កិច្ចចរចារវាងភាគីជម្លោះម៉ាលីបានបើកធ្វើឡើង នៅក្នុងបរិយាកាសនៃការមិនទុកចិត្តគ្នា
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
ស្តាប់ - ០៤:៤៧
កាលពីថ្ងៃទី១៦ កក្កដាកន្លងទៅ ប្រទេសអាល់ហ្សេរីបានធ្វើជាម្ចាស់ផ្ទះរៀបចំកិច្ចចរចាជាថ្មីរវាងភាគីជម្លោះនៅក្នុងប្រទេសម៉ាលី។ កម្មវត្ថុនៃកិច្ចចរចា គឺដើម្បីស្វែងរកកិច្ចព្រមព្រៀងសន្តិភាពឲ្យតំបន់ប៉ែកខាងជើងដែលកំពុងកាន់កាប់ដោយក្រុមឧទ្ទាមខុសៗគ្នា។ គណៈប្រតិភូមកពីខាងរដ្ឋាភិបាលម៉ាលី គឺដឹកនំាដោយលោករដ្ឋមន្រ្តីការបរទេស ចំណែកមកពីខាងពួកឧទ្ទាមវិញ គឺចូលរួមដោយចលនាឧទ្ទាមចំនួន ៣ ខុសៗគ្នា។ ដោយឡែក និងក្រៅពីវត្តមានរបស់អន្តរការីអាល់ហ្សេរី ក៏មានវត្តមានចូលរួមពីក្រុមអ្នកតំណាងអន្តរជាតិផងដែរ។ តែអ្វីជាការកត់សម្គាល់នោះនៅត្រង់ថា កិច្ចចរចាបានចាប់ផ្តើមនៅក្នុងបរិយាកាសមួយយ៉ាងតានតឹង និងបង្កប់ដោយការមិនទកចិត្តគ្នា។
គ្មានអ្វីដែលពិបាកដោះស្រាយជាងជម្លោះផ្ទៃក្នុងទេ និយាយឲ្យស្រួលយល់ គឺជាជម្លោះមួយដែលនឹងអាចវិលចុះ វិលឡើងគ្មានទីបញ្ចប់។ ករណីប្រទេសមាលីជាឧទាហរណ៍ជាក់ស្តែងមួយមិនអាចប្រកែកបានទេ នោះបើទោះបីជាភាគីជម្លោះនីមួយៗសុទ្ធតែបានបង្ហាញពីឆន្ទៈចង់ដោះស្រាយវិបត្តិក៏ដោយ។ ក៏ដូចជានៅក្នុងកិច្ចចរចាលើកមុនៗដែរ កិច្ចចរចាលើកនេះត្រូវបានបើកឡើងនៅក្នុងបរិយាកាសយ៉ាងពិសេសជាទីបំផុត។ តែដើម្បីអាចយល់ព្រឹត្តិការណ៍ពិសេសនេះបាន គេត្រូវតែត្រឡប់ក្រោយមើលហេតុការណ៍កាលពីដំណាច់ខែឧសភាកន្លងទៅជាមុនសិន។ កាលណោះ លោកនាយករដ្ឋមន្រ្តីម៉ាលីបានធ្វើដំណើរទៅកាន់ទីក្រុងគីដាល់ស្ថិតប៉ែកខាងជើងប្រទេសដែលជាទីតំាងរបស់ក្រុមឧទ្ទាមតួរ៉ែក។ នាឱកាសនោះ ក៏ស្រាប់តែមានការផ្ទុះអាវុធដាក់គ្នារវាងទ័ពរដ្ឋាភិបាល និងពួកឧទ្ទាម។ ខណៈនោះ ពួកឧទ្ទាមបានចាប់ទាហានរដ្ឋាភិបាលជាច្រើននាក់ធ្វើចំណាប់ខ្មំាង។
ផ្តើមចេញពីចំណុចនេះ និងដោយមានអន្តរាគមន៍ពីលោកប្រធានាធីបតីនៃប្រទេសម៉ូរីតានី បទឈប់បាញ់មួយក៏ត្រូវបានចុះហត្ថលេខាដោយភាគីពាក់ព័ន្ធ។ បន្ទាប់មក អាល់ហ្សរីក្នុងនាមជាប្រទេសមហាអំណាចមួយនៅក្នុងតំបន់ក៏បានអញ្ជើញគ្រប់ភាគីជម្លោះទំាងអស់ឲ្យចូលកាន់តុចរចា។ តែជាដំបូង គេត្រូវតែបង្កើតឲ្យមានបរិយាកាសនៃការទុកចិត្តគ្នាជាមុនសិន។ ជាក់ស្តែងនៅមួយថ្ងៃ មុនកិច្ចចរចាចាប់ផ្តើម ការដោះដូរអ្នកទោសត្រូវបានរៀបចំឡើងរវាងរដ្ឋាភិបាល និងក្រុមឧទ្ទាម ពិសេសការដោះលែងឲ្យមានសេរីភាពវិញនូវទាហានរដ្ឋាភិបាលប្រមាណជា ៤០នាក់ដែលពួកឧទ្ទាមបានចាប់កាលពីដំណាច់ខែឧសភាកន្លងទៅ។
តើទង្វើនេះ វាគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីអាចឲ្យភាគីជម្លោះទំាងអស់សម្រេចបាននូវកិច្ចព្រមព្រៀងសន្តិភាពមួយយូរអង្វែង ឬទេ?
គឺមិនអាចទៅរួចទេ ព្រោះនៅមានបញ្ហាចម្រូងច្រមាសជាច្រើនដែលភាគីជម្លោះទំាងពីរនៅមិនទាន់ឯកភាពគ្នានៅឡើយទេ។ ធ្ងន់ធ្ងរជាងនេះ និងដែលគ្រប់គ្នាហាក់ដូចជាមានការភ្ញាក់ផ្អើលខ្លំាងនោះ គឺការបែកបាក់នៅផ្ទៃក្នុងរបស់ពួកឧទ្ទាម។ ជាផ្លូវការនៅក្នុងកិច្ចចរចាពេលនេះ ពួកឧទ្ទាមត្រូវបានតំណាងដោយចលនាឧទ្ទាមធំៗចំនួន ៣។ តែបញ្ហានៅត្រង់ថា នៅផ្ទៃក្នុងចលនាឧទ្ទាមគ្នាឯងក៏មានការប្រកាប់ប្រចាក់គ្នាដើម្បីចូលកាន់តុចរចារដែរ។ មួយវិញទៀត គណៈប្រតិភូរបស់ពួកឧទ្ទាមបានសម្តែងការមិនសប្បាយចិត្តរបស់ខ្លួនចំពោះកាយវិកាយរបស់រដ្ឋាភិបាលម៉ាលី និងរដ្ឋាភិបាលអាល់ហ្សេរីដែលចង់ឲ្យកិច្ចព្រមព្រៀងមួយនាពេលឆាប់ៗខាងមុខ។
អ៊ីចឹងហើយបានជាអនុប្រធានចលនាឧទ្ទាមមួយបានថ្លែងដោយព្រមានថា វាហាក់ដូចជារហ័សពេកដើម្បីចុះហត្ថលេខាលើកិច្ចព្រមព្រៀងណាមួយនោះ និងថា គ្មាននរណាម្នាក់អាចបង្ខំឲ្យនរណាម្នាក់ចុះហត្ថលេខា ឬមួយក៏ទទួលយកកិច្ចព្រមព្រៀងអ្វីទេ។ បន្ទាប់ពីបានថ្លែងចប់ភ្លាម ប្រមុខចលនាឧទ្ទាមរូបនោះក៏បានងើបដើរចេញពីបន្ទប់ប្រជុំជាមួយគណៈប្រតិភូរបស់ខ្លួនបាត់ទៅ។ តាមរយៈការថ្លែង និងកាយវិការរបស់ប្រមុខចលនាឧទ្ទាមរូបនេះនំាឲ្យគេសន្និដ្ឋានបានថា នៅមានផ្លូវវែងឆ្ងាយទៅមុខទៀតដែលរដ្ឋាភិបាលម៉ាលី និងក្រុមឧទ្ទាមត្រូវដើរ មុននឹងឈានដល់ការសម្រេចបាននូវកិច្ចព្រមព្រៀងសន្តិភាពជាស្ថាពររវាងគ្នានោះ។
ជាការពិតណាស់ ការដែលភាគីជម្លោះនីមួយៗយល់ព្រមមកកាន់តុចរចា វាពិតជាចំណុចវិជ្ជមានមួយដែលបង្ហាញឲ្យឃើញពីឆន្ទៈចង់ដោះស្រាយបញ្ហាដោយសន្តិវិធី។ ការផ្តើមកិច្ចចរចាជាថ្មីពេលនេះជាសក្ខីកម្មមួយបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ពីការរំកិលរកគ្នារវាងភាគីជម្លោះ។ តែគេក៏មិនត្រូវភ្លេចនិយាយទេថា ជម្រៅនៃបញ្ហាដែលបានធ្វើឲ្យភាគីទំាងពីរដំឡើងសរសែ ក គ្នាមកដល់សព្វថ្ងៃនៅមិនបានរកច្រកចេញឃើញនៅឡើយទេ។ ជម្រៅនៃបញ្ហាទំាងនោះរួមមាន ការកំណត់លក្ខន្តិកឲ្យតំបន់ប៉ែកខាងជើង ការកំណត់តួនាទីរបស់រដ្ឋអំណាចម៉ាលី និងការអភិវឌ្ឍន៍នៅតំបន់ប៉ែកខាងជើង ឬមួយក៏ការរំសាយកម្លំាង និងអាវុធរបស់ក្រុមឧទ្ទាមជាដើម។ ទំាងនេះ សុទ្ធសឹងបញ្ហាស្នូលដែលភាគីទំាងពីរនៅមិនទាន់បានដោះស្រាយនៅឡើយទេ។
ពីដំបូងឡើយ ក្រុមឧទ្ទាមបានទាមទារឯករាជ្យភាពនៅតំបន់ប៉ែកខាងជើងផ្តាច់ខ្លួនចេញពីការគ្រប់គ្រងរបស់រដ្ឋអំណាចទីក្រុងបាម៉ាកូ។ ឥឡូវនេះ សំណើទាមទារឯករាជ្យលែងជាបច្ចុប្បន្នភាពទៀតឡើយ ដោយពួកឧទ្ទាមបានសុំត្រឹមតែលក្ខន្តិកពិសេសមួយប៉ុណ្ណោះ។ លោកប្រមុខការទូតម៉ាលីបានថ្លែងថា រដ្ឋាភិបាលត្រៀមខ្លួនដើម្បីធ្វើសម្បទាន តែមិនត្រូវឆ្លងខ្សែបន្ទាត់ក្រហមទេ។ ខ្សែបន្ទាត់ក្រហមដែលលោកប្រមុខការទូតបានគូសរួចជាស្រេចថា គ្មានការទាមទារបង្កើតរដ្ឋសហព័ន្ធ គ្មានការទាមទារឯករាជ្យ និងក៏គ្មានការទាមទារស័្វយភាពដែរ និយាយឲ្យស្រួលយល់ គ្មានការធ្វើអប្បគមនៅក្នុងអធិបតេយ្យរបស់ប្រទេសម៉ាលីទេ។
ដូច្នេះឃើញថា មិនទាន់អីផង ភាគីជម្លោះនីមួយៗហាក់ដូចជាបានប្រកាសឲ្យដឹងរួចជាស្រេចពីជំហរមិនផ្លាស់ប្តូររបស់ខ្លួន។ ឆន្ទៈមានហើយ តែការបន្តមិនទុកចិត្តគ្នាក៏មានដែរ។ តើនេះ មិនមែនជាល្បែងមួយដ៏គ្រោះថ្នាក់សម្រាប់ប្រទេសជាតិទេ ឬយ៉ាងណា?៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ