បច្ចេកទេសស្រូបឧស្ម័នកាបូនិករីកចម្រើនខ្លាំង ជាក្តីសង្ឃឹមដល់យុទ្ធនាការទប់ស្កាត់ការឡើងកំដៅផែនដី
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
ស្តាប់ - ០៨:២៩
ឧស្ម័នកាបូនិកដែលមនុស្សយើងបញ្ចេញទៅក្នុងបរិយាកាស គឺជាប្រភពដ៏ចំបង ធ្វើឲ្យផែនដីយើងឡើងកំដៅ ហើយធ្វើឲ្យមានវិបត្តិអាកាសធាតុ។ តែទោះជាយ៉ាងណា ការកាត់បន្ថយការបញ្ចេញឧស្ម័នកាបូនិច ហាក់ដូចជាស្ថិតនៅលើផ្លូវមួយដ៏លំបាក សម្រាប់មនុស្សជាតិយើង។ ប្រឈមនឹងបញ្ហានេះ ពិភពលោកយើង បានដាក់ក្តីសង្ឃឹមទៅលើបច្ចេកវិទ្យាថ្មីៗ ដើម្បីចាប់យក ឬស្រូបយកឧស្ម័នកាបូនិកពីក្នុងបរិយាកាស យកទៅបង្ឃាំងទុក។ មានក្រុមហ៊ុន សហគ្រាសជាច្រើន ដែលបានចាប់ផ្តើមវិនិយោគលើគម្រោងធំៗរបៀបនេះ។ តើបច្ចុប្បន្ន បច្ចេកទេសស្រូបយកឧស្ម័នកាបូនិក មានអ្វីខ្លះ ហើយវាមានប្រសិទ្ធភាពយ៉ាងណាខ្លះ នៅក្នុងការកាត់បន្ថយឧស្ម័ននេះពីក្នុងបរិយាកាស?
យើងដឹងហើយថា ឧស្ម័នកាបូនិកដ៏សែនក្រាសក្នុងបរិយាកាស ដែលកើតចេញពីសកម្មភាពរបស់មនុស្សយើង បាននិងកំពុងជះផលអាក្រក់អ្វីខ្លះ មកលើកត្តាអាកាសធាតុ ព្រមទាំងសុខមាលភាពរបស់មនុស្សជាតិ។ តែទន្ទឹមគ្នានេះ ការកាត់បន្ថយការបញ្ចេញឧស្ម័នកាបូនិក វាគឺជារឿងមួយលំបាកខ្លាំងណាស់។ មនុស្សយើងនៅតែបញ្ចេញឧស្ម័នពុលនេះទៅក្នុងបរិយាកាស ក្នុងកម្រិតខ្ពស់ដដែល មិនថាក្នុងជីវភាពប្រចាំថ្ងៃ ដោយការប្រើរថយន្ត និងចរន្តអគ្គីសនី ឬដោយសកម្មភាពផលិតតាមរោងចក្រនានាទូទាំងពិភពលោក។ ដូច្នេះ មានតែរកវិធីទៅចាប់យក ឬស្រូបយកឧស្ម័នកាបូនិកដែលមនុស្សយើងបញ្ចេញចោលនោះ យកទៅបង្ឃាំងទុកវិញ ដើម្បីកុំឲ្យវានៅអណ្តែតហ៊ំព័ទ្ធក្នុងបរិយាកាស ធ្វើឲ្យសីតុណ្ហភាពផែនដីយើង ឡើងកំដៅ។
បច្ចេកទេស២ អាចស្រូបយកឧស្ម័នកាបូនិក
បច្ចុប្បន្ននេះ បច្ចេកវិទ្យាស្រូបយក ឬចាប់យកឧស្ម័នកាបូនិក គឺមាន២ប្រភេទ ដែលគេកំពុងផ្តោតការយកចិត្តទុកដាក់។ បច្ចេកទេសទាំង២នេះ មានលក្ខណៈខុសគ្នា តែភាគច្រើនមនុស្សចេះតែច្រឡំគ្នា។ បច្ចេកទេសទី១ គឺការចាប់យក ឬការកាក់យកឧស្ម័នកាបូនិកភ្លាមៗតែម្តង មិនឲ្យវាអណ្តែតចូលទៅក្នុងបរិយាកាសទាន់ទេ។ បច្ចេកទេសនេះ គេហៅកាត់ជាភាសាអង់គ្លេសថា CCS។ ចំណែកបច្ចេកទេសទី២ គឺជាការទៅស្រូបយកឧស្ម័នកាបូនិក ដែលស្ថិតនៅក្នុងបរិយាកាសរួចហើយ ដើម្បីយកវាទៅបង្ឃាំងទុកនៅកន្លែងផ្សេង។ បច្ចេកទេសនេះ គេហៅឈ្មោះថា DAC។
បច្ចេកទេស CCS គឺគេប្រើនៅតាមរោងចក្រធំៗ ដែលធម្មតាបញ្ចេញផ្សែងឧស្ម័នកាបូនិកខ្លាំងណាស់ តួយ៉ាង ដូចជារោងចក្រផលិតចរន្តអគ្គិសនី រោងចក្រស៊ីម៉ង់ត៍ ឬរោងចក្រស្លដែកជាដើម។ ឧស្ម័នកាបូនិកដែលកើតដោយចំហេះថាមពលហ្វូស៊ីល ដែលគេប្រើក្នុងរោងចក្រទាំងនេះ នឹងត្រូវគេចាប់បង្ឃាំងយកទុក ដោយប្រើបច្ចេកទេសពិសេស រំលាយវាឲ្យទៅជារាវដូចទឹក មិនឲ្យវាអណ្តែតចេញទៅក្នុងបរិយាកាសទេ។
រីឯបច្ចេកទេស DAC គឺគេប្រើកង្ហារធំៗ បូកផ្សំជាមួយប្រតិកម្មគីមី ឈានទៅស្រូបយកឧស្ម័នកាបូនិកដែលស្ថិតនៅក្នុងបរិយាកាស។ ក៏ប៉ុន្តែ ដោយសារតែឧស្ម័នកាបូនិកនៅក្នុងបរិយាកាស វារសាត់សាយភាយឡាយឡំនឹងឧស្ម័នផ្សេងទៀតច្រើនមុខ ដូច្នេះហើយទើបបច្ចេកទេសនេះ គេត្រូវការប្រើថាមពលច្រើន ហើយជាពិសេសនោះគឺប្រើទឹកច្រើនណាស់។ មានន័យថា វាមានន័យថា គេត្រូវចំណាយប្រាក់និងធនធានធម្មជាតិច្រើន បើប្រៀបធៀបទៅបច្ចេកវិទ្យា CCS។
យកទៅកប់ទុកចោលក្នុងដីជ្រៅ ឬនៅបាតសមុទ្រ
ជាមួយនឹងបច្ចេកទេសទាំង២នេះ គឺកាបូនិកដែលគេចាប់បាន គឺគេយកវាទៅបំប្លែងឲ្យរាវ ហើយបន្ទាប់មកគេយកទៅទុកកប់ជ្រៅក្នុងស្រទាប់ដី ឬុមួយនៅក្រោមបាតសមុទ្រជាដើម។ ឧទាហរណ៍ នៅតាមអណ្តូងប្រេងកាត ឬអណ្តូងឧស្ម័នដែលលែងដំណើរការ សោះនឹងបោះបង់ចោល គឺគេនឹងប្រើវា ដើម្បីចាក់កប់ឧស្ម័នកាបូនិករាវទាំងនេះ។ ជាក់ស្តែង នៅក្នុងសមុទ្រខាងជើងទ្វីបអឺរ៉ុប គឺគេបានធ្វើរួចហើយ ដោយយកឧស្ម័នកាបូនិកទៅបង្ហូរ កប់ចូលជ្រៅក្នុងស្រទាប់ដីបាតសមុទ្រ។ ក្នុងករណីខ្លះ គេអាចយកឧស្ម័នកាបូនិកដែលគេចាប់យកបាននេះ យកទៅប្រើជាធាតុផ្សំ ក្នុងការផលិតផលិតផលមួយចំនួនដែរ ឧទាហរណ៍ ដូចជា ដុំចំហេះ ដែលមនុស្សយើងអាចយកទៅប្រើ ដើម្បីដុតជាភ្លើងជាដើម។
តាមពិតទៅបច្ចេកទេស CCS គឺមានយូរហើយ តាំងតែពីឆ្នាំ១៩៧០ម្លេះ ដោយគេប្រើវាក្នុងវិស័យឧស្សាហកម្មចម្រាញ់ប្រេងឥន្ធនៈ។ គេប្រើដើម្បីពន្លឿនការចម្រាញ់ប្រេង តែមិនមែនដើម្បីចាប់យកឧស្ម័នកាបូនិកកុំឲ្យវាទៅបំពុលបរិយាកាសអីនោះទេ។ តែឥឡូវទើបគេកែច្នៃយក ប្រើបច្ចេកទេសនេះដើម្បីទប់ឧស្ម័នកាបូនិកកុំឲ្យវាហោះចូលទៅបរិយាកាស។ យោងតាមតួលេខ របស់ទីភ្នាក់ងារថាមពលអន្តរជាតិ ហៅកាត់ថា AIE គឺនៅក្នុងឆ្នាំ២០២២ មានក្រុមហ៊ុនសហគ្រាសចំនួន ៣៥ ដែលបានប្រើបច្ចេកទេសនេះ ហើយគេបានចាប់ឧស្ម័នកាបូនិកទុក សរុបចំនួន៤៥លានតោន។
ដោយឡែកបច្ចេកទេស DAC ដែលស្រូបឧស្ម័នពីក្នុងបរិយាកាស គឺជាបច្ចេកទេសថ្មី ហើយប្រសិទ្ធភាពស្រូបវិញទៀតសោត ក៏បានតិចដែរ មិនច្រើនដូចបច្ចេកទេស CCS ទេ។ ក្នុងឆ្នាំ២០២២ មានរោងចក្រចំនួន១៨ ដែលប្រើបច្ចេកទេសនេះ ដោយបានស្រូបឧស្ម័នកាបូនិកពីបរិយាកាស បានប្រមាណ ១ម៉ឺនតោន ពោលគឺស្មើទំហំបញ្ចេញចោលឧស្ម័នកាបូនិកទូទាំងពិភពលោក ក្នុងរយៈពេល១០វិនាទីតែប៉ុណ្ណោះ។ ប្រឹងស្រូបអស់មួយឆ្នាំ ស្មើបញ្ចេញចោល១០វិនាទី គឺវាតិចយកតែមែនទែន។
កម្មវត្ថុដ៏ធំ ដែលតម្រូវឲ្យបន្ថែមការប្រឹងប្រែង
ដើម្បីឈានទៅសម្រេចកម្មវត្ថុ ហ្សេរ៉ូកាបូន ឬ អព្យាក្រិត្យាភាពកាបូននៅឆ្នាំ២០៥០ គឺវាច្បាស់ណាស់ ដែលគេត្រូវតែពង្រីក ការប្រើប្រាស់បច្ចេកទេសទាំងនេះ ឲ្យបានទូលំទូលាយ ទូទាំងពិភពលោក។ ដើម្បីសម្រេចកម្មវត្ថុនេះ ទីភ្នាក់ងារថាមពលអន្តរជាតិ បានព្យាករណ៍ថា នៅរវាងឆ្នាំ២០៣០ បច្ចេកវិទ្យា CCS ត្រូវតែអាចបូមស្រូបយកឧស្ម័នកាបូនិក ចំនួន ១៣០០០លានតោនក្នុងមួយឆ្នាំ ពោលគឺត្រូវតែច្រើនជាងឆ្នាំមុន ឲ្យ៣០ដងឯណោះ។ ចំណែកបច្ចេកវិទ្យា DAC វិញ គឺត្រូវតែអាចស្រូបឧស្ម័នកាបូនិក បានខ្ទង់ ៦០លានតោនក្នុងមួយឆ្នាំ។
ពោលគឺកម្មវត្ថុទាំងនេះ វាធំៗ ស្ថិតនៅខ្ពស់ឆ្ងាយណាស់។ ដូច្នេះ គឺត្រូវតែវិនិយោគឲ្យបានច្រើនបំផុត នៅក្នុងវិស័យនេះ។ តែយ៉ាងណា លោក Gregory Nemet សាស្តាចារ្យនៅសកលវិទ្យាល័យ Wisconsin បានលើកឡើងថា ពិភពលោកយើងអាចធ្វើបានរួចហើយ មិនមែនមិនធ្លាប់ទេ។ ជាក់ស្តែង ក្នុងវិស័យថាមពលដើរដោយពន្លឺព្រះអាទិត្យ ត្រឹមតែប្រមាណជាង១០ឆ្នាំគឺបានរីកចម្រើនខ្លាំងណាស់។ តែឧបសគ្គដ៏ធំមួយ ដែលចោទទៅលើបច្ចេកទេសស្រូបចាប់យកឧស្ម័នកាបូនិក គឺការស្តុកទុក។ ការជីករណ្តៅ រៀបចំស្តុកកប់វាក្នុងដី ឬក្នុងបាទសមុទ្រ អាចចំណាយពេលរៀបចំសាងសង់យូរឆ្នាំណាស់។
យ៉ាងណាក៏ដោយ ក្រុមហ៊ុនសហគ្រាសខ្លះបានចាប់ផ្តើមវិនិយោគហើយ។ នៅអាមេរិក រោងចក្រថ្មីមួយនឹងចាប់ផ្តើមដំណើរការនៅឆ្នាំក្រោយ ដែលបំពាក់ដោយបច្ចេកវិទ្យា ស្រូបយកឧស្ម័នកាបូនិកបានដល់ទៅ១លានតោនក្នុងមួយឆ្នាំ។ នៅចិនវិញ រោងចក្រមួយនៅ ខេត្តJiangsu ទើបចាប់ផ្តើមដំណើរការ អាចចាប់កាក់ឧស្ម័នកាបូនិក បាន៥សែនតោនក្នុងមួយឆ្នាំ។ អាមេរិក កាណាដា ចិន កូរ៉េខាងត្បូង និងអឺរ៉ុបជាដើម គេចាប់ផ្តើមនាំគ្នាវិនិយោគក្នុងវិស័យនេះយ៉ាងក្រាស់ក្រែល។ ក្រុមហ៊ុនបច្ចេកវិទ្យាធំៗ ក៏បានសន្យាផ្តល់ប្រាក់វិនិយោគដែរ។
តែទន្ទឹមគ្នានេះ មនុស្សលោកយើង មិនអាចដាក់ក្តីសង្ឃឺម តែទៅលើការស្រូបយកឧស្ម័នកាបូនិកទៅទុកនេះដែរ។ វាជាមធ្យោបាយមួយល្អហើយ ក្នុងការកាត់បន្ថយកម្រិតឧស្ម័នកាបូនិក។ តែគ្រប់គ្នាក៏ត្រូវតែកាត់បន្ថយការបញ្ចេញ ការផលិតឧស្ម័នកាបូនិកដែរ មិនមែនអាងតែបញ្ចេញហើយ អាចចាប់ទុកវិញនោះទេ។ មួយវិញទៀត វាមានមធ្យោបាយផ្សេងទៀត បែបធម្មជាតិ ដែលមានប្រសិទ្ធភាពដែរ នោះគឺការរក្សាការពារព្រៃឈើ ដែលមានសារៈសំខាន់ខ្លាំងណាស់ ក្នុងការស្តុកទុកឧស្ម័នកាបូនិក កុំឲ្យវាអណ្តែតទៅក្នុងបរិយាកាស៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ