អភិវឌ្ឍន៍ជនបទ ជាគន្លឹះដោះស្រាយភាពក្រីក្រនៅកម្ពុជា!
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
ស្តាប់ - ០៥:០៤
គ្រាន់តែរដូវវស្សាឈានចូលមកដល់ តំបន់ជនបទកម្ពុជាបានផ្តើមប្រែពីសភាពហួតហែងមកជា ស្រស់បំព្រងជាបណ្តើរ។ កសិករគ្រប់គ្នាក៏ផ្តើមរៀបចំសម្ភារៈកសិកម្មសម្រាប់បង្កបង្កើនផលតាមទម្លាប់ដែរ។ ប្រទេសមួយដែលពលរដ្ឋភាគច្រើនពឹងផ្អែកខ្លាំងទៅលើវិស័យកសិកម្ម តែវិស័យនេះបែរជាមានការអភិវឌ្ឍតិចជាងវិស័យផ្សេងទៅវិញ។ កង្វះទឹកគឺជាឧបសគ្គចម្បងសម្រាប់កសិករខ្មែរ។ ទីជនបទកម្ពុជាក៏ខ្វះការងារដែលមិនអាចឲ្យកសិករបង្កើនជីវភាពរបស់ខ្លួនបានដូចជាប្រទេសជិតខាងទេ។ ដូច្នេះ ដើម្បីដោះស្រាយភាពក្រីក្រនៅកម្ពុជា ការអភិវឌ្ឍគួរតែផ្តោតទៅលើទីជនបទ។
វិស័យកសិកម្មគឺជាសរសរទ្រូងមួយក្នុងចំណោមសរសរទ្រូង៤ដែលទ្រង់សេដ្ឋកិច្ចជាតិកម្ពុជា។ កសិកម្មក៏ជាវិស័យមួយដែលមានស្ថិរភាពជាងគេដែរបើធៀបនឹងវិស័យ៣ផ្សេងទៀត គឺ វិស័យកាត់ដេរ សំណង់ និងទេសចរណ៍ ដែលជាទូទៅងាយប្រឈមនឹងហានីភ័យជាង។ ម្យ៉ាងទៀតប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរជាង ៨០ ភាគរយរស់នៅទីជនបទដែលពឹងផ្អែកយ៉ាងខ្លាំងទៅលើការងារកសិកម្ម។
យោងតាមរបាយការណ៍របស់ក្រសួងកសិកម្ម បច្ចុប្បន្ន កម្ពុជាមានផ្ទៃដីសកិកម្មសរុបជាង ៥,៥ លានហិកតាក្នុងនោះផ្ទៃដីដាំស្រូវមានជាង៣លានហិកតានិងផ្ទៃដីសម្រាប់ដំណាំរួមផ្សំមានជាងមួយលានហិកតា។ ក្រៅពីធានាសន្តិសុខស្បៀង វិស័យកសិកម្មក៏បាននាំចំណូលជូនរដ្ឋយ៉ាងច្រើនផងដែរតាមរយៈការនាំចេញ។ ប៉ុន្តែ វិស័យជាគន្លឹះនេះបែរជាបានទទួលការវិនិយោគតិចតួចនិងមានការអភិវឌ្ឍយឺតយ៉ាវយ៉ាងខ្លាំងនៅឡើយ។ កង្វះធនធានទឹកត្រូវគេមើលឃើញថាជាឧបសគ្គចម្បងមួយ។ គ្រាន់តែក្រឡេកមើលភាពហួតហែងនៃទីជនបទក្នុងរដូវប្រាំងគេអាចយល់បានជាស្រេចអំពីស្ថានភាពលំបាករបស់ពលរដ្ឋខ្មែរភាគច្រើនដែលជាកសិករ។
ជាការពិតណាស់ ប្រទេសជឿនលឿនលើលោកនេះគេពឹងផ្អែកលើវិស័យឧស្សាហកម្មជាធំ ប៉ុន្តែ ប្រទេសកំពុងអភិវឌ្ឍន៍ដូចកម្ពុជាដែលពលរដ្ឋភាគច្រើនលើសលប់រស់នៅទីជនបទមានតែវិស័យកសិកម្មទេដែលជាទីពឹងដ៏កក់ក្តៅបាន។ និយាយពីកសិកម្ម គេមិនអាចមិននិយាយពីធនធានទឹកបានទេ។ ជាក់ស្តែង ប្រសិនបើគេធ្វើដំណើរពីកម្ពុជាទៅវៀតណាមឬក៏ប្រទេសថៃ គេអាចមើលឃើញយ៉ាងច្បាស់ពីភាពខុសគ្នានៃទីជនបទកម្ពុជានិងប្រទេសជិតខាងទាំងនោះ។
គ្រាន់តែឆ្លងព្រំដែនភា្លម ភាពហួតហែងដែលមាននៅខាងកម្ពុជាត្រូវបានជំនួសដោយធម្មជាតិខៀវស្រងាត់នៅក្នុងប្រទេសជិតខាងទាំងនោះ។ ដោយសារមានទឹកគ្រប់រដូវ វិស័យកសិកម្មរបស់គេមានសកម្មភាពរស់រវើកខួបប្រាំងខួបវស្សាខណៈដែលកសិករខ្មែរបានទុកដីឲ្យទំនេរចោលពេញមួយរដូវប្រាំងក្នុងសភាពហួតហែង។ នៅតំបន់ខ្លះ កុំថាឡើយដល់ទៅទឹកសម្រាប់ធ្វើស្រែ សូម្បីតែទឹកសម្រាប់ប្រើប្រាស់ប្រចាំថ្ងៃក៏ខ្វះខាតដែរ។
ក្រៅពីទឹក តំបន់ជនបទកម្ពុជាក៏នៅខ្វះខាតហេដ្ឋារចនាសម្ពន្ធ័ជាច្រើនទៀតដែរដូចជាផ្លូវ ស្ពាន សាលារៀន មន្ទីរពេទ្យ ជាដើម។ រីឯសហគ្រាសខាតតូចនិងមធ្យមដែលអាចផ្តល់ការងារជូនប្រជាពលរដ្ឋនោះ ក៏ច្រើនតែប្រមូលផ្តុំគ្នានៅក្នុងទីប្រជុំជននិងទីក្រុងធំៗតែប៉ុណ្ណោះ។ ប្រសិនបើចង់បន្តការសិក្សាទៅថ្នាក់ខ្ពស់ឬចង់បានការងារធ្វើអ្នកជនបទចាំបាច់ត្រូវឡើងមកទីក្រុង។ នេះក៏ជាមូលហេតុនៃចំណាកស្រុករបស់កសិករខ្មែរដែរ។
ពិតណាស់ថា រដ្ឋាភិបាលពិតបានចាត់ទុកនយោបាយទឹកជាអាទិភាពមួយក្នុងការដឹកនាំរបស់ខ្លួន។ ការបង្កើតក្រសួងធនធានទឹកនិងកិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងមួយចំនួនរបស់ក្រសួងនេះគឺជាឧទាហរណ៍ជាក់ស្តែង។ ប៉ុន្តែ ការធានាឲ្យមានទឹកខួបប្រាំងខួបវស្សាក្នុងតំបន់ជនបទឲ្យបានទូទាំងប្រទេសស្ថិតនៅឆ្ងាយពីការរំពឹងទុកនៅឡើយ។ ដូច្នេះ រដ្ឋាភិបាលត្រូវបង្កើនថវិកាឲ្យបានច្រើនដល់វិស័យកសិកម្មនិងត្រូវទាក់ទាញគម្រោងវិនិយោគធំៗក្នុងវិស័យនេះផងដែរ។
ទន្ទឹមនឹងនោះ ការគ្រប់គ្រងធនធានទឹកដែលមានស្រាប់ជារឿងសំខាន់មួយទៀត។ នៅតំបន់ខ្លះ ទឹកមានយ៉ាងសម្បូរហូហៀរប្រើមិនអស់នៅរដូវវស្សា ជាពិសេសពេលមានទឹកជំនន់។ ប៉ុន្តែ ក្រោយមកមិនបានប៉ុន្មានផង ស្រូវស្រែបែរជាស្កកដោយសារខ្វះទឹកទៅវិញ។ នេះសបញ្ជាក់ឲ្យឃើញពីអសមត្ថភាពរបស់អាជ្ញាធរកសិកម្ម ឬធនធានទឹក ក៏ដូចជាកសិករខ្លួនឯងក្នុងការគ្រប់គ្រងទឹកដែលមានស្រាប់ទុកសម្រាប់ប្រើប្រាស់។
ក្រៅពីទឹក រដ្ឋក៏ត្រូវធានាថា កសិករមានដីគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ប្រកបរបបរកសិកម្មដែរពីព្រោះបើ កសិករគ្មានដី ពួកគេក៏មិនអាចរំដោះខ្លួនពីភាពក្រីក្របានដែរ។ ទាំងនេះជាអាទិភាពចម្បងៗ ដែលត្រូវដោះស្រាយចំពោះមុខ។ ការអភិវឌ្ឍតែនៅទីក្រុងនិងទីប្រជុំជនមានន័យស្មើនឹងការគិតគូរតែមនុស្សភាគតិច ដោយទុកមនុស្សភាគច្រើនឲ្យស្ថិតនៅក្នុងភាពក្រីក្រនោះឡើយ។
សរុបមកវិញ នយោបាយអភិវឌ្ឍន៍ជនបទគឺជាគន្លឹះដោះស្រាយបញ្ហាច្រើនយ៉ាងដូចជា ភាពក្រីក្រ ចំណាកស្រុក និងការកាត់បន្ថយគម្លាតរវាងទីក្រុងនិងជនបទជាដើម។ ធ្វើបែបនេះបាន ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរនឹងមានទីពឹងដ៏រឹងមាំមួយដើម្បីឈានទៅអភិវឌ្ឍន៍វិស័យផ្សេងៗទៀត៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ