ទស្សនៈ«ត្រីងៀតឆ្លៀតពង»នៅក្នុងសង្គមខ្មែរ!
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
ស្តាប់ - ០៤:៥២
គ្រាន់តែពិធីបុណ្យចូលឆ្នាំជិតចូលមកដល់ ការដំឡើងថ្លៃសេវាកម្មនានាដូចជាសេវារថយន្តឈ្មួល សវាកម្មផ្ទះសំណាក់ សណ្ឋាគារ ឬក៏ម្ហូបអាហារតាមភោជនីយដ្ឋាននានាបានកើតឡើងជាថ្មី។ បញ្ហាដដែលៗនេះតែងកើតឡើងជារៀងរាល់ឆ្នាំមិនអាចទប់ស្កាត់បាន។ នេះសបញ្ជាក់ថា នៅក្នុងសង្គមខ្មែរ មនុស្សជាទូទៅ រាប់តាំងពីប្រជាពលរដ្ឋសាមញ្ញរហូតដល់មន្ត្រីរាជការគ្រប់លំដាប់ថ្នាក់ហាក់ដូចជាកំពុងដិតដាមដោយទស្សនៈ«ត្រីងៀតឆ្លៀតពង» ពោលគឺឲ្យតែមានឱកាស ម្នាក់ៗនឹងឆ្លៀតរកផលចំណេញដាក់ហោប៉ៅជាមិនខាន។ តើហេតុអ្វីបានជាដូច្នេះ?
នៅក្នុងសង្គមខ្មែរមានឧទាហរណ៍ច្រើនយ៉ាងណាស់ដែលបង្ហាញថា មនុស្សហាក់ដូចជារង់ចាំតែឱកាសដើម្បីរកផលចំណេញដាក់ហោប៉ៅផ្ទាល់ខ្លួន។ ទស្សនៈ«ត្រីងៀតឆ្លៀតពង»ឬក៏«មាន់ដែលពងលើស្រូវតែងតែស៊ីគ្រាប់ស្រូវ»បានចាក់ឫសយ៉ាងជ្រៅទៅក្នុងផ្នត់គំនិតពលរដ្ឋខ្មែរ។ ទស្សនៈនេះបានដិតដាមទាំងនៅក្នុងចំណោមពលរដ្ឋសាមញ្ញរហូតដល់មន្ត្រីរាជការគ្រប់លំដាប់ថ្នាក់។
ជាក់ស្តែង នៅរដូវបុណ្យទានម្តងៗ អ្នកលក់ដូរនៅតាមរមណីយដ្ឋានតែងតែឆ្លៀតកោរភ្ញៀវនៅពេលដែលមានអថិជនច្រើនសម្រុកប្រើប្រាស់សេវាកម្មរបស់ខ្លួន។ អ្នករត់រថយន្តឈ្មួលនិងអាជីវករផ្សេងទៀតក៏តែងឆ្លៀតឱកាសដើម្បីដំឡើងថ្លៃសេវាកម្មនិងទំនិញរបស់ខ្លួននៅពេលដែលមានមនុស្សច្រើននាំគ្នាជិះរថយន្ត និងទិញទំនិញចាំបាច់មួយចំនួន។ មិនខុសពីឆ្នាំមុនៗទេ គ្រាន់តែថ្ងៃបុណ្យចូលឆ្នាំថ្មីជិតចូលមកដល់ អ្នកបម្រើសេវាកម្មនានាពិសេសសេវាកម្មរថយន្តឈ្នួល ផ្ទះសំណាក់ សណ្ឋាគារ និងប្ហូបអាហារជាដើម បានដំឡើងថ្លៃ ឬត្រៀមខ្លួនដំឡើងថ្លៃសេវាកម្មរបស់ខ្លួនជាស្រេច។ បញ្ហានេះតែងកើតឡើងដដែលខណៈដែលអាជ្ញាធររដ្ឋាភិបាលបានត្រឹមសំណូមពរយ៉ាងទទូចតែប៉ុណ្ណោះ។
ការដំឡើងថ្លៃសេវាកម្ម និងទំនិញផ្សេងៗក្នុងពិធីបុណ្យចូលឆ្នាំក៏ដូចជាពិធីបុណ្យផ្សេងៗ ទៀត វាគ្រាន់តែជាឧទាហរណ៍ដែលឆ្លុះបញ្ចាំងពីជ្រុងតូចមួយនៃទស្សនៈ«ត្រីងៀតឆ្លៀតពង»នៅក្នុងសង្គមខ្មែរតែប៉ុណ្ណោះ។ តាមពិត ទស្សនៈនេះបានកប់យ៉ាងជ្រៅទៅក្នុងផ្នត់គំនិតមនុស្សខ្មែរ។ ជាក់ស្តែង នៅក្នុងរដ្ឋបាលសាធារណៈ មន្ត្រីរាជការ ឬអាជ្ញាធរមូលដ្ឋានតែងតែឆ្លៀតរកកម្រៃពីការងាររបស់ខ្លួនគ្រប់លទ្ធភាពតាមរបៀប«តូចស៊ីតាមតូច ធំស៊ីតាមធំ»។
អ្នកខ្លះឆ្លៀតរកកម្រៃខាងក្រៅបន្តិចបន្តួចដើម្បីតែបង្គ្រប់ជីវភាព ប៉ុន្តែ អ្នកខ្លះទៀតឆ្លៀតទាញយកផលប្រយោជន៍ពីតួណាទីដើម្បីបំពេញភាពមានបានមិនចេះឆ្អែតឆ្អន់របស់ខ្លួន។
ជាការពិតណាស់ បើនិយាយពីជំនួញ ការឆ្លៀតឱកាសដើម្បីរកផលចំណេញមិនមែនជារឿងអ្វីចម្លែកទេនៅក្នុងសង្គមទីផ្សារសេរី។ ជាទូទៅមនុស្សដែលចេះក្តាប់ឱកាស និងចេះប្រើប្រាស់ឱកាសមិនខុសឡើយពីព្រោះឱកាសល្អមិនមែនមានគ្រប់ពេលនោះទេ។ ដូច្នេះ នៅពេលដែលឱកាសល្អហុចឲ្យគេមិនគួរនឹងបណ្តោយឲ្យឱកាសនោះកន្លងផុតទៅឡើយ។ ម្យ៉ាងទៀត បើនិយាយពីទីផ្សារសេរី គេត្រូវនិយាយពីសេចក្តីត្រូវការ និង ការផ្គត់ផ្គង់ មានន័យថា បើសេចក្តីត្រូវការលើសពីការផ្គត់ផ្គង់ ទំនិញនឹងឡើងថ្លៃជាស្វ័យប្រវត្តិ។
ប៉ុន្តែ នៅកម្ពុជា ទស្សនៈ«ត្រីងៀតឆ្លៀតពង»ឬ«មាន់ពងលើស្រូវតែងតែស៊ីស្រូវ»បានដើរលើសពីក្រឹតក្រមសេដ្ឋកិច្ចទីផ្សារសេរី ហើយវាបានក្លាយជារនាំងបិទបាំងការលោភលន់ អំពើពុករលួយ និង បានធ្វើឲ្យមនុស្សជាច្រើនភ្លេចគិតពីការខ្មាសអៀន និងភាពសមរម្យ។ ទស្សនៈនេះបានជំរុញឲ្យមនុស្សខ្មែរជាច្រើនរង់ចាំតែឱកាសដើម្បីរកយកប្រយោជន៍បើទោះជាប្រយោជន៍នោះធ្វើឲ្យប៉ះពាល់ដល់អ្នកដទៃយ៉ាងណាក៏ដោយ។ ការបិចបោចប្រយោជន៍ជាតិដើម្បីបំប៉នប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួននៅក្នុងរដ្ឋបាលសាធារណៈគឺជាឧទាហរណ៍ជាក់ស្តែង។
ដូច្នេះ ដើម្បីធ្វើឲ្យសង្គមមានរបៀបរៀបរយក៏ដូចជាជាធ្វើឲ្យប្រទេសចាកចេញពីភាពក្រីក្របានឆាប់រហ័ស ការកែតម្រូវទស្សនៈខុសឆ្គងមួយចំនួនគួរតែចាប់ផ្តើមពីពេលនេះទៅដោយមិនអាចបង្អង់បានឡើយ។ ជាបឋម រដ្ឋត្រូវធានាថា មន្ត្រីរាជការ គ្រូបង្រៀន ប៉ូលិសទាហាន ត្រូវតែមានប្រាក់ខែសមរម្យដែលអនុញ្ញាតឲ្យពួកគេរស់ដោយថ្នៃថ្នូរបាន។ ប៉ុន្តែ ការដំឡើងប្រាក់ខែតែមួយមុខក៏មិនគ្រប់គ្រាន់ដែរ ពីព្រោះមានមនុស្សច្រើនណាស់មិនមែនប្រព្រឹត្តអំពើពុករលួយដើម្បីតែជីវភាពប៉ុណ្ណោះទេ តែគឺដើម្បីបំពេញការលោភលន់គ្មានព្រំដែនរបស់ខ្លួនមិនចេះស្កប់ស្កល់។
ក្នុងបរិបទនេះ ការអនុវត្តច្បាប់តឹងរ៉ឹងនិងការអប់រំសីលធម៌សង្គមគឺជាកិច្ចការដ៏សំខាន់មួយទៀត។ បន្ទាប់ពីនោះ មនុស្សខ្មែរជាពិសេសមន្ត្រីរាជការដែលធ្វើការបម្រើជាតិត្រូវនាំគ្នាផ្លាស់ប្តូរទស្សនៈកេងចំណេញពីរដ្ឋឬកេងចំណេញពីអ្នកដទៃឲ្យទៅជាអ្នកចូលរួមចំណែកជួយរដ្ឋនិងជួយសង្គមជាតិវិញ។ បើមិនដូច្នោះទេ ទស្សនៈ«ត្រីងៀតឆ្លៀតពង»នឹងធ្វើឲ្យកម្ពុជាមានវាសនាមិនខុសពីរុក្ខជាតិមួយដើមដែលរួបរឹតដោយបញ្ញើក្អែកយ៉ាងជុំជិតនោះឡើយ៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ