កិច្ចព្រមព្រៀងសន្តិភាពក្រុងប៉ារីសជាការដាស់ស្មារតីអ្នកនយោបាយខ្មែរ!
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
ស្តាប់ - ០៥:១៣
ថ្ងៃពុធទី២៣តុលានេះគឺជាខួបគម្រប់២២ឆ្នាំនៃកិច្ចព្រមព្រៀងសន្តិភាពក្រុងប៉ារីស។ គណបក្សសង្គ្រោះជាតិបានជ្រើសរើសយកថ្ងៃនេះធ្វើមហាបាតុកម្មលើកទី៣របស់ខ្លួន ដើម្បីទាមទាររកដំណោះស្រាយបញ្ហាបោះឆ្នោត។ ២២ឆ្នាំក្រោយពីការចុះហត្ថលេខាលើកិច្ចព្រមព្រៀងសន្តិភាពក្រុងប៉ារីស ជម្លោះរវាងភាគីនយោបាយខ្មែរនៅតែកើតឡើងយ៉ាងពេញបន្ទុក។ កិច្ចព្រមព្រៀងសន្តិភាពក្រុងប៉ារីស ត្រូវបានអ្នកនយោបាយលើកមកនិយាយជាញឹកញាប់ ប៉ុន្តែ មិនត្រូវបានគេសិក្សាអំពីស្មារតីរបស់វាឲ្យស៊ីជម្រៅទេ។ ដូច្នេះ ខួបនៃកិច្ចព្រមព្រៀងសន្តិភាពក្រុងប៉ារីស គួរតែជាការដាស់ស្មារតីអ្នកនយោបាយឲ្យនឹកឃើញពីអ្វីដែលបានកើតឡើង កាលពី២២ឆ្នាំកន្លងទៅ។
កាលពី២២ឆ្នាំមុន គឺនៅថ្ងៃទី២៣ តុលា ឆ្នាំ ១៩៩១ ភាគីជម្លោះទាំង៤របស់កម្ពុជាគឺ ភាគីរដ្ឋកម្ពុជា ហ្វ៊ុនស៊ិនប៉ិច រណសិរ្សជាតិរំដោះប្រជាពលរដ្ឋខ្មែររបស់លោកតា សឺន សាន និងភាគីខ្មែរក្រហម រួមជាមួយប្រទេសចំនួន ១៨ បានចុះហត្ថលេខាលើកិច្ចព្រមព្រៀងសន្តិភាពមួយនៅទីក្រុងប៉ារីសប្រទេសបារាំង ដើម្បីបញ្ចប់ជម្លោះនយោបាយនិងសង្គ្រាមស៊ីវិលដ៏រ៉ាំរ៉ៃនៅកម្ពុជា។ នោះគឺកិច្ចព្រមព្រៀងសន្តិភាពក្រុងប៉ារីស។
ឮតាមរយៈកិច្ចព្រមព្រៀងនេះ ប្រទេសកម្ពុជាក៏បានរៀបចំការបោះឆ្នោតលើកដំបូងកាលពីឆ្នាំ ១៩៩៣ ក្រោមការរៀបចំរបស់អង្គការសហប្រជាជាតិ។ ក្រៅពីការបោះឆ្នោត កិច្ចព្រមព្រៀងសន្តិភាពក្រុងប៉ារីស ២៣ តុលា ឆ្នាំ ១៩៩១ ក៏មានចែងដែរអំពីការធានាឲ្យកម្ពុជាមានប្រជាធិបតេយ្យ សេរីពហុបក្ស មានការគោរពសិទ្ធិមនុស្ស និងមានអធិបតេយ្យភាព បូរណភាពទឹកដីដែលគ្មានអ្នកណាអាចបំពានបានជាដើម។
តាមពិត កិច្ចព្រមព្រៀងនេះមានតម្លៃធំធេងណាស់សម្រាប់កម្ពុជា។ វាគឺជារបត់នយោបាយថ្មីមួយទៀតដ៏សំខាន់ក្នុងការបើកផ្លូវឲ្យកម្ពុជាធ្វើដំណើរឆ្ពោះទៅកាន់លទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យសេរី ពហុបក្សបន្ទាប់ពីការដួលរលំនៃរបបខ្មែរក្រហម។ ប៉ុន្តែ កិច្ចព្រមព្រៀងសន្តិភាពក្រុងប៉ារីសមិនត្រូវបានយកមកប្រើប្រាស់ដើម្បីទាញយកប្រយោជន៍ឲ្យសមតាមខ្លឹមសារពិតប្រាកដរបស់វានៅឡើយទេ។ មិនតែប៉ុណ្ណោះ សន្ធិសញ្ញាមួយនេះហាក់ដូចជាបានក្លាយទៅជាចំណាប់ខ្លាំងរបស់អ្នកនយោបាយដោយសារតែការដណ្តើមមុខមាត់ទៅវិញ។
គណបក្សកាន់អំណាចដែលចង់រំលេចថ្ងៃ៧មករា ១៩៧៩ ថាជាស្នាដៃគ្មានពីរបស់ខ្លួននោះ ចាត់ទុកកិច្ចព្រមព្រៀងសន្តិភាពក្រុងប៉ារីសថា ជា«ប្អូន» របស់ថ្ងៃ៧មករា តែប៉ុណ្ណោះ។ ផ្ទុយទៅវិញ គណបក្សប្រឆាំងដែលមិនដែលទទួលស្គាល់ថ្ងៃ៧មករាសោះនោះ បានចាត់ទុកកិច្ចព្រមព្រៀងសន្តិភាពក្រុងប៉ារីសនេះ ថាជារបត់ថ្មីតែមួយគត់ដែលនាំឲ្យកម្ពុជាមានប្រជាធិបតេយ្យសេរី ពហុបក្សដូចបច្ចុប្បន្ន។
គឺក្នុងបរិបទនេះហើយបានជាកិច្ចព្រមព្រៀងសន្តិភាពក្រុងប៉ារីសត្រូវបានគេលើកមកនិយាយជាញឹកញាប់ ប៉ុន្តែ វាមិនត្រូវបានគេយកវាមកប្រើប្រាស់ឲ្យពិតប្រាកដឡើយ។ យ៉ាងណាក៏ដោយ ខ្លឹមសារសំខាន់ៗនៃកិច្ចព្រមព្រៀងសន្តិភាពក្រុងប៉ារីសត្រូវបានបញ្ចូលទៅក្នុងរដ្ឋធម្មនុញ្ញឆ្នាំ១៩៩៣ រួចហើយ។ រដ្ឋធម្មនុញ្ញដែលកំពុងនៅជាធរមានសព្វថ្ងៃ ក៏ត្រូវគេចាត់ទុកថាជាអត្ថបទច្បាប់ដ៏ល្អមួយដែរ ប៉ុន្តែ បញ្ហានៅត្រង់ការអនុវត្តន៍មិនបានតែប៉ុណ្ណោះ។
ជាក់ស្តែង ២២ឆ្នាំក្រោយមក ថ្ងៃទី២៣ តុលា កំពុងក្លាយជាជម្លោះនយោបាយដ៏ក្តៅគគុក។ គណបក្សសង្គ្រោះជាតិបានជ្រើសរើសយកថ្ងៃនេះដើម្បីធ្វើមហាបាតុកម្មរយៈពេលយូរ និងជាប់គ្នាឥតឈប់ ដើម្បីទាមទារឲ្យមានដំណោះស្រាយការបោះឆ្នោត។ ចំណែកអាជ្ញាធររដ្ឋាភិបាលវិញព្យាយាមកម្រិតមិនឲ្យមានមនុស្សច្រើនលើសពីមួយម៉ឺននាក់ និងមិនឲ្យបាតុកម្មនេះធ្វើពេលយប់ទេ។
នេះបង្ហាញឲ្យឃើញថា ប្រជាធិបតេយ្យនៅកម្ពុជាកំពុងស្ថិតលើរបត់ផ្លូវដ៏រលាក់នៅឡើយ។ រលាក់ដោយហេតុថា ម្យ៉ាងរាល់ពេលបោះឆ្នោតម្តងៗ ជម្លោះនយោបាយតែងកើតមានមិនដែលខាន។ ម្យ៉ាងទៀត សេរីភាពសម្តែងមតិតាមរយៈបាតុកម្ម នៅតែត្រូវគេរឹតត្បិតយ៉ាងខ្លាំងនៅឡើយ។ នេះនៅមិនទាន់រាប់បញ្ហាជាច្រើនទៀត ដែលប៉ះពាល់ដល់សិទ្ធិរបស់ប្រជាពលរដ្ឋនោះនៅឡើយទេ។
សរុបមកវិញ សហគមន៍អន្តរជាតិបានជួយដោះស្រាយបញ្ហាខ្មែររួចហើយ កាលពីឆ្នាំ ១៩៩១ តាមរយៈកិច្ចព្រមព្រៀងសន្តិភាពក្រុងប៉ារីស។ កិច្ចព្រមព្រៀងនេះនៅតែមានតម្លៃជាអមតៈ ពីព្រោះវាជានិមិត្តរូបនៃការដោះស្រាយបញ្ហារបស់ខ្មែរ ក្រោមការជួយជ្រោមជ្រែងពីបរទេស។ ដូច្នេះ នៅសល់តែខ្មែរខ្លួនឯងប៉ុណ្ណោះដែលត្រូវអនុវត្តឲ្យបានសម្រេចនូវខ្លឹមសារសំខាន់ៗដែលមានក្នុងកិច្ចព្រមព្រៀងនេះ។
តើអ្នកនយោបាយខ្មែរគួរពិនិត្យមើលឡើងវិញអំពីស្មារតីនៃកិច្ចព្រមព្រៀងសន្តិភាពក្រុងប៉ារីសហើយនាំគ្នាស្វែងយល់និងដោះស្រាយបញ្ហាដោយខ្លួនឯង ឬមួយក៏ត្រូវដើរគោះទ្វារផ្ទះបរទេសជាថ្មី ដើម្បីឲ្យពួកគេចេញមុខមកជួយដោះស្រាយបញ្ហាឲ្យខ្មែរម្តងទៀត?
សំណួរនេះមានអត្ថន័យគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីដាស់ស្មារតីអ្នកនយោបាយខ្មែរ នាឱកាសរម្លឹកខួបទី២២ឆ្នាំ នៃកិច្ចព្រមព្រៀងសន្តិភាពទីក្រុងប៉ារីស៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ