សោកនាដកម្មនៃកុមារក្រីក្រនឹងកើតមានឡើងប្រសិនបើមិនមានជំនួយដល់មន្ទីរពេទ្យគន្ធបុប្ផា
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
ស្តាប់ - ០៥:១៥
មន្ទីរពេទ្យគន្ធបុប្ផាប្រឈមនឹងការបិទទ្វារថ្ងៃណាមួយមិនខាន ប្រសិនប្រធានមន្ទីរពេទ្យលោកវេជ្ជបណ្ឌិត Beat Richner លែងមានលទ្ធផលរៃអង្គាសថវិកាពីខាងក្រៅ។ ហើយវានឹងដួលរលំតាំងស្រុង បើចរន្តនៃការផ្តល់ជំនួយសប្បុរសធម៌នៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជានៅតែធ្វើឡើង មួយឆាវៗ។ ការបរិច្ចាកថវិកាសង្គមដើម្បីទ្រទ្រង់មន្ទីរពេទ្យមួយនេះ ត្រូវការចាំបាច់មានការចូលរួមពីក្រុមអភិជនដែលមានធនធាន និងត្រូវធ្វើឡើងប្រកបដោយនិរន្តរភាព។
ម្តងហើយម្តងទៀតមន្ទីរពេទ្យគន្ធបុប្ផា បានដង្ហើយហៅរកជំនួយ ដើម្បីបន្តនិរន្តរភាពរបស់ខ្លួនក្នុងការជួយសង្គ្រោះកុមារកម្ពុជា ដ៏ក្រីក្រ។ មិនមែនម្តងនេះទេ ដែលមន្ទីរពេទ្យដ៏សប្បុរសមួយនេះ មានការប្រឈមផ្នែកថវិកា ខណៈដែលមា្ចស់មូលនិធិមន្ទីរពេទ្យជនជាតិស្វីស លោកវេជ្ជបណ្ឌិត Beat Richner កាន់តែមានវ័យចំណាស់ទៅហើយ ហើយលទ្ធភាពរៃអង្គាសប្រាក់របស់គាត់ពីការដើរកូតវីយូឡុង ក៏កាន់តែថមថយ។
មើលទៅដល់ពេលហើយដែល ខ្មែរត្រូវចូលរួមឲ្យបានជាក់លាក់និងរ៉ាប់រងលើការងារនេះ ដើម្បីបន្ថយនូវការលំបាកដល់ជនបរទេស ដែលគេគិតដល់ខ្មែរជាងខ្មែរជាយូរមកហើយ។
និយាយពីការបរិច្ចាក ពីទឹកចិត្តសប្បុរសដល់សង្គម នៅប្រទេសកម្ពុជាត្រូវគេសំដៅមុនគេដល់ក្រុមអភិជន ឧកញ៉ា និងអ្នកមានធនធានធនមធ្យមដទៃទៀត ដែលមានលទ្ធភាពធ្វើជាគំរូគេនៅក្នុងការបរិច្ចាកដើម្បីសង្គម។ ក៏ប៉ុន្តែសង្គមខ្មែរនៅមិនទាន់មានសន្ទុះធ្វើសកម្មភាពមនុស្សធម៌ ឲ្យបានគគ្រឹកគគ្រេងទេ បើទោះណាជាចំនួនឧកញ៉ាទាំងតូចទាំងធំបានកើនឡើងប្រមាណជា៧០០នាក់ទៅហើយ។
កន្លងមកក៏ដូចជាបច្ចុប្បន្ន ចលនាជួយទ្រទ្រង់ហិរញ្ញវត្ថុដើម្បីសង្គមពីសំណាក់ប្រជាជនខ្មែរមានដែរ មិនអត់ទេ ជាក់ស្តែងជំនួយទៅដល់មន្ទីរពេទ្យគន្ធបុប្ផានេះតែម្តង មានរហូតដល់រាប់លានដុល្លារក៏មានតាមរយៈមូលនិធិនានា។ ក្រៅពីនេះក៏មានការរៃអង្គាសជាក្រុមជាពួកពីគ្រប់ទិសទី ក៏ប៉ុន្តែការផុលផុសភាគច្រើន ច្រើនកើតឡើងពីសំណាក់ពលរដ្ឋខ្មែរដែលមានកម្រិតជីវភាពមិនសូវធូរធារ តែមានទឹកចិត្ត។
តាមការកត់សម្គាល់ជាក់ស្តែង ក្រុមអភិជននៅប្រទេសកម្ពុជាច្រើនតែធ្វើអំណោយមនុស្សធម៌ ដោយមានការប្រយ័ត្នប្រយែង បើមិនមានផលចំណេញតបស្នងមកវិញទេ គេមិនសូវឃើញការបរិច្ចាកដោយស្មើមុខស្មើមាត់ច្រើនទេ។ ហើយការធ្វើអំណោយទានទៀតសោធ ក៏ត្រូវធ្វើឡើងយោងទៅតាមជំនោរខ្យល់បក់ ឬតាមរដូវកាល ពោលគឺមិនមានជាកាយវិការមួយប្រកបដោយនិរន្តរភាព។ ជាមួយនេះក៏មានជំនួយសប្បុរសខ្លះបានធ្វើឡើង ដោយសុទ្ធចិត្តនិងទៀងទាត់ដែរដោយមានការសន្យាផ្តល់ប្រចាំឆ្នាំ។
កាលពីឆ្នាំទៅ ចរន្តនៃការរៃអង្គាស បានផ្អើលក្តុងក្តាំង ដើម្បីជួយដល់មន្ទីរពេទ្យគន្ធបុប្ផា តាមរយៈរូបភាពផ្សេងៗ ដូចជាការលេងល្បែងចាក់ទឹកកក ការជិះកង់រៃអង្គាស តែស្ថានភាពបែបនេះមិនបានជាប់លាប់ទេ មកទល់ពេលនេះ។ ការដែលខ្មែរមិនអាចជួយខ្មែរគ្នាឯងឲ្យបានតាមរយៈការគាំទ្រហិរញ្ញវត្ថុដល់មន្ទីរពេទ្យគន្ធបុប្ផាបណ្តាលមកពីខ្មែរដែលភាគច្រើនមានជីវភាពនៅក្រីក្រនៅឡើយនោះច្រើនតែគិតថា« ក្បាលអ្នកណាសក់អ្នកហ្នឹង»។ ផ្នត់គំនិតនេះបានជះឥទ្ធិពលមួយផ្នែកដែរទៅលើការជួយគ្នាក្នុងសង្គមខ្មែរ។
ខុសពីនៅបច្ចិមប្រទេស មិនថាកម្ពុជាឬប្រទេសអាស៊ីដទៃទៀតទេ ឥរិយាបទនៃប្រទេសអាស៊ីភាគច្រើនមិនសូវទូលំទូលាយនោះទេ ក្នុងការធ្វើសកម្មភាពមនុស្សធម៌។ ផ្ទុយទៅវិញមានសេដ្ឋីឬអ្នកមានមុខមាត់នៅបច្ចិមលោកតែងបង្កើតមូលនិធិដ៏នឹងនរមួយ ក្នុងនោះមានលោក បៀលហ្កេត បៀលគ្លីនតុន ឬមូលនិធិតារាសម្តែងនិងកីឡាករដទៃទៀត ដែលមាននិរន្តរភាពតកូនតចៅ។ ខុសពីការជួយនៅក្នុងប្រទេសអាស៊ីដែលមានលក្ខណៈបែប«ហុតទឹកសម្លឹងកាក»។
ជាសក្ខីភាព រយៈពេល៧ខែដើមឆ្នាំ២០១៥នេះ កុមារជាងមួយម៉ឺននាក់នឹងត្រូវបាត់បង់ជីវិត ឬពិការ ប្រសិនបើពុំមានការព្យាបាលដោយមន្ទីរពេទ្យគន្ធបុប្ផាទេនោះ។ ការចំណាយសរុបប្រចាំថ្ងៃរបស់មន្ទីរពេទ្យនេះមានប្រមាណជាង១២ម៉ឺនដុល្លារ។ ចំនួនអ្នកជម្ងឺនិងការចំណាយចេះតែកើនតែថវិកាដែលជាជំនួយឧបត្ថម្ភមិនមានការកើនឡើងនោះទេ។
ដូច្នេះដើម្បីរក្សាបានស្ថេរភាពសុខុមាលភាពកុមារ តាមរយៈមន្ទីរពេទ្យគន្ធបុប្ផា ពលរដ្ឋខ្មែរជាពិសេស វណ្ណៈអភិជនដែលមានបានដោយមធ្យោបាយផ្សេងៗគួរតែធ្វើជាគំរូគេក្នុងការដឹកនាំ បង្កើតមូលនិធិជាប់លាប់ណាមួយជាក្រុមជាពួកដើម្បីជួយពិតប្រាកដកុំចេះតែផ្អើលតាមគ្នាដូចភ្លើងចំបើង ហើយខ្មែរអាចរំដោះខ្លួនចេញរួចពីទ្រឹស្តីក្បាលអ្នកណាសក់អ្នកនឹង។
ការដួលរលំណាមួយទៅអនាគតរបស់មន្ទីរពេទ្យគន្ធបុប្ផា ដោយសារតែរីងខ្សោះជំនួយវានឹងក្លាយជាបន្ទុកដ៏ធ្ងន់ធ្ងររបស់រដ្ឋាភិបាល។ ដូចនេះរដ្ឋាភិបាលក៏គួរតែមានវិធានការណាមួយចលនាអ្នកមានធនធានឲ្យបានជាប់លាប់ដើម្បីត្រៀមសង្គ្រោះមន្ទីរពេទ្យដែលមានអាយុជាង២០ឆ្នាំមួយនេះ។
ការរៀបចំប្រព័ន្ធរៃអង្គាសដ៏ច្បាស់លាស់មួយ អាចជាមធ្យោបាយប្រមែប្រមូលថវិកាបានទាំងអ្នកមានធនធានច្រើននិងអ្នកមានធនធានមធ្យម ដោយគេជឿជាក់ថាខ្មែរអាចនឹងដូរឥរិយាបទហើយមិនសុខចិត្តឈរអោបដៃមើលសោកនាដកម្មកុមាររងគ្រោះដ៏សន្ធឹកសន្ធាប់នោះទេ៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ