«តុល្យភាពអំណាច»មិនគួរក្លាយជាលេសបិទបាំងការបែងចែកតួនាទី!
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
ស្តាប់ - ០៤:៥៩
គណបក្សជាប់ឆ្នោតទាំងពីរបានបោះជំហានទៅមុខដ៏សំខាន់មួយទៀតបន្ទាប់ពីជំនួបកំពូលរវាងលោកនាយករដ្ឋមន្ត្រី ហ៊ុន សែន និងលោក សម រង្ស៊ី កាលពីថ្ងៃទី២៨វិច្ឆិកានៅឯមន្ទីររដ្ឋដសភា។ ក្នុងចំណោមបញ្ហាដែលបានព្រមព្រៀងគ្នា ការផ្តល់តួនាទីដល់ប្រធានបក្សប្រឆាំងឲ្យមានឋានៈស្មើនាយករដ្ឋមន្ត្រីគឺជាចំណុចសំខាន់មួយក្នុងន័យធ្វើឲ្យមានតុល្យភាពអំណាច។ ប៉ុន្តែ ពាក្យថា«តុល្យភាពអំណាច»មិនគួរក្លាយជាលេសបិទបាំងការបែងចែកឋានៈ តួនាទីគ្នានោះឡើយ។
ក៏ដូចជាលើកមុនៗដែរ ដំណោះស្រាយនយោបាយនៅកម្ពុជាច្រើនតែបញ្ចប់ត្រឹមការបែងចែកអំណាច ឋានៈ តួនាទី ក្រោមហេតុផលធ្វើឲ្យមាន«តុល្យភាពអំណាច»។ គេនៅចាំបានថា កាលពីការបោះឆ្នោតលើកដំបូងឆ្នាំ ១៩៩៣ ដំណោះស្រាយបញ្ចប់វិបត្តិនយោបាយត្រូវបានរកឃើញតាមរយៈរូបមន្តសហនាយករដ្ឋមន្ត្រី និងសហរដ្ឋមន្ត្រីក្នុងក្រសួងសំខាន់ៗមួយចំនួន។
ក្រោយមកទៀត ក្រោមហេតុផលនៃតុល្យភាពអំណាច ក៏មានការបែងចែកតួនាទីដឹកនាំក្នុងរដ្ឋាភិបាលនិងរដ្ឋសភារវាងគណបក្សឈ្នះឆ្នោតសំឡេងភាគច្រើននិងគណបក្សដែលមានសំឡេងភាគតិចនេះដែរ។ ដំណោះស្រាយនយោបាយតាមរយៈការបែងចែកឋានៈ តួនាទីគ្នានេះហើយដែលធ្វើឲ្យវិបត្តិនយោបាយក្រោយការបោះឆ្នោតតែងត្រូវបានដោះស្រាយជាបន្តបន្ទាប់បើទោះជាពេលខ្លះវាបានអូសបន្លាយរយៈពេលយូរក៏ដោយ។
ជាការពិតណាស់ គេប្រហែលជាមិនអាចបន្ទោសអ្នកនយោបាយបានទេពីព្រោះជាទូទៅ គោលដៅសំខាន់មួយរបស់អ្នកនយោបាយគឺការឈោងចាប់អំណាច។ ម្យ៉ាងទៀត សំឡេងឆ្នោតដែលប្រជាពលរដ្ឋផ្តល់ការគាំទ្រដល់គណបក្សមួយគួរគប្បីក្លាយជាតំណាងដែលមានតុល្យភាពក្នុងរដ្ឋសភាគឺមិនមែនគណបក្សឈ្នះសំឡេងភាគច្រើនកាន់កាប់អំណាចផ្តាច់មុខនោះទេ។ ប៉ុន្តែ នៅកម្ពុជា ពាក្យតុល្យភាពអំណាចហាក់ដូចជាត្រូវបានប្រើប្រាស់ដើម្បីជាលេសបិទបាំងផលប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួនច្រើនជាងដើម្បីផលប្រយោជន៍សាធារណៈ។
ឥឡូវនេះ រូបមន្តដដែលនិងហេតុផលដដែលត្រូវបានប្រើប្រាស់សម្រាប់ដោះស្រាយវិបត្តិនយោបាយម្តងទៀត។ ដូច្នេះ គេអាចនិយាយបានថា នេះជាទម្លាប់ដោះស្រាយវិបត្តិនយោបាយតាមរបៀបខ្មែរក៏ថាបាន។ ជាក់ស្តែង គណបក្សប្រឆាំងយល់ព្រមចូលអង្គុយក្នុងរដ្ឋសភាបន្ទាប់ពីបានទទួលតំណែងអនុប្រធានទី១ និងប្រធានគណៈកម្មការសភាចំនួន។ គណបក្សសង្គ្រោះជាតិយល់ព្រមទទួលយកកំណែទម្រង់ការបោះឆ្នោតបន្ទាប់ពីទទួលបានតួនាទីសមាជិក គ.ជ.ប ស្មើគ្នាជាមួយគណបក្សប្រជាជនកម្ពុជា។ ចុងក្រោយបំផុតនេះ កិច្ចព្រមព្រៀងត្រូវបានធ្វើឡើងបន្ទាប់ពីមេដឹកនាំបក្សប្រឆាំងបានទទួលឋានៈស្មើនាយករដ្ឋមន្ត្រី...
ពិតហើយថា នេះជាការបោះជំហានដ៏សំខាន់មួយទៀតក្នុងទំនាក់ទំនងរវាងគណបក្សជាប់ឆ្នោតទាំងពីរ។ សំខាន់នៅត្រង់ថា គណបក្សប្រឆាំងកាន់តែមានតួនាទីច្រើនឡើងទាំងនៅក្នុងក្របខណ្ឌរដ្ឋសភាក៏ដូចជាក្នុងគណៈកម្មាធិការជាតិរៀបចំការបោះឆ្នោតពីព្រោះសូមកុំភ្លេចថា ក្នុងរបបប្រជាធិបតេយ្យ តួនាទីរបស់សំឡេងភាគតិចមិនអាចត្រូវគេបំភ្លេចចោលបានឡើយ។ ប៉ុន្តែ សំណួរដែលចោទឡើងនៅពេលនេះគឺថា តើតួនាទីច្រើនរបស់បក្សប្រឆាំងពិតជាអាចធានាតុល្យភាពអំណាចបានមែនឬ?
ប្រសិនបើគេក្រឡេកថយក្រោយបន្តិច គេនឹងឃើញថា ដំណោះស្រាយនយោបាយតាមរយៈការបែងចែកឋានៈ តួនាទីបានបន្សល់ទុកផលវិបាកអវិជ្ជមានសំខាន់ពីរដែលគួរឲ្យកត់សម្គាល់៖ ទី១ គឺទម្លាប់នេះហាក់កំពុងធ្វើឲ្យប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរកាន់តែអស់ជំនឿទៅលើអ្នកនយោបាយដោយសារថា ទីបំផុតទៅដំណោះស្រាយនយោបាយគ្មានអ្វីប្លែកក្រៅពីការបែងចែកឋានៈនិងតួនាទីគ្នានោះឡើយ។ ទី២ ដំណោះស្រាយនយោបាយតាមរយៈការបែងចែកតួនាទីគ្នានេះហើយដែលធ្វើឲ្យរដ្ឋាភិបាលមានក្បាលធំសំពីងសំពោង ចំណាយថវិកាច្រើនតែការងារខ្វះប្រសិទ្ធភាពរហូតមកទល់សព្វថ្ងៃ។
រយៈពេលជាងពីរទសវត្សរ៍ចុងក្រោយនេះ ពាក្យថាតុល្យភាពអំណាចហាក់គ្រាន់តែជាលេសដើម្បីបិទបាំងការបែងចែកអំណាចរបស់អ្នកនយោបាយតែប៉ុណ្ណោះ។ ការបង្កើតឲ្យមានប្រធានក្រុមភាគតិចក្នុងសភាដែលមានឋានៈស្មើនាយករដ្ឋមន្ត្រីពេលនេះ ក៏ត្រូវបានមជ្ឈដ្ឋានជាច្រើនមើលឃើញថា ស្ថិតក្នុងសេណារីយោចាស់ដដែលពោលគឺវាច្រើនតែជាមុខ«តំណែងខ្យល់»ដែលគ្មានឥទ្ធិពលអ្វីទាំងអស់។
ដូច្នេះ ដើម្បីស្តាទំនុកចិត្តរបស់ប្រជាពលរដ្ឋ ជាបឋមគេគួរប្រែក្លាយពាក្យថា តុល្យភាពអំណាចឲ្យទៅជាឧបករណ៍ការពារផលប្រយោជន៍សាធារណៈជាជាងការពារតែផលប្រយោជន៍នយោបាយ។ បន្ទាប់មកទៀត ដំណោះស្រាយនយោបាយគួរតែផ្តោតលើមូលដ្ឋាននៃកំណែទម្រង់ជាក់ស្តែងឲ្យបានច្រើនជាងឈរលើមូលដ្ឋាននៃការបែងចែកអំណាចគ្នា។
និងចុងក្រោយ ពីអំណឹះតទៅ អ្នកនយោបាយគួរតែប្រើការឃោសនាដោយគិតពីលទ្ធភាពដែលអាចធ្វើបានជាជាងការសន្យាហួសមាឌ ក្នុងបរិបទដែលសម័យនេះ អ្នកបោះឆ្នោតស្គាល់ចរិតរបស់អ្នកនយោបាយកាន់តែច្បាស់ជាងមុន។ នយោបាយប្រជាភិថុតិ នឹងធ្វើឲ្យអ្នកនយោបាយផុងខ្លួនមិនអាចត្រឡប់ក្រោយវិញបាននៅពេលណាមួយជាមិនខាន៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ