បាតុកម្មដែលទទួលការបង្រ្កាបភ្លាមៗពីប៉ូលិស
ចាប់តាំងពីព្រឹក នៅថ្ងៃសៅរ៍នេះ មុនពេលក្រុមអ្នកប្រឆាំងចាប់ចេញសកម្មភាព កម្លាំងរក្សាសន្តិសុខ និងរថក្រោះ ត្រូវរដ្ឋាភិបាលដាក់ពង្រាយគ្រប់ច្រកល្ហក ដើម្បីទប់ស្កាត់ បិទកុំឲ្យបាតុករចូលទៅតវ៉ានៅទីលានឧសភា ដែលស្ថិតនៅចំកណ្តាលក្រុងអាល់ហ្សេរបាន។
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖ កែប្រែថ្ងៃទី៖
បទអន្តរាគមន៍របស់ឈាង បុប្ផា
ការយាមតឹងតែងលើកនេះ គឺដូចពីព្រឹត្តិការណ៍កាលពីថ្ងៃសៅរ៍ទី ១២ កុម្ភៈ ២០១១។ នៅពេលនោះ បាតុករមានចំនួនតែជាង២០០០នាក់ ប៉ុន្តែ កម្លាំងបង្រ្កាបរបស់អាជ្ញាធរមានចំនួនដល់ទៅ ជាង ៣ម៉ឺននាក់។ ការបង្រ្កាបបានធ្វើឡើងដោយឆាប់រហ័ស មនុស្សជាច្រើនរយនាក់ត្រូវបានចាប់ឃាត់ខ្លួន។
នៅចុងសប្តាហ៍នេះ រដ្ឋាភិបាលបានប្រកាសកំណែទម្រង់ឡើងវិញប្រព័ន្ធសេដ្ឋកិច្ច និងដកច្បាប់ប្រកាសអាសន្នដែលរដ្ឋាភិបាលដាក់តាំងពីមុនសង្រ្គាម ស៊ីវិល ឆ្នាំ ១៩៩២។រដ្ឋាភិបាល យល់ព្រមដកច្បាប់ប្រកាសអាសន្នទៅតាមការទាមទារមែន ប៉ុន្តែ ក្រុមអ្នកប្រឆាំងនេះយល់ថា នេះគ្រាន់តែជាយុទ្ធសាស្រ្តរបស់រដ្ឋាភិបាលដើម្បីបន្ទន់ចិត្តប្រជាជន កុំឲ្យធ្វើការបះបោរប៉ុណ្ណោះ។ គួរដឹងថា ក្រុមអ្នកប្រឆាំងអាល់ហ្សេរី ទើបតែត្រូវបានបង្កើតឡើងថ្មី គឺ នៅខែមករាមុននេះប៉ុណ្ណោះ។ ពោលគឺបន្ទាប់ពីមានការប្រឈមមុខគ្នាដ៏ហិង្សារវាងបាតុករ និងប៉ូលិស ដែលបានសម្លាប់មនុស្ស៥នាក់ និងធ្វើឲ្យមានអ្នករបួស៨០០នាក់។
បើទោះបីជាបដិវត្តន៍ ផ្កាម្លិះ និងបដិវត្តន៍នៅ អេហ្ស៊ីបបានជះឥទ្ធិពលមកលើប្រជាជនអាល់ហ្សេរី និងមូលហេតុដែលនាំឲ្យមានចលនាប្រឆាំងនឹងរដ្ឋអំណាច មានលក្ខណៈដូចគ្នា គឺវិបត្តិសេដ្ឋកិច្ច ប៉ុន្តែ ចលនាទាមទារនៅ អាល់ហ្សេរីមានលក្ខណៈខុសគ្នា ពីការទាមទារនៅក្នុងប្រទេសអេហ្ស៊ីប និងទុយនីស៊ី។ នៅអេហ្ស៊ីប និងនៅទុយនីស៊ី បាតុករដែលមិនសប្បាយចិត្តនឹងឃើញភាពក្រីក្រ ភាពអយុត្តិធម៌ និងអំពើពុករលួយនោះ បានទាមទារឲ្យមេដឹកនាំដែលគ្រប់គ្រងប្រទេសច្រើនជាង ២០ឆ្នាំនោះចុះចេញពីអំណាច។
ប៉ុន្តែ នៅអាល់ហ្សេរី ក្រុមអ្នកប្រឆាំងមិនបានស្រែកចំៗ ឲ្យលោកAbdelaziz Bouteflika ចុះចេញពីតំណែងប្រធានាធិបតីទេ។ លោកAbdelaziz Bouteflikaទើបតែឡើងកាន់តំណែងបានជិតបីអាណត្តិ ហើយគាត់ត្រូវបានប្រជាជនអាល់ហ្សេរីភាគច្រើនចាត់ទុកថា ជាអ្នកនាំមកនូវសន្តិសុខក្នុងប្រទេស។ លោកAbdelaziz Bouteflika នេះដែលគ្រាន់តែបានចូលកាន់តំណែងជាប្រធានាធិបតី នៅឆ្នាំ ១៩៩៩ បានប្រកាសច្បាប់លើកលែងទោសដល់ពួកឧទ្ទាមអ៊ីស្លាមនិយម។ ការប្រកាសទទួលស្គាល់ពួកឧទ្ទាមធ្វើឲ្យអាល់ហ្សេរីអាចបញ្ចប់ សង្រ្គាមស៊ីវិលបង្ហូរឈាម មួយទសវត្សរ៍ ដែលបានសម្លាប់មនុស្សជាង ១សែននាក់។
និយាយជារួម បាតុករដែលចុះដើរតាមផ្លូវ ពេលនេះ គឺ ពួកគេមិនសប្បាយចិត្ត ដែលរងគ្រោះ នឹង ភាពអត់ការងារធ្វើ ទំនិញឡើងថ្លៃ។ ប្រជាជនខឹងនឹងរបប តែមិនមែនបុគ្គលដឹកនាំតែម្នាក់ទេ។ ប្រជាជនយល់ថា គឺរបបទាំងមូលដែលជាអ្នកទទួលខុសត្រូវ។ ព្រោះថា រដ្ឋាភិបាលអាល់ហ្សេរីមានលុយច្រើន ដែលបានមកពីការលក់ប្រេង និងធនធានធម្មជាតិឧស្ម័នទៅអឺរ៉ុប។ ប៉ុន្តែ រដ្ឋាភិបាលមិនបានបែងចែក និងប្រើប្រាស់ចំណូលទំាងនេះដើម្បីប្រយោជន៍សេដ្ឋកិច្ចប្រជាជនទេ។ រដ្ឋមិនបានធ្វើការវិនិយោគ ដែលធ្វើឲ្យយុវជនជាច្រើន គ្មានការងារធ្វើ។ និយាយឲ្យចំ គឺរដ្ឋាភិបាលដឹកនាំដោយលោក Bouteflikaបច្ចុប្បន្នមិនបានផ្តល់តម្លៃដល់យុវជន ដែលតំណាងឲ្យ៧០ភាគរយនៃប្រជាជនសរុប។
ប៉ុន្តែសួរថា តើយុវជននៅអាល់ហ្សេរីនឹងអាចធ្វើការបះបោរខ្លាំងដូចយុវជននៅទុយនីស៊ី និងនៅអេហ្ស៊ីបដែរឬទេ? ចំលើយនោះគឺប្រហែលជាអត់ទេ ព្រោះបណ្តាញផ្សព្វផ្សាយតាមអ៊ិនធ័រណេត ដែលបានដើរតួរនាទីសំខាន់ក្នុងបដិវត្តន៍នៅទុយនីស៊ី និងនៅអេហ្ស៊ីប មានការខ្វះខាតច្រើន ក្នុងប្រទេសអាល់ហ្សេរី។ នៅក្នុងប្រទេសដែលមានប្រជាជនសរុបរស់នៅ ជាង ៣៥លាននាក់ មានតែអ្នកមានទេដែលមានអ៊ិនធ័រណេតប្រើប្រាស់។ អ្នកមានទាំងនោះ ជាអ្នកដែលគាំទ្រ អ្នកដឹកនាំអំណាចបច្ចុប្បន្ន។ ហើយប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយទៀតសោត សុទ្ធតែគ្រប់គ្រងដោយរដ្ឋអំណាច និងពួកយោធា។
ការប្រកូកប្រកាសរបស់ក្រុមប្រឆាំងប្រហែលជាមិនសូវបានលទ្ធផលទេ។ នៅថ្ងៃបាតុកម្មថ្ងៃសៅរ៍ទី ១៩ កុម្ភៈ នេះ មានមនុស្សតែជាង មួយពាន់នាក់ បានមកចូលរួម បាតុកម្ម។
ម្យ៉ាងវិញទៀត ប្រជាជនអាល់ហ្សេរីមិនបានពុះកញ្ច្រោល ចង់ធ្វើបដិវត្តន៍ ព្រោះប្រជាជនទាំងនេះធ្លាប់ធ្វើបដិវត្តន៍រួចហើយនៅអតីតកាល។ បដិវត្តន៍ក្នុងឆ្នាំ ១៩៥៦ ដើម្បីបណ្តេញអាណានិគមបារាំងចេញពីប្រទេស។ បដិវត្តន៍លើកនោះបានធ្វើឲ្យមនុស្សជាងមួយលាននាក់ស្លាប់ ក្នុងថ្លុកឈាម។
ប្រជាជនអាល់ហ្សេរីនឹងមិនអាចសង្ឃឹមហ៊ានចេញមុខមកធ្វើបដិវត្តន៍ ជាថ្មីទេ។ ពួកគេនៅបាក់ស្បាតនៅឡើយ និងចងចាំមិនភ្លេច អំពើហិង្សា បង្ហូរឈាម របស់ពួកទាហាន នៅឆ្នាំ ១៩៩២។ ពួកទាហានដែលបដិសេធមិនទទួលការឈ្នះឆ្នោតរបស់គណបក្សអ៊ីស្លាមនិយម ឈ្នះឆ្នោត និងនៅក្រាញអំណាចរហូតបច្ចុប្បន្ន។ សង្រ្គាមស៊ីវិលដែលផ្ទុះឡើងរវាងកងទ័ព និងក្រុមអ៊ីស្លាមនិយម និងដែលបានសម្លាប់មនុស្សជាង ជាមួយសែន បានធ្វើឲ្យប្រជាជនឆ្អែតឆ្អន់ និងសុខចិត្តទ្រាំរស់នៅ ក្នុងស្ថានភាពដូចពេលបច្ចុប្បន្ន គឺភាពក្រីក្រ។
ពួកទាហានដែលជាអ្នកមានអំណាចនៅពីក្រោយ លោកប្រធានាធិបតី Bouteflika បានដឹងច្បាស់ពីការវិវឌ្ឍន៍ក្នុងតំបន់អារ៉ាប់។ បើទោះបីពួកកងទ័ពធ្លាប់អនុវត្តការបង្រ្កាបក្នុងអតីតកាល និងមានមធ្យោបាយគ្រប់គ្រាន់ ក្នុងការគ្រប់គ្រងស្ថានភាពនៅពេលនេះ ប៉ុន្តែ កងទ័ពដែលដឹងច្បាស់ពីលទ្ធផលនៃការប្រឈមមុខគ្នា ជាមួយប្រជាជន ពេលនេះ ហាក់មិនសូវចង់ប្រើកម្លាំងបាយបង្រ្កាបប្រជាជនដូចមុនទេ។
ប៉ុន្តែ បើសិនជាកងទ័ពចង់ធ្វើការបង្ក្រាបពិតមែន កងទ័ពនៅតែធ្វើបាន និងមិនអាចរងគំនាបពីអន្តរជាតិដូច នៅអេហ្ស៊ីបដែលគាំទ្រផ្នែកហិរញ្ញវត្ថុដោយអាមេរិកទេ។ អាល់ហ្សេរី មិនមែនជាប្រទេសដែលជាទីតាំងយុទ្ធសាស្រ្តដូចអេហ្ស៊ីប ដែលអាមេរិកត្រូវការសម្រាប់ធានាសន្តិសុខការនាំចេញប្រេងពីតំបន់ ដើមបូព៌ា។ អឺរ៉ុបវិញ បើសិនជាអឺរ៉ុបចង់ដាក់គំនាបរឿងអាល់ហ្សេរីធ្វើការបង្រ្កាបលើបាតុករ រឿងនេះពិតជាមិនអាចធ្វើទៅបានទេ ព្រោះ អាល់ហ្សេរីជាអ្នកលក់ផ្គត់ផ្គង់ប្រេង ១០ភាគរយ។ អឺរ៉ុបចង់ធ្វើពហិការមិនទិញប្រេង ក៏អាល់ហ្សេរីនៅតែមានប្រទេសផ្សេងទៀតទិញបាន៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ