ទីផ្សារការងារជាចំណោទដែលគួរតែមានដំណោះស្រាយ!
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
ស្តាប់ - ០៤:៥៦
ខណៈដែលនិស្សិតជាច្រើនបានត្អូញតែ្អរពីកង្វះការងារធ្វើ ពលកររាប់លាននាក់កំពុងស្វែងរកការងារធ្វើនិងអ្នកខ្លះធ្វើចំណាកស្រុកទៅក្រៅប្រទេស។ ស្ថានភាពនេះហាក់បង្ហាញថាកម្ពុជាកំពុងខ្វះការងារធ្វើយ៉ាងខ្លាំង។ ប៉ុន្តែ នៅឯជ្រុងម្ខាងទៀត ម្ចាស់ក្រុមហ៊ុនជាច្រើនបែរជាត្អូញត្អែរអំពីកង្វះកម្លាំងពលកម្មនិងធនធានមនុស្សសម្រាប់ធ្វើការងារទៅវិញ។ នេះបង្ហាញឲ្យឃើញថាអ្នកចង់បានការងារនិងអ្នកត្រូវការបុគ្គលិកហាក់កំពុងវង្វេងរកគ្នាមិនឃើញ។ តើហេតុអ្វីបានជាដូច្នេះ?
បច្ចុប្បន្ន និស្សិតចេញពីសកលវិទ្យាល័យជាច្រើនពិបាករកការងារធ្វើឲ្យត្រូវតាមជំនាញរបស់ខ្លួន។ អ្នកខ្លះទៀតអាចរកការងារបានតែទទួលបានប្រាក់ខែតិចតួចប៉ុណ្ណោះបើធៀបនឹងសញ្ញាបត្រ។ យុវជនមួយចំនួនទៀតដែលបានរៀនចប់ថ្នាក់បរិញ្ញាបត្រ ឬរហូតដល់បរិញ្ញាបត្រជាន់ខ្ពស់ក៏មានដែរ បានសម្រេចចិត្តទុកសញ្ញាបត្រមួយឡែកសិន ហើយងាកទៅចាប់យកការងារមួយដែលមិនទាក់ទងទាល់តែសោះនឹងមុខជំនាញដែលខ្លួនបានរៀន។
ចំណែកពលករខ្មែរជាច្រើនក៏កំពុងត្រូវការការងារជាបន្ទាន់ដើម្បីចិញ្ចឹមជីវិតដែរ។ ប៉ុន្តែ នៅជ្រុងម្ខាងទៀត ម្ចាស់ក្រុមហ៊ុន និងសហគ្រាសឯកជនជាច្រើនបែរជាត្អូញត្អែរអំពីកង្វះកម្លាំងពលកម្មនិងធនធានមនុស្សសម្រាប់ធ្វើការទៅវិញ។ តើនេះមានន័យថា កម្ពុជាខ្វះខាតធនធានមនុស្សឬក៏ខ្វះការងារធ្វើ?
ជាការពិតណាស់ និយាយពីទីផ្សារការងារ គេត្រូវគិតដល់មនុស្ស២ក្រុម៖ ទី១គឺអ្នកដែលធ្វើការដោយប្រើកម្លាំងពលកម្មនិងទី២អ្នកដែលធ្វើការដោយប្រើបញ្ញាគឺចង់សម្តៅទៅលើធនធានមនុស្សដែលចេញពីសាលា។ នៅកម្ពុជាបច្ចុប្បន្ន ទាំងពលករទាំងនិស្សិតដែលទើបបញ្ចប់ការសិក្សាមានច្រើនគគោកដែលកំពុងស្វះស្វែងរកការងារធ្វើ។ ប៉ុន្តែ មានចំណោទសំខាន់ពីរយ៉ាងដែលកំពុងកើតឡើង៖ ម្យ៉ាងគឺរំហូរព័ត៌មានរវាងអ្នករកការងារធ្វើនិងអ្នកត្រូវការបុគ្គលិកនៅតូចចង្អៀតដែលបង្កើតជាឧបសគ្គសម្រាប់ភាគីទាំងពីរជួបគ្នា។ រីឯម្យ៉ាងទៀតគឺមកពីធនធានមនុស្សមានតែបរិមាណតែខ្វះគុណភាព។
ពលករចំណាកស្រុកបានផ្តល់ចម្លើយដូចៗគ្នាថា មូលហេតុដែលពួកគេធ្វើចំណាកស្រុកទៅក្រៅប្រទេសគឺមកពី៖ ទី១ ដោយសារតែមិនអាចរកការងារធ្វើនៅក្នុងស្រុកបាន និងទី២ ដោយសារតែការងារក្រៅប្រទេសទទួលបានកម្រៃខ្ពស់ជាងការងារក្នុងស្រុក។ ចំណែកនិស្សិតដែលចេញពីសាលាវិញក៏បានលើកហេតុផលស្រដៀងៗគ្នាដែរថា ពួកគេពិបាករកការងារធ្វើមកពីមុខវិជ្ជាដែលខ្លួនបានរៀនមិនសូវសម្បូរការងារឬក៏មកពីខ្វះបទពិសោធន៍ដើម្បីឆ្លើយតបនឹងតម្រូវការរបស់និយោជក។
ជាការពិត ក្នុងមួយឆ្នាំៗ មាននិស្សិតរាប់សែននាក់កំពុងរៀនថ្នាក់ឧត្តមសិក្សាទាំងគ្រឹះស្ថានរដ្ឋ និងឯកជន ក្នុងចំណោមនោះ និស្សិតច្រើនម៉ឺននាក់បានទទួលសញ្ញាបត្រនិងចេញទៅកាន់ទីផ្សារការងាររៀងរាល់ឆ្នាំ។ ប៉ុន្តែ ធនធានមនុស្សមួយចំនួនមានគុណភាពមិនទាន់គ្រប់គ្រាន់ដើម្បីឆ្លើយតបទៅនឹងសេចក្តីត្រូវការនៃទីផ្សារការងារនៅឡើយ។
ម្យ៉ាងទៀត ការជ្រើសរើសមុខវិជ្ជារបស់និស្សិតក៏មិនបានឆ្លុះបញ្ចាំងពីតម្រូវការនៃទីផ្សារដែរ។ ជាទូទៅ និស្សិតខ្មែរច្រើនរើសមុខវិជ្ជាទៅតាមការស្រមើស្រមៃរបស់ខ្លួនដោយមិនបានសិក្សាពីតម្រូវការងារជាក់ស្តែងនោះទេ។ ដូច្នេះហើយបានជាពេលរៀនចប់ ពួកគេពិបាករកការងារដែលត្រូវនឹងមុខជំនាញ។ ក្រៅពីនោះ ប្រពន្ធ័ទីផ្សារការងារនៅកម្ពុជាហាក់ដូចជាមិនបង្កលក្ខណៈងាយស្រួលដល់អ្នកស្វែងរកការងារធ្វើ និងអ្នកដែលត្រូវការធនធានមនុស្សមកធ្វើការនោះឡើយ។
មិនត្រឹមតែនៅក្នុងមជ្ឈដ្ឋានអ្នកមានសញ្ញាបត្រខ្ពស់ប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែ ក្នុងចំណោមពលករដែលប្រើកម្លាំងបាយក៏មានលក្ខណៈស្រដៀងគ្នានេះដែរ។ ខណៈដែលពលករខ្មែរជាច្រើនបានចាកចេញពីស្រុកភូមិដើម្បីផ្សងព្រេងឆ្លងដែនទៅធ្វើការនៅក្រៅប្រទេសដោយមិនខ្លាចគ្រោះថ្នាក់នោះ នៅឯក្នុងប្រទេសឯណេះបែរជាជួបប្រទះនឹងកង្វះកម្លាំងពលកម្មយ៉ាងខ្លាំងទៅវិញ។
ដូច្នេះ ដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហាការងារ ជាបឋម គ្រឹះស្ថានអប់រំ (ទាំងរដ្ឋនិងឯកជន) ត្រូវតែផ្តោតលើគុណភាពជាចម្បង។ ចំណែកឯនិស្សិតវិញក៏ត្រូវតាំងចិត្តយ៉ាងមុតមាំបំផុតក្នុងការរៀនសូត្រដើម្បីយកចំណេះ មិនមែនរៀនដើម្បីយកតែសញ្ញាបត្រនោះទេ។ ក្នុងន័យនេះ ការងារស្ម័គ្រចិត្តគឺជាអ្វីដែលនិស្សិតគ្រប់គ្នាត្រូវចាប់អារម្មណ៍ពីព្រោះការងារទាំងនោះវាអាចផ្តល់បទពិសោធន៍ការងារជាក់ស្តែងផងនិងអនុញ្ញាតឲ្យនិស្សិតយល់ដឹងអំពីពិភពការងារផង។
ក្រៅពីនោះ ការតម្រង់ទិសនៃការសិក្សាដើម្បីឲ្យឆ្លើយតបនឹងទីផ្សារការងារ ការផ្តល់ប្រាក់កម្រៃសមរម្យដល់ពលករនិងការតភ្ជាប់ទំនាក់ទំនងរវាងអ្នកស្វែងរកការងារធ្វើនិងនិយោជកដោយមិនភ្លេចការបណ្តុះបណ្តាលជំនាញវិជ្ជាជីវៈដល់ពលករ។ល។ សុទ្ធសឹងជាគន្លឹះនៃការដោះស្រាយវិបត្តិការងារនៅកម្ពុជាដែលគេមិនអាចមើលរំលងបានឡើយ៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ