មហាបាតុកម្មនៅបាងកក ទាមទារលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យ កំណែទម្រង់រដ្ឋធម្មនុញ្ញ និងស្ថាប័នព្រះមហាក្សត្រ
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
ស្តាប់ - ០៧:៣៥
នៅទីក្រុងបាងកក ព្រះរាជាណាចក្រថៃ ពេញមួយថ្ងៃសៅរ៍ទី១៩កញ្ញានេះ ប្រជាជនថៃ ភាគច្រើនជាយុវជនជាច្រើនម៉ឺននាក់ បាននាំគ្នាដង្ហែរក្បួនបាតុកម្មដ៏ធំសម្បើម ដើម្បីទាមទារការវិលត្រលប់មកវិញ នូវលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យ និងការធ្វើកំណែទម្រង់ស្ថាប័នព្រះមហាក្សត្រ។ ក្រុមបាតុករ មានគម្រោងបន្ត មហាបាតុកម្មនេះ នៅថ្ងៃអាទិត្យទៀត បើទោះបីជាត្រូវប្រឈមនឹងការគំរាមបង្រ្កាប ពីសំណាក់អាជ្ញាធរ យ៉ាងណាក៏ដោយ។
បាតុករអះអាងថាមានគ្នាចូលរួម១០ម៉ឺននាក់
យោងតាមប្រភពពីអ្នកយកព័ត៌មានបារាំង ដែលមានវត្តមាននៅទីក្រុងបាងកកផ្ទាល់ គឺក្រុមបាតុករបានចាប់ផ្តើមជួបជុំគ្នា តាំងតែពីម៉ោង៨ ៩ ព្រឹកម្លេះ បើទោះបីជាមេឃរលឹក អ្នកខ្លះកាន់ឆ័ត្រ អ្នកខ្លះបាក់អាវភ្លៀង។ នៅតាមបណ្តាញសង្គម ក្រុមបាតុករ អះអាងថា មហាបាតុកម្មនៅថ្ងៃនេះ គឺជាបាតុកម្មដ៏ធំបង្អស់ គិតចាប់ពីឆ្នាំ២០១៤មក នៅពេលដែលមានរដ្ឋប្រហារយោធា ដឹកនាំដោយក្រុមរបស់លោកប្រាយុទ្ធ ចាន់អូចា។ នរគរបាលថៃបានត្រៀមកំលាំងមិនតិចជាង១ម៉ឺននាក់ទេ។
មានបាតុករជាច្រើនពាន់នាក់ បានចាប់ផ្តើមសំដៅ ដើរទៅសកលវិទ្យាល័យថាម៉ាសាត។ បរិវេណ សកលវិទ្យាល័យ ត្រូវបិទចាក់សោរ តែក្រុមបាតុករ ដែលភាគច្រើនសុទ្ធតែជាយុវជន សិស្សនិស្សិត បាននាំគ្នាសម្រុក ផ្លោះរបងចូលទៅខាងក្នុងទីលាននៃសកលវិទ្យាដ៏ធំនេះ។ ទីបំផុតម៉ោង ប្រមាណជា១២ថ្ងៃត្រង់ សកលវិទ្យាល័យបានសម្រេចបើកទ្វាររបង ឲ្យបាតុករចូលទៅក្នុងនោះ។ ទីលានសកលវិទ្យាល័យថាម៉ាសាតនេះ មានន័យជានិម្មិតរូបសំខាន់ណាស់ សម្រាប់ការទាមទារលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យ ព្រោះថាទីនោះហើយ ដែលកាលពីថ្ងៃទី៦ តុលា ឆ្នាំ១៩៧៦ សមត្ថកិច្ចថៃ បានបាញ់សម្លាប់និស្សិតថៃជាច្រើននាក់ បន្ទាប់ពីពួកគេបានទាមទារលទិ្ធប្រជាធិបតេយ្យ។
នៅម៉ោង ប្រហែលជា៣រសៀល ក្រុមបាតុករ បាននាំគ្នាចេញពី សកលវិទ្យាល័យថាម៉ាសាត ដើរសំដៅទៅទីលាន សាណាមលួង ដែលគឺជាទីលានវាលព្រះមេរុ នៅក្បែរព្រះបរមរាជវាំងថៃ និងតុលាការកំពូលថៃ។ ក្រុមបាតុករ ដើរបណ្តើរ លើកដៃម្រាម៣បណ្តើរ ជាសញ្ញានៃចលនាទាមទាររបស់ពួកគេ។ អ្នកខ្លះកាន់បដា សរសេរថា « ប្រាយុទ្ធ ចុះចេញទៅ » បដាខ្លះសរសេរថា « ត្រូវតែរំលំរបបផ្តាច់ការ » ឯបដាខ្លះទៀត សរសេរថា « ជ័យោលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យ »។
នៅទីលានសាណាមលួង នរគរបាលថៃ បានព័ទ្ធមិនឲ្យបាតុករចូលទៅក្នុងទីលានវាលស្មៅទេ ដោយទុកឲ្យបាតុករ នៅឈរតាមគែមចិញ្ចឹមថ្នល់ ជុំវិញទីលានតែប៉ុណ្ណោះ។ ព័ត៌មានចុងក្រោយ នៅម៉ោងប្រមាណ៥ល្ងាច គឺមានការប្រទាញប្រទង់គ្នា រវាងបាតុករ និងសមត្ថកិច្ច ដោយទីបំផុត ក្រុមបាតុករ បានសម្រុកចូលទៅលើវាលស្មៅ នៃទីលានសាណាមលួង ដោយនគរបាលបានដកថយ តែបានដាក់រនាំងចំងាយ១៥០ម៉ែត្រ មិនឲ្យបាតុករចូលក្បែររបងព្រះបរមរាជវាំងទេ។ ក្រុមបាតុករ អាចប្រហែលជានៅក្នុងទីលាននេះ យូរម៉ោងក្នុងវេលាយប់ថ្ងៃសៅរ៍នេះ។
បើតាមការប៉ាន់ស្មានរបស់សមត្ថកិច្ចថៃ បាតុករមានចំនួនប្រហែល២ម៉ឺននាក់ នៅទីលាននេះ។ តែក្រុមបាតុករវិញ អះអាងថា មានគ្នាដល់ទៅ ១០ម៉ឺននាក់ឯណោះ។ នេះបើផ្អែកតាមចុះផ្សាយរបស់ បណ្តាញព័ត៌មានបាងកកប៉ុស្តិ។
"ប្រាយុទ្ធត្រូវចុះចេញពីតំណែង និងត្រូវធ្វើកំណែទម្រង់ស្ថាប័នព្រះមហាក្សត្រ"
បាតុកម្មនេះ គឺមានកម្មវត្ថុទាមទារ ឲ្យមានការវិលត្រលប់មកវិញ នូវលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យ។ ពោលគឺលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យ ដែលមាននៅមុនពេល រដ្ឋប្រហារយោធា ដឹកនាំដោយលោកប្រាយុទ្ធ ចាន់អូចា។ ក្រុមបាតុករ បានចាត់ទុកថា របបសិកថៃបាន មកបំផ្លាញលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យ ហើយចុងក្រោយបង្អស់ គឺការធ្វើកំណែទម្រង់រដ្ឋធម្មនុញ្ញថៃ នៅឆ្នាំ២០១៧ ដែលបានបើកដៃ ផ្តល់អំណាចយ៉ាងទូលាយ ទៅឲ្យក្រុមកងទ័ពថៃ។
អ្វីដែលជាការទាមទារជាក់ស្តែង របស់ក្រុមបាតុករ គឺទាមទារឲ្យលោក ប្រាយុទ្ធ ចាន់អូចា ចុះចេញពីតំណែង ដើម្បីរៀបចំការបោះឆ្នោតជាថ្មី។ បាតុករទាមទារ ឲ្យរំលាយរដ្ឋសភាបច្ចុប្បន្ននេះចោល និងត្រូវរៀបចំ ធ្វើកំណែទម្រង់រដ្ឋធម្មនុញ្ញឡើងវិញ ដើម្បីស្តារលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យ បែងចែកអំណាច ឲ្យមានតុល្យភាព។ បាតុករ ក៏ទាមទារផងដែរ ឲ្យបិទបញ្ចប់ រាល់ការធ្វើទុកបុកម្នេញ ការគំរាមការសំឡុត ទៅលើសកម្មជននយោបាយប្រឆាំង។
មួយទៀត អ្វីដែលជាការទាមទារ ប្រកបដោយភាពក្លាហាន របស់ក្រុមបាតករ គឺធ្វើកំណែទម្រង់ស្ថាប័នព្រះមហាក្សត្រថៃ ដែលពួកគេចាត់ទុកថា កាន់តែផ្តាច់ការខ្លាំងឡើង និងគ្មានភាពសុក្រិត្យ។ ពួកគេទាមទារ ឲ្យរៀបចំយន្តការថ្មី ដើម្បីកុំឲ្យព្រះមហាក្សត្រ លូកដៃប្រើបឥទ្ធិពល មកលើនយោបាយជាតិ ត្រូវលប់ចោលច្បាប់ប្រមាថព្រះចេស្តាព្រះមហាក្សត្រ និងត្រូវរៀបចំយន្តការច្បាប់មួយទៀត គ្រប់គ្រងទ្រព្យសម្បត្តិរបស់ព្រះបរមរាជវាំង ឲ្យមកស្ថិតក្នុងទ្រព្យសម្បត្តិជាតិ។
បាតុកម្មយុវជន អាចនាំប្រជាជនថៃគ្រប់មជ្ឈដ្ឋាន ឲ្យចូលរួមដែរឬទេ?
តើ ចលនាបាតុកម្មនេះ អាចធ្វើឲ្យអំណាចនយោបាយ ដឹកនាំដោយក្រុមយោធាបច្ចុប្បន្ននេះ មានការខ្លាចរអារ ដែរ ឬទេ។ លោកស្រី Christine Cabasset អ្នកស្រាវជ្រាវសិក្សាតំបន់អាស៊ីអាគ្នេយ៍ បានលើកឡើងថា បាតុកម្មនេះ មានឥទ្ធិពល ឬគ្មាន គឺវាអាស្រ័យថាតើ វាមានទំហំប៉ុណ្ណា ហើយថាតើបាតុកម្មនេះ នឹងបានទទួលការចូលរួមភ្លូកទឹកភ្លូកដី ពីសំណាក់ ប្រជាជនថៃទូទៅដែរ ឬទេ។
ដូចយើងដឹងហើយ ថាបាតុករដែលដែលធ្វើចលនាបាតុកម្ម ប៉ុន្មានខែមកនេះ គឺភាគច្រើនជាយុវជន និស្សិតក្មេងៗ ហើយនៅតែក្រុងបាងកកទៀត។ ដូច្នេះ សំណួរសួរថា តើប្រជាជនថៃ គ្រប់មជ្ឈដ្ឋានផ្សេងទៀត នៅតាមខេត្តក្រុងផ្សេងៗ គិតយ៉ាងណា ហើយនឹងចូលរួមដែរឬទេ?
នៅថ្ងៃសោរ៍ទី១៩កញ្ញា លោក ថាក់ស៊ីន ស៊ីណាវ៉ាត្រា អតីតនាយករដ្ឋមន្ត្រី បានចេញលិខិតប្រកាសតូចមួយ ដោយបានលើកឡើងថា « យុវជនថៃធ្វើបាតុកម្មច្រើនសប្តាហ៍មកនេះ គឺដោយសារពួកគេ សម្លឹងឃើញអនាគត គ្មានពន្លឺ គ្មានសិទ្ធិសេរីភាព »។
ជាការពិត ការទាមទាររបស់យុវជនថៃ ប៉ុន្មានចំណុច ជាពិសេសទាក់ទិននឹងស្ថាប័នព្រះមហាក្សត្រថៃនេះ គឺជាការទាមទារធំៗសម្បើមណាស់ ដែលមិនដែលមាននរណាហ៊ានធ្វើទេពីមុនមក។ ក៏ប៉ុន្តែ ការទាមទារនេះ ក៏ត្រូវបានក្រុមសាស្ត្រាចារ្យសកលវិទ្យាថៃ ជាច្រើនរយអ្នក ធ្វើញត្តិចុះហត្ថលេខាគាំទ្រដែរ។ អ្នកស្រី Panusaya Sithijirawattanakul តំណាងក្រុមបាតុករ បានលើកឡើងថា អ្វីដែលពួកគេទាមទារ គឺគ្មានកម្មវត្ថុ បំផ្លាញស្ថាប័នព្រះមហាក្សត្រ ជាទីគោរពសក្ការៈនោះទេ។ តែគឺដើម្បីធ្វើទំនើបកម្មស្ថាប័ននេះ ដើម្បីឆ្លើយតបទៅនឹងការវិវឌ្ឍន៍នៃសង្គមថៃ។
បើគិតចាប់ពីមានចលនាបាតុកម្មនេះ នៅខែមិថុនាមក គឺមានមនុស្សជាង២០នាក់ហើយ ដែលត្រូវបានឃាត់ខ្លួន និងចោទពីបទធ្វើសកម្មភាពបះបោរ បង្កអសន្តិសុខសង្គម។ សំណួរសួរថា តើសមត្ថកិច្ចរដ្ឋាភិបាលថៃ នឹងបន្ធូរដៃឲ្យបាតុកម្មនេះ បន្តរហូតដល់ពេលណា? តាមការគ្រោងទុក នៅថ្ងៃអាទិត្យទី២០កញ្ញា បាតុករនឹងធ្វើការជួបជុំគ្នាទៀត នៅខាងមុខវិមានរដ្ឋាភិបាលតែម្តង ដើម្បីដាក់ញត្តិទៅរដ្ឋាភិបាល នូវចំណុចដែលគេទាមទារ៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ