សិល្បៈនៃការចែករំលែកត្រូវការគំនិតផ្តួចផ្តើមនិងនិរន្តរភាព
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
ស្តាប់ - ០៥:០៩
ដោយសារសង្គ្រាម កម្ពុជាបានក្លាយជាប្រទេសក្រីក្រមួយដែលរស់ពឹងផ្អែកយ៉ាងខ្លាំងទៅលើជំនួយបរទេស។ ប៉ុន្តែ នៅក្នុងសង្គមមួយនេះ ប្រជាពលរដ្ឋមានវប្បធម៌នៃការចែករំលែកដើម្បីជួយគ្នាទៅវិញទៅមកដ៏គួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ ។ យ៉ាងណាក៏ដោយ សិល្បៈនៃការចែករំលែកហាក់ដូចជាកប់ជ្រៅបន្តិចម្តងៗក្រោមទស្សនៈអាត្មានិយមដែលកាន់តែយកឈ្នះចិត្តពលរដ្ឋខ្មែរកាន់តែច្រើនឡើង។ ទោះជាយ៉ាងនេះក្តី ពលរដ្ឋខ្មែរជាទូទៅនៅតែអាច«បេះពីមាត់ពង្រាត់ពីក»ដើម្បីជួយគ្នាគ្រាមានអាសន្ន។ ប៉ុន្តែ អ្វីដែលនៅខ្វះខាតនោះគឺគំនិតផ្តួចផ្តើមនិងនិរន្តរភាពតែប៉ុណ្ណោះ។
រយៈពេលប៉ុន្មានថ្ងៃចុងក្រោយនេះ ពលរដ្ឋខ្មែរជាច្រើនទាំងក្មេង ចាស់ ប្រុស ស្រី ជាពិសេសអ្នកលេងហ្វេសប៊ុកបាននាំគ្នា ស្រោចទឹកកកលើខ្លួនឯងដើម្បីជាការផ្សព្វផ្សាយវប្បធម៌ចែករំលែកក្នុងន័យជួយជនក្រីក្រ។ ពិតហើយថា នេះជាការចម្លងចេញពីសកម្មភាពនិងគំនិតផ្តួចផ្តើមពីបរទេស ប៉ុន្តែ យ៉ាងហោចណាស់វាក៏បានបង្ហាញថា វប្បធម៌ចែករំលែកដែលជាស្នូលនៃសង្គមខ្មែរនោះនៅមិនទាន់បាត់បង់ទៅណានៅឡើយទេ។
គេនៅចាំបានថា មានព្រឹត្តិការណ៍ធំៗមួយចំនួនដែលបានកើតឡើងរយៈពេលចុងក្រោយនេះ ដែលបង្ហាញឲ្យឃើញពីវប្បធម៌ចែករំលែកក្នុងសង្គមខ្មែរ។ ព្រឹត្តិការណ៍ទាំងនោះមានដូចជា ជម្លោះព្រំដែនជាមួយថៃកាលពីអំឡុងឆ្នាំ២០០៨ មហាសោកនាដកម្មលើស្ពានពេជ្រកាលពីខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១០ សោកនាដកម្មទឹកជំនន់ជាបន្តបន្ទាប់ និងការរៃអង្គាសប្រាក់សម្រាប់ជួយមន្ទីរពេទ្យគន្ធបុប្ផាជាដើម។ ពលរដ្ឋខ្មែរមិនថាអ្នកមាន ឬអ្នកក្រទេសុទ្ធតែបានបរិច្ចាគថវិកានិងគ្រឿងឧបភោគបរិភោគផ្សេងៗដើម្បីជួយជនរួមជាតិរបស់ខ្លួនដែលរងគ្រោះ។
តាមពិតសង្គមខ្មែរធ្លាប់មានសាមគ្គីភាពរឹងមាំតាំងពីដូនតាមកម្ល៉េះ។ ប៉ុន្តែ ឆ្លងកាត់របត់សង្គមដ៏វិនាសហិនហោចប្រកបដោយការកាប់សម្លាប់គ្នាគ្មានត្រាប្រណីជាពិសេសគឺរបបខ្មែរក្រហមតែម្តង ជនជាតិខ្មែរបានទទួលរងនូវវិនាសកម្មយ៉ាងដំណំបំផុតទាំងទ្រព្យសម្បត្តិនិងស្មារតី។ នេះគឺជាដើមចមដែលនាំឲ្យមនុស្សខ្មែរជាច្រើនគិតតែពីរកវិធីរស់តែរៀងៗខ្លួនដោយមិនសូវអំពើចំពោះអ្នកដទៃឡើយ។ ជាផលវិបាក អ្នកក្រត្រដររស់រីឯអ្នកមានខ្ពង់ខ្ពស់ៗហួសពីការស្មាន។
យ៉ាងណាក៏ដោយ ផ្នត់គំនិតសាមគ្គីភាពនិងឯកភាពជាតិមិនបានទៅណាឆ្ងាយពីមនុស្សខ្មែរនោះឡើយ។ ប៉ុន្តែ អ្វីដែលខ្វះខាតនោះគឺប្រហែលជាការផ្តួចផ្តើមគំនិតតែប៉ុណ្ណោះ។ «សាមគ្គីជាកម្លាំង»ឬ«ជួយគ្នាក្នុងគ្រាក្រ»សុទ្ធសឹងជាទ្រឹស្តីដែលពលរដ្ឋខ្មែរគ្រប់គ្នាបានស្គាល់ទាំងអត្ថន័យនិងអត្ថរស។ ក៏ប៉ុន្តែ តម្លៃនៃទស្សនៈវិជ្ជានេះច្រើនតែត្រូវបានគេបំភ្លេចនៅក្នុងយុគសម័យដែលសង្គមហាក់ដូចជាពឹងផ្អែកយ៉ាងខ្លាំងទៅលើជំនួយបរទេស និងក្នុងកាលៈទេសៈមួយដែលមនុស្សខ្មែរជាច្រើនបោះបង់ចោលនូវសីលធម៌ហើយបណ្តោយឲ្យធម៌ប្រមាថដឹកមុខទៅវិញ។
ពិតហើយថាជំនួយបរទេសមានសារសំខាន់ណាស់សម្រាប់ការស្តារប្រទេសឡើងវិញ។ ប៉ុន្តែ ពេលខ្លះការផ្តេកផ្តួលទៅលើជំនួយពីខាងក្រៅខ្លាំងពេកបានធ្វើឲ្យយើងភ្លេចប្រើប្រាស់សិល្បៈ នៃការចែករំលែកដែលជាវប្បធម៌ដ៏មានតម្លៃនិងមានស្រាប់ក្នុងសង្គមរបស់ខ្លួន។ ក្នុងន័យនេះ ខ្មែរអ្នកមានដែលបានទទួលភាគផលច្រើនពីកំណើនសេដ្ឋកិច្ចរបស់ប្រទេសក្រោយសង្គ្រាម ហើយដែលកំពុងតែរស់លសោយសុខលើគំនរទ្រព្យសម្បត្តិចាយមិនអស់នោះ គួរតែក្រឡេកមើលជនរួមឈាមរបស់ខ្លួនមួយចំនួនដែលកំពុងស្រេកឈ្លានឬកំពុងដេកឈឺដោយគ្មានប្រាក់ព្យាបាលជំងឺឬកំពុងរងទុក្ខដោយប្រការផ្សេងទៀតដោយគ្មានអ្នកជួយ។
ក្នុងបរិបទនេះ ការបង្កើតមូលនិធិសង្គ្រោះនានាសម្រាប់ជួយជនក្រីក្រពិតជាមានតម្លៃទាំងផ្លូវលោកនិងផ្លូវធម៌ហើយកម្លាំងសាមគ្គីនិងការចែករំលែកនេះពិតជាអាចជួយសង្គ្រោះឬរំលែកទុក្ខគ្រួសារខ្មែរជាច្រើន។ ប៉ុន្តែ ដើម្បីបំផុសវប្បធម៌នេះវាទាមទារឲ្យការផ្តួចផ្តើមពីសំណាក់អ្នកមានឥទ្ធិពលក្នុងសង្គម និងការធ្វើគំរូពីសំណាក់អ្នកដឹកនាំនិងអ្នកមានទ្រព្យសម្បត្តិស្តុកស្តម្ភទាំងឡាយ។ សិល្បៈនៃការចែករំលែកនេះទៀតសោតក៏គួរតែត្រូវធ្វើឲ្យក្លាយជាមហាចលនាសង្គមទូទាំងប្រទេសនិងធ្វើឲ្យមាននិរន្តរភាពទៀតផង។
ជាក់ស្តែង ដើម្បីរៃអង្គាសប្រាក់ជួយមន្ទីរពេទ្យគន្ធបុប្ផា វាទាមឲ្យមានអ្នកបរិច្ចាគជាប្រចាំទោះតិចក្តីច្រើនក្តីពីព្រោះការបរិច្ចាគម្តងម្កាលមិនអាចទ្រទ្រង់មន្ទីរពេទ្យនេះបានទេ។ ប្រាក់ ១០០រៀល ៥០០ រៀល ១០០០ រៀល ឬលើសពីនេះ ទៅតាមលទ្ធភាព ពិតជាអាចជួយសង្គ្រោះជីវិតកុមារខ្មែរបានយ៉ាងច្រើនប្រសិនបើគេបរិច្ចាគវាជាប្រចាំ និងឲ្យបានច្រើនគ្នា។ នេះជាទស្សនវិស័យដែលអ្នកផ្តួចផ្តើមគំនិតគួរពិចារណាពីព្រោះថាប្រសិនបើគេអាចធ្វើដូច្នេះបានមែន សិល្បៈនៃការចែករំលែកប្រាកដជាអាចជួយដោះស្រាយបញ្ហាច្រើនយ៉ាងក្នុងសង្គម ជាពិសេសគឺការរំដោះជនរួមជាតិខ្មែរជាច្រើនឲ្យចាកផុតពីអន្លង់នៃភាពក្រីក្រដែលពួកគេបានហែលឆ្លងកាត់ជាច្រើនរបបសង្គមមកហើយ៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ