងនេះ គឺកាត់បន្ថយការបញ្ចេញឧស្ម័នកាបូនិក ឲ្យបាន ៩៦%នៅរវាងឆ្នាំ២០៤០។ ចំណែកអង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាលវិញ បានទាមទារ ថាត្រូវតែកាត់បន្ថយ ឲ្យបាន ចំនួន៥០% នៅរវាងឆ្នាំ២០៣០ ហើយអព្យាក្រិត្យភាពកាបូនវិញ នៅឆ្នាំ២០៤០។ នេះបើផ្អែកតាម របាយការណ៍ប្រជុំបច្ចេកទេស កាលពីសប្តាហ៍មុន មុននឹងបើកការជជែកជាផ្លូវការនៅថ្ងៃសប្តាហ៍នេះ។
រកប្រភពថាមពលថ្មីមកជំនួសប្រេងខ្មៅ Bunker
មធ្យោបាយដ៏ចាំបាច់បំផុត ដែលត្រូវគេលើកឡើង ដើម្បីកាត់បន្ថយការបញ្ចេញឧស្ម័នកាបូនិក របស់វិស័យនេះ គឺការផ្លាស់ប្តូរប្រភពថាមពល ដែលគេប្រើក្នុងម៉ាស៊ីននាវា។ ពោលគឺត្រូវតែឈប់ប្រើ ប្រភេទប្រេងខ្មៅខាប់ ដែលគេប្រើបច្ចុប្បន្ន។ ទាក់ទិននឹងបញ្ហាអន្តរកម្មថាមពលនេះ គេសង្កេតឃើញថា វិស័យដឹកជញ្ជូនផ្លូវសមុទ្រនេះ ដើរយឺតជាងគេខ្លាំងណាស់។
មានគំនិតខ្លះ បានលើកឡើងថា ឧស្ម័នហ្កាសរាវ GNL អាប្រហែលជាជំរើសល្អ ដើម្បីជំនួសប្រេងខ្មៅ Bunker។ ចំណុចល្អរបស់ ឧស្ម័នរាវ គឺថាវាអាចកាត់បន្ថយ ឧស្ម័នស៊ូហ្វរ៍ និងល្អងធូលីតូចឆ្មារក្នុងបរិយាកាស។ មួយទៀត គឺវាងាយដឹកជញ្ជូន ហើយងាយស្រួលយកទៅប្រើតាមនាវាច្រើនប្រភេទ ដោយមិនចាំបាច់រុះរើ កែប្រែអ្វីច្រើន។ តែយ៉ាងណាក្រុមអ្នកជំនាញអន្តររដ្ឋាភិបាលស្តីពីបញ្ហាអាកាធាតុ មិនទទួលស្គាល់ឧស្ម័នរាវ ជាប្រភេទថាមពលដែលបញ្ចេញឧស្ម័នកាបូនិកតិចនោះទេ ព្រោះថាធាតុពិត ឧស្ម័នប្រភេទនេះវាបញ្ចេញឧស្ម័នម៉េតានច្រើនណាស់។
ចំណែកធនាគារពិភពលោក ព្រមទាំងកម្មវិធីសហប្រជាជាតិដើម្បីបរិស្ថាន បានអំពាវនាវថា ត្រូវតែវិនិយោគ លើប្រភពថាមពលថ្មីៗ ដែលបញ្ចេញឧស្ម័នកាបូនិកតិចបំផុត តួយ៉ាង ប៊ីយ៉ូកាបួរ៉ង់ អ៊ីដ្រូសែនបៃតង ប្រភពថាមពលកកើតឡើងវិញ និងកាបួរ៉ង់សំយោគជាដើម ដែលគេនិយមហៅថា ជា e-methanol។ យ៉ាងណាមិញ ក្រុមហ៊ុនដាណឺម៉ាក Maersk ដែលធំជាងគេក្នុងវិស័យដឹកជញ្ជូនផ្លូវសមុទ្រ បានប្រកាសថា នាវារបស់ខ្លួនជាង២០គ្រឿង នឹងចាប់ផ្តើមប្រើ e-methanol នៅរវាងឆ្នាំ២០២៣-២០២៥។
ចំណែក ក្រុមហ៊ុនអាល្លឺម៉ង់ Man Energy Solutions ដែលជាក្រុមហ៊ុនឧស្សាហកម្មផលិតម៉ាស៊ីននាវាធំៗ បានប្រកាសថា គេកំពុងស្រាវជ្រាវ ធ្វើម៉ាស៊ីនដែលដើរដោយ e-ammoniac ផលិតចេញពី អ៊ីស្រូដែន និងអាស៊ូត។ ម៉ាស៊ីននាវាប្រភេទនេះ អាចចាប់ផ្តើមដាក់ឲ្យប្រើនៅរវាងឆ្នាំ២០២៥។ ក្រៅពីនេះ នៅមានមធ្យោបាយបច្ចេកទេសផ្សេងៗទៀត ដូចជាការប្រើក្តោង ឬប្រើស្រទាប់ពោងដាក់ពីក្រោមបាតនាវា ដើម្បីកាត់បន្ថយការកកិតជាមួយទឹក កាត់បន្ថយវត្ថុធាតុដើមថាមពលដែលប្រើក្នុងម៉ាស៊ីន។ ការបន្ថយល្បឿននាវា ក៏ជាមធ្យោបាយមួយដែរ តែបញ្ហាចោទ ទំនិញខ្លះជាទំនិញចំណីអាហារ ត្រូវការពេលវេលាដឹកជញ្ជូនឲ្យបានខ្លីបំផុតដើម្បីកុំឲ្យខូចគុណភាព។
យកពន្ធថ្លៃបញ្ចេញឧស្ម័នកាបូនិក
ការយកពន្ធ លើទំហំឧស្ម័នកាបូនិក ដែលវិស័យដឹកជញ្ជូនផ្លូវសមុទ្របំពុលបរិយាកាស ក៏ជាចំណុចសំខាន់មួយដែរ នៅក្នុងការប្រជុំមួយសប្តាហ៍នេះ ហើយវាក៏ជាប្រភពនៃការខ្វែងគំនិតគ្នាដែរ។ គោលគំនិត ដាក់កាតព្វកិច្ចបង់ពន្ធថ្លៃបញ្ចេញឧស្ម័នកាបូនិក លើវិស័យនេះ មានប្រទេសខ្លះបានទាមទារច្រើនឆ្នាំមកហើយ។ កោះសាឡូម៉ុង បានស្នើថា ត្រូវយកពន្ធ ចំនួន ១០០ដុល្លារ ក្នុងមួយតោនកាបូនបញ្ចេញចោលក្នុងបរិយាកាស ពោលគឺស្មើនឹង៣០០ ទៅ៤០០ដុល្លារ ក្នុងមួយលីត្រប្រេងខ្មៅ។ យោងតាមធនាគារពិភពលោក វិធានការនេះ អាចប្រមូលប្រាក់ យ៉ាងហោច ៦០ ទៅ ៨០ពាន់លានដុល្លារក្នុងមួយឆ្នាំ ដើម្បីយកទៅជួយប្រទេសក្រីក្រ ដែលប្រឈមរងគ្រោះខ្លាំងដោយវិបត្តិអាកាធាតុ។
ប្រទេសធំៗជាច្រើន ក្នុងនៅមានបារាំងដែរ គាំទ្រគំនិតនេះ។ តែមានប្រទេសខ្លះទៀត ដូចជាចិន អាហ្សង់ទីន ប្រេស៊ីល ប៉េរូ អូស្ត្រាលី អាហ្វ្រិកខាងត្បូងជាដើម គឺគេប្រឆាំង។ ប្រេស៊ីលលើកឡើងថា យកពន្ធច្រើនបែបនេះ គឺវានឹងធ្វើឲ្យតម្លៃដឹកជញ្ជូនកាន់តែឡើងថ្លៃ ហើយអ្នកដែលរងថ្មបាក់ គឺប្រទេសក្រីក្រកំពុងអភិវឌ្ឍន៍ទៅវិញទេ។ វាប៉ះពាល់ដល់សន្តិសុខស្បៀងអាហាររបស់ប្រទេសក្រីក្រ។ ចិនវិញ លើកឡើងថា មិនត្រូវផ្ទេរកាតព្វកិច្ចកាត់បន្ថយឧស្ម័នកាបូនិក ពីប្រទេសនីមួយៗ យកទៅដាក់បន្ទុកលើក្រុមហ៊ុនដឹកជញ្ជូនផ្លូវសមុទ្របែបនេះទេ។
តែយ៉ាងណា ផ្អែកតាម លោក Tristan Smith សាស្ត្រាចារ្យនៅសកលវិទ្យាល័យ UCL គឺក្រុមហ៊ុនធំរកស៊ីក្នុងវិស័យនេះ ពិតជាមួយមធ្យោបាយហិរញ្ញវត្ថុ មានប្រាក់បង់ពន្ធច្រើន ហើយមានប្រាក់ដើម្បីវិនិយោគ ប្តូរនាវាទាំងអស់របស់ខ្លួន ងាកទៅប្រើនាវាថ្មី ដែលដើរដោយម៉ាស៊ីនថ្មី ប្រភពថាមពលថ្មី ដែលគោរពបរិស្ថាន។ ប៉ុន្មានឆ្នាំមកនេះ ក្រុមហ៊ុនដឹកជញ្ជូនផ្លូវសមុទ្រកើបប្រាក់ចំណេញបានច្រើនខ្លាំងណាស់ ហើយតាមការព្យាករណ៍ វិស័យនេះនឹងមានកំណើនថែមទៀត។ ប្រសិនបើវិស័យនេះមិនព្រមធ្វើអ្វីសោះទេ គឺការបញ្ចេញឧស្ម័នកាបូនិកនៃវិស័យនេះ នឹងកើនឡើងខ្លាំង មានទំហំប្រមាណ១៧%ឯនោះ នៅឆ្នាំ២០៥០ មិនមែនត្រឹម៣%ដូចបច្ចុប្បន្ននេះទេ៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ