ការប្រកួតកីឡាអូឡាំពិក មែលប៊នឆ្នាំ១៩៥៦ ៖ បញ្ហានយោបាយ ធ្វើឲ្យលំបាកដល់អត្តពលិក
ឆ្នាំ១៩៥៦ គឺជាឆ្នាំមួយ ដែលមានការរំជើបរំជួល និងចលាចលបំផុត ក្រោយចប់សង្គ្រាមលោក ។ រឿងរ៉ាវជាច្រើនបានកើតឡើង ដូចជាមហាសន្និបាតលើកទី២០ នៃគណបក្សកុម្មុយនីស្តសូវៀត ការងើបបះបោរនៅក្រុងប៊ូដាប៉េសត៍ ចលនាបះបោរនៅប៉ូហ្សណាន់ វិបត្តិនៅព្រែកជីកស៊ុយអេ ចលនារុះរើការដាក់អាណានិគម ព្រមទាំងសង្គ្រាមនៅអាល់ហ្សេរីជាដើម ។ល។ យ៉ាងណាមិញ ការប្រកួតកីឡាអូឡាំពិក នៅទីក្រុងមែលប៊ន វាជាកញ្ចក់ឆ្លុះបញ្ចាំង នូវស្ថានការណ៍រំជើបរំជួលទាំងនេះ របស់ពិភពលោកយើង ខណៈការប្រជែងកម្លាំងគ្នាបានលេចរូបរាងកាន់តែច្បាស់។
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖ កែប្រែថ្ងៃទី៖
ប្រែសម្រួលពីអត្ថបទ របស់ Farid Fatemi (អ្នកសារព័ត៌មានប្រចាំវិទ្យុបារាំងអន្តរជាតិ ភាសាពែរក្ស)
ជាលើកទី១ ដែលការប្រកួតកីឡាអូឡាំពិក ត្រូវប្រព្រឹត្តិធ្វើទៅនៅអឌ្ឍគោលខាងត្បូងនៃផែនដី ។ ការប្រកួតនៅមែលប៊ន ដែលត្រូវបង្ខឹតទៅធ្វើនៅខែវិច្ឆិកា គឺជាព្រឹត្តិការណ៍ប្រវត្តិសាស្ត្រ ក្នុងកំឡុងពេលមួយ ដែល “តតិយលោក” បានលេចមុខឡើង លើឆាកអន្តរជាតិ ។ ជាមួយនឹងការរំសាយចោល នូវការដាក់អាណានិគម ដែលកាន់តែមានសន្ទុះខ្លាំង នៅរវាងឆ្នាំ១៩៦០ ចំនួនគណៈកម្មាធិការជាតិអូឡាំពិក បានកើនឡើងជាលំដាប់ មិនខុសអី ពីកាលក្នុងជំនាន់ដួលរលំនៃសហភាពសូវៀត។
នៅក្នុងបរិបទសង្គ្រាមត្រជាក់ ទីក្រុងមែលប៊ន បានក្លាយជារូបភាពនៃ “សណ្តាប់ធ្នាប់ថ្មីនៃពិភពលោក” ពោលគឺជាឆាកវេទិកា ដើម្បីបង្ហាញការប្រណាំងប្រជែង រវាងមហាអំណាចទាំង២។ ហើយនៅខាងៗ នៃក្រុមមហាអំណាចគឺ មានក្រុមប្រទេស “តតិយលោក” ដែលប្រកាសខ្លួន ថា “អព្យាក្រិត្យ” ហើយដែលព្យាយាមតាំងខ្លួនថា ឯករាជ្យ មិនរណបប្លុកទាំង ២ ។
សម្រាប់ សហភាពសូវៀត ដែលចូលរួមជាលើកទី២ នៅក្នុងការប្រកួតកីឡាអូឡាំពិក ការប្រកួតនៅមែលប៊ន គឺជាឱកាសដ៏មានតម្លៃ ដើម្បីអួតបង្ហាញ អំពីកម្លាំងដ៏ខ្លាំងអស្ចារ្យនៃប្លុកកុម្មុយនីស្ត។
ថ្មីមិនធ្លាប់មាន
បើទោះបីជាមែលប៊ន ត្រូវគេលើកឡើងជារឿយៗថាជាលើកទី១ ដែលការប្រកួតកីឡាអូឡាំពិក ត្រូវដិតដាមដោយការធ្វើពហិការក្តី តែធាតុពិត ការបដិសេធមិនទៅចូលរួមប្រកួត ដើម្បីផ្ញើសារមានលក្ខណៈនយោបាយ គឺវាធ្លាប់បានកើតមានរួចហើយក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រ។ ជាក់ស្តែង នៅឆ្នាំ១៨៩៦ តួកគី (អតីតចក្រភពអូតូម៉ង់) បានធ្វើពហិការមិនចូលរួមប្រកួតនៅទីក្រុងអាតែន ដើម្បីផ្ញើសារប្រឆាំងនឹងប្រទេសក្រិក។
យ៉ាងណាក៏ដោយ នៅឆ្នាំ១៩៥៦ ការធ្វើពហិការមិនចូលរួមប្រកួត មានចំនួនច្រើនខ្លាំងគួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើល។ អ្វីដែលគួរឲ្យកត់សំគាល់ថែមទៀតនោះ គឺក្រុមប្រទេសកំពុងអភិវឌ្ឍន៍ ដែលជាអ្នកបានផ្តួចផ្តើមគំនិតមុនគេ ក្នុងការធ្វើពហិការ ។
លក្ខណៈ ពិសេសមួយទៀត កាលពីនៅជំនាន់នោះ គឺការផ្សាយបន្តផ្ទាល់តាមកញ្ចក់ទូរទស្សន៍ នូវការប្រកួតកីឡា បានចាប់ផ្តើមរីកដុះដាលយ៉ាងលឿនរហ័ស ចាប់ពីឆ្នាំនោះ ។ ការប្រកួតកីឡាអូឡាំពិករដូវរងារ នៅ Cortina d’Ampezzo (ប្រទេសអ៊ីតាលី ខែមករា១៩៥៦) ត្រូវគេចាត់ទុកថា គឺជាការបើកសម្ពោធសករាជ្យថ្មី នៃការផ្សាយបន្តផ្ទាល់ការប្រកួត តាមកញ្ចក់ទូរទស្សន៍ ។
ក៏ប៉ុន្តែ កាលពីនៅខែតុលា ឆ្នាំ១៩៥៦ បន្ថែមពីព្រឹត្តិការណ៍កីឡានៅមែលប៊ន ចំណាប់អារម្មណ៍ពិភពលោក ក៏បានផ្តោតការតាមដាន ទៅលើចំណុចក្តៅ២ផ្សេងទៀត។ នោះគឺ ការធ្វើជាតូបនីយកម្ម នៃការគ្រប់គ្រងព្រែកជីកស៊ុយអេ និង ចលនាបះបោររបស់ក្រុមនិស្សិត នៅហុងគ្រី ដែលប្រឆាំងចំពោះការកៀបសង្កត់ពីសំណាក់សហភាពសូវៀត។
រឿងរ៉ាវព្រែកជីកស៊ុយអេ
បារាំងដែលជាម្ចាស់ភាគហ៊ុនម្នាក់ដ៏សំខាន់ នៃព្រែកជីកស៊ុយអេ បន្ទាប់ពីអង់គ្លេស មិនអាចទទួលយកបានទេ នូវទង្វើដ៏ក្លាហានហួសប្រមាណ របស់លោកប្រធានាធិបតីអេហ្ស៊ីប ដែលហ៊ានធ្វើជាតូបនីយកម្មព្រែកជីស៊ុយអេ នៅខែកក្កដាឆ្នាំ១៩៥៦។ ដោយហេតុនេះ បារាំងរួមជាមួយអង់គ្លេស និងអ៊ីស្រាអែល បានចាប់ផ្តើមធ្វើរឿងផ្សងព្រេងមួយដ៏ប្រថុយប្រថាន។ ដោយជឿថា លោកប្រធានាធិបតីណាស៊ែរ (Nasser) គឺជាអ្នកបានញុះញង់ បញ្ឆេះបញ្ហានៅអាល់ហ្សេរី បារាំងក៏មានបំណងចង់ទម្លាក់លោកពីតំណែង Raïs។
ដោយបានចាប់ឃាត់នាវាមួយឈ្មោះ Athos ដែលផ្ទុកដោយអាវុធ នៅក្បែរឆ្នេរសមុទ្រអាល់ហ្សេរី បារាំងជឿច្បាស់ក្នុងចិត្តថាអាវុធទាំងនេះ គឺចេញមកពីក្រុងអាឡិចហ្សង់ឌ្រី ហើយដែលសំដៅប្រគល់ទៅឲ្យចលនារំដោះ F.L.N។ រដ្ឋាភិបាលបារាំង គិតថាខ្លួនមានភស្តុតាងដ៏ជាក់ច្បាស់ ឥតប្រកែកបាន ដែលបញ្ជាក់អំពីការលូកដៃរបស់អេហ្ស៊ីប ទៅក្នុងបញ្ហានៅអាល់ហ្សេរី។ ជាមួយនឹងចំណុចនេះ បារាំងសង្ឃឹមថានឹងធ្វើឲ្យពិភពលោក ចាប់កំហុសអេហ្ស៊ីប ទាំងនៅក្នុងរឿងអាល់ហ្សេរី និងរឿងព្រែកជីកស៊ុយអេ។
លោកស្រីប្រវត្តិវិទូ Georgette Elgey បានសង្ខេបអំពីការយល់ឃើញជាទូទៅ របស់មហាជនបារាំង កាលពីក្នុងអំឡុងពេលប៉ុន្មានសប្តាហ៍ដ៏ក្តៅគគុកនោះ ដូច្នេះថា ៖ « យើងស្រម៉ៃចង់រុះរើអំណាចរបស់ Nasser ដើម្បីបិទបញ្ចប់សង្គ្រាមអាល់ហ្សេរី » ហើយទន្ទឹមគ្នានេះ « យើងចង់សង្គ្រោះ ស្នាដៃរបស់ Lesseps »។
កាលពីនៅក្នុងខែសីហា លោក Christian Pineau រដ្ឋមន្ត្រីការបរទេសបារាំង បានថ្លែងក្នុងន័យគំរាមសឹងតែត្រង់ៗរួចហើយ ថា៖ « មានរឿង២ដែលអាចកើតមាន ទី១ គឺលោក Nasser ព្រមឱនក្បាល សុខចិត្តដកថយវិញទាំងអស់ នូវអ្វីដែលខ្លួនបានធ្វើ ហើយប្រកាសទទួលស្គាល់កំហុសរបស់ខ្លួន ឬពុំដូច្នោះទេ ទី២គឺ លោក Nasser មិនព្រមឱនក្បាល។ ក្នុងករណីនេះ ខ្ញុំយល់ថា វិធានការទាំងអស់នឹងត្រូវយកមកដាក់លើតុ ដើម្បីពិចារណា ធ្វើយ៉ាងណាបង្ខំឲ្យគាត់ត្រូវតែចុះចាញ់។ »
ក្រោយមក វិធានការទាំងនេះត្រូវដាក់ចុះ តាមរយៈការព្រមព្រៀងដោយសំងាត់មួយ នៅ Sèvres រវាងបារាំងនិងអង់គ្លេស ព្រមទាំងអ៊ីស្រាអែល។ យោងតាមការព្រមព្រៀងគ្នា ដែលផ្ទុយពីអនុសាសន៍ផ្តល់ឲ្យដោយសហរដ្ឋអាមេរិកនេះ ទាហានអ៊ីស្រាអែលនឹងចូលទៅឈ្លានពានព្រែកជីកស៊ុយអេ ចំណែកកម្លាំងបារាំងនិងអង់គ្លេស នឹងបើកអន្តរាគមន៍ទៅពីក្រោយ ដើម្បីធ្វើហាក់ដូចជាទៅបន្ធូរបន្ថយស្ថានការណ៍។ តែធាតុពិត កលល្បិចនេះ គឺដើម្បីឈានទៅគ្រប់គ្រងព្រែកជីកស៊ុយអេ ហើយជាពិសេសនោះ គឺដើម្បីផ្តួលរំលំរបបដឹកនាំរបស់លោក Nasser ប្រសិនបើអាចទៅរួច។
ការបះបោររបស់ប្រជាជនហុងគ្រី
នៅខែកុម្ភៈឆ្នាំ១៩៥៦ មហាសន្និបាតលើកទី២០នៃគណបក្សកុម្មនុយនីស្ត របស់សហភាពសូវៀត បានសម្រេចជាផ្លូវការ នូវការបោសសំអាតជម្រុះចោលនូវកេរតំណែលរបស់ស្តាលីន ពោលវាគឺជាជំនោរថ្មីនៃសេរីភាព ដែលចាប់ផ្តើមបោកបក់ លើបណ្តាប្រទេសប្លុកខាងកើត។ យ៉ាងហោចណាស់ នៅខែមិថុនា ប្រជាជនប៉ូឡូញបានក្រោកឈរបះបោរ ជាលើកទី១ ប្រឆាំងនឹងរបបកុម្មុយនីស្ត តាមរយៈចលនាបះបោរហិង្សា Poznań។
បន្ទាប់មក នៅខែតុលា គឺដល់វេនប្រជាជនហុងគ្រីម្តង ដែលបានទាមទារ ឲ្យលោក Imre Nagy ត្រលប់មកកាន់អំណាចវិញ។ លោក Imre Nagy គឺអ្នកនយោបាយកុម្មុយនីស្តមិនជ្រុលហួសហេតុពេក ហើយជាអ្នកគាំទ្រការធ្វើកំណែទម្រង់ ដែលលោកត្រូវបានគេទម្លាក់ពីអំណាចនៅឆ្នាំ១៩៥៥។
ក៏ប៉ុន្តែ ពេលបានត្រលប់មកកាន់អំណាចវិញ លោកImre Nagy ដែលមានក្រុមនិស្សិតនិងកម្លាំងពលករគាំទ្រ ហាក់ដូចជាសប្បាយត្រេកត្រអាលជ្រុល ហើយបានហ៊ានដល់ទៅប្រកាស ដកប្រទេសហុងគ្រី ចេញពី កាតិកាសញ្ញាវ៉ាសូវី។ ទង្វើនេះ គឺជារឿងមិនអាចអត់ឱនឲ្យបានទេ សម្រាប់លោក Khrouchtchev ក៏ដូចជាគណបក្សកុម្មុយនីស្តសហភាពសូវៀត។ សហភាពសូវៀត ក៏បានចាត់វិធានការពិន័យភ្លាមៗតែម្តង ទៅលើហុងគ្រី។
រងើកភ្លើងឆាបឆេះ
វិបត្តិទាំង២ នៅដើមបូព៌ា និងនៅអឺរ៉ុបកណ្តាល បានឈានហក់ឡើងដល់ចំណុចក្តៅបំផុត។ ថ្ងៃទី២៩ តុលា ដោយផ្អែកលើផែនការដែលគេដាក់ឈ្មោះថា Les trois Mousquetaires អ៊ីស្រាអែល បានចូលឈ្លានពានតំបន់ស៊ីណៃ និងបានឈានចូលទៅដល់ព្រែកជីកស៊ុយអេ។ ២ថ្ងៃបន្ទាប់មក កងកម្លាំងបារាំងនិងអង់គ្លេស បានចាប់ផ្តើមទម្លាក់គ្រាប់បែក ទៅលើយន្តហោះរបស់កងទ័ពអេហ្ស៊ីបដែលចតនៅលើដី ដើម្បីជួយបើកផ្លូវឲ្យកងទ័ពអ៊ីស្រាអែលរុលទៅមុខ។
ថ្ងៃបន្ទាប់ ចលនាបះបោររបស់ប្រជាជននៅក្រុងប៊ូដាប៉េសត៍ បានឈានចូលទៅគ្រប់គ្រង អគារទីស្នាក់ការមជ្ឈឹមបក្សកុម្មុយនីស្តហុងគ្រី។ ប្រជាជនហុងគ្រី មានទំនុកចិត្ត ជឿថា បដិវត្តរបស់ខ្លួនកំពុងតែមានជោគជ័យ។
ក៏ប៉ុន្តែ ថ្ងៃទី៤វិច្ឆិកា វេលាម៉ោង៣ទាបភ្លឺ រថក្រោះសូវៀត បានបើកសំដៅចូលមកទីក្រុងប៊ូដាប៉េសត៍។ ការបង្ក្រាប បានចាប់ផ្តើមយ៉ាងកាចសាហាវបំផុត។
ក្នុងរវាងតែ៤ថ្ងៃ ក្រុមប្រឹក្សាសន្តិសុខនៃអង្គការសហប្រជាជាតិ បានអនុម័តចេញនូវសេចក្តីសម្រេចចិត្តរួម ចំនួន២ ដែលត្រូវបានធ្វើឡើងយ៉ាងតក់ក្រហល់ស្លន់ស្លោបំផុត។ សេចក្តីសម្រេចចិត្តលេខ១១៩ កោះហៅឲ្យមានការប្រជុំវិសាមញ្ញនិងបន្ទាន់មួយ នៅអង្គមហាសន្និបាតអង្គការសហប្រជាជាតិ ដើម្បីឆ្លើយតបទៅនឹង « ស្ថានការណ៍ដ៏ធ្ងន់ធ្ងរ ដែលបានកើតឡើងដោយសារអំពើប្រឆាំងនឹងប្រទេសអេហ្ស៊ីប » …
ចំណែកសេចក្តីសម្រេចចិត្ត លេខ១២០ មានខ្លឹមសារស្រដៀងគ្នា ដោយបានសំដៅពិនិត្យមើល « លើស្ថានការណ៍ធ្ងន់ធ្ងរ កើតឡើងដោយសារការប្រើប្រាស់កម្លាំងកងទ័ពសូវៀត បង្ក្រាបទៅលើប្រជាជនហុងគ្រី ដែលប្រឹងប្រែងទាមទារសិទ្ធិ»។
សហគមន៍អន្តរជាតិ មិនអាចជួយអ្វីបានមែន ទាក់ទិននឹងការសង្កត់សង្កិនយ៉ាងហិង្សានៅហុងគ្រី។ ប៉ុន្តែ ដំណើរផ្សងព្រេងខ្វះការពិចារណា នៃប្រទេស Mousquetaires ទាំង៣ នៅឯព្រែកជីកស៊ុយអេ វិញនោះ ត្រូវបានមហាអំណាចធំៗទាំង២ ប្រកាសថ្កោលទោសយ៉ាងខ្លាំង ព្រោះថាមហាអំណាចធំៗទាំង២ មិនចង់ឲ្យមានស្ថានការណ៍សង្គ្រាមប្រដាប់អាវុធ ផ្ទុះកក្រើកនៅតំបន់ដើមបូព៌ាទេ។
សហភាពសូវៀត បានគំរាមមកលើបារាំង អង់គ្លេស និងអ៊ីស្រាអែល ដោយចំៗតែម្តង ថានឹងប្រើអាវុធនុយក្លេអ៊ែរ។ ជាប្រតិកម្មតបវិញ អង្គការអូតង់ បានស្រែកគំរាមប្រើអាវុធនុយក្លេអ៊ែរ ដាក់សហភាពសូវៀតវិញដែរ។
គឺក្នុងគ្រានោះហើយ ដែលសហរដ្ឋអាេមរិកបានចូលអន្តរាគមន៍។ អាេមរិកបានទាមទារតម្រូវឲ្យអ៊ីស្រាអែល បារាំង និងអង់គ្លេស ដកថយកម្លាំងចេញជាបន្ទាន់ ដើម្បីបិទបញ្ចប់វិបត្តិនេះ។
ជាចុងបញ្ចប់ ថ្ងៃទី៦វិច្ឆិកា ក្រោមសំពាធរបស់ម៉ូស្គូ និងវ៉ាស៊ីនតោន អន្តរាគមន៍យោធានៅអេហ្ស៊ីប ត្រូវបិទបញ្ចប់ ដោយគ្មានបានលទ្ធផលអ្វីទាំងអស់។ លទ្ធផលគឺបានត្រឹមតែការបង្កើត រឿងអាស្រូវទូទាំងពិភពលោក ហើយដែលបារាំង និងអង់គ្លេស ត្រូវគេនិយាយបន្តុះបង្អាប់ សើចចំអក។
ការដកខ្លួនឆ្ងាយរបស់អាមេរិក មិនគាំទ្រអង់គ្លេស នៅក្នុងវិបត្តិព្រែកជីកស៊ុយអេ ត្រូវបានគេចាត់ទុកថា ជាព្រឹត្តិការណ៍ប្រវត្តិសាស្ត្រធំបំផុតនៃសតវត្សទី២០ ដែលបង្ហាញពីការមិនចុះសម្រុងគ្នា រវាងអង់គ្លេសនិងអាមេរិក ដែលជានិច្ចជាកាល គឺជាសម្ព័ន្ធមិត្តនឹងគ្នាចាក់ទឹកមិនលិច។
ការប្រកួតកីឡា និងការធ្វើពហិការ
ថ្ងៃទី២២វិច្ឆិកា ស្របពេលដែលពិភពលោកយើង កំពុងតែចោទសួរអំពីផលវិបាកទាំងឡាយ ដែលកើតចេញពីវិបត្តិភូមិសាស្ត្រនយោបាយធំៗទាំង២ អត្តពលិកវ័យក្មេងជនជាតិអូស្ត្រាលី ឈ្មោះ Ron Clark បានអុជភ្លើងគុបអូឡាំពិក នៅពហុកីឡាដ្ឋាន Cricket Ground នៅទីក្រុងមែលប៊ន។
ត្រឹមរយៈពេលប្រមាណ៣សប្តាហ៍ រវាងវិបត្តិនយោបាយ និងពេលចាប់ផ្តើមបើកសម្ពោធការប្រកួតកីឡា ប្រទេសជាច្រើនបានធ្វើការសម្រេចចិត្តយ៉ាងដាច់ណាត់បំផុត។
អេហ្ស៊ីប អ៊ីរ៉ាក់ និងលីបង់ បាននាំគ្នាធ្វើពហិការ មិនចូលរួមប្រកួត ដើម្បីផ្ញើសារប្រឆាំងចំពោះ « ការចូលឈ្លានពានរបស់បារាំង-អង់គ្លេស មកលើព្រែកជីកស៊ុយអេ »។ ប្រទេសទាំង៣នេះ បានសំដែងការជំទាស់ផងដែរ ចំពោះវត្តមានរបស់អ៊ីស្រាអែល នៅក្នុងការប្រកួតនៅមែលប៊ន។
ដោយឡែក អេស្ប៉ាញ ហូឡង់ និងស្វ៊ីសវិញ បានប្រើប្រាស់វិធីដូចគ្នា ដើម្បីបង្ហាញការជំទាស់តវ៉ា ចំពោះអន្តរាគមន៍ហិង្សាររបស់សហភាពសូវៀត មកលើប្រទេសហុងគ្រី។
ការប្រឈមមុខដាក់គ្នាបែបនយោបាយ រវាងអត្តពលិក
ប្រមាណជិត១ខែ ក្រោយបរាជ័យនៃចលនាបះបោរនៅប៊ូដាប៉េសត៍ ក្រុមកីឡាករ Waterpolo ជម្រើសជាតិហុងគ្រី និងជម្រើសជាតិសូវៀត ត្រូវជួបប្រកួតជាមួយគ្នានៅមែលប៊ន។ នៅក្នុងពេលកំពុងប្រកួតវគ្គពាក់កណ្តាលផ្តាច់ព្រាត់នេះ កីឡាករសូវៀតឈ្មោះ Valentin Prokopov បានយកក្បាលអុកដោយចេតនា ចំក្បាលរបស់កីឡាករហុងគ្រី ឈ្មោះ Ervin Zádor ដែលទើបតែបានគប់បាល់បញ្ចូលទីបាន២គ្រាប់។ ក្រុមកីឡាករជម្រើសជាតិទាំង២ប្រទេស បានឈ្លោះប្រវាយប្រតប់គ្នានៅក្នុងទឹក បណ្តាលឲ្យកីឡាករជាច្រើននាក់រងរបួស។ សាក្សីខ្លះដែលឃើញហេតុការណ៍ផ្ទាល់នឹងផ្នែក បានរៀបរាប់ថា ទឹកនៅក្នុងអាងហែលទឹក បានប្រែពណ៌ទៅជាក្រហម ដោយសារតែលាយឡំដោយឈាមរបស់កីឡាករ។
នគរបាលអូស្ត្រាលី បានបង្ខំចិត្តចូលអន្តរាគមន៍ ដើម្បីការពារក្រុមកីឡាករជម្រើសជាតិសូវៀត បន្ទាប់ពីបានសង្កេតឃើញថា មានទស្សនិកជនកាន់តែច្រើន បានបង្ហាញកំហឹងក្រេវក្រោធ ខឹងចំពោះអាកប្បកិរិយារបស់កីឡាករសូវៀត។ នៅទីបំផុត ក្រុមជម្រើសជាតិហុងគ្រី បានឈ្នះជ័យលាភីមេដាយមាស ក្នុងវិញ្ញាសារWaterpolo រីឯក្រុមជម្រើសជាតិសូវៀត ទទួលបានមេដាយសម្រឹត។
ការបិទបញ្ចប់ការប្រកួត
នៅភូមិអូឡាំពិកក្រុងមែលប៊ន សមាជិកខ្លះនៃគណៈប្រតិភូកីឡាហុងគ្រី បាននាំគ្នាយកទង់ជាតិផ្លូវការរបស់ហុងគ្រី ដែលមានរូបសញ្ញានិម្មិតរូបរបបកុម្មុយនីស្ត យកមកកាត់ច្រឹបយកនិម្មិតរូបនោះបោះចោល ហើយដាក់ជំនួសវិញ ដោយ « armoiries de Kossuth » ដែលជានិម្មិតរូបនៃចលនាបដិវត្តហុងគ្រី ឆ្នាំ១៨៤៨។
ដល់ពេលត្រូវរៀបចំសម្លៀកបំពាក់ សម្ភារៈវិលត្រលប់ទៅស្រុកវិញ កីឡាករហុងគ្រីជាច្រើននាក់ បានបាត់ខ្លួន គ្មានវត្តមាន។ ពួកគេជាច្រើននាក់ បានសម្រេចចិត្តរត់គេច ហើយទៅសុំសិទ្ធិជ្រកកោនជាជនភៀសខ្លួននយោបាយ នៅអូស្ត្រាលី។
ហើយនៅនាយឆ្ងាយពីអូស្ត្រាលី កីឡាករបាល់ទាត់ហុងគ្រីម្នាក់ទៀតដ៏ល្បីល្បាញ ឈ្មោះ Ferenc Puskás បានសម្រេចចិត្តសុំសិទ្ធិជ្រកកោនជាជនភៀសខ្លួននយោបាយ នៅប្រទេសអូទ្រីស។
លទ្ធផល
នៅក្នុងតារាងលទ្ធផលចុងក្រោយ សហភាពសូវៀតដែលបានចូលរួមប្រកួតជាលើកទី២ ក្នុងការប្រកួតកីឡាអូឡាំពិករដូវក្តៅ បានឈាននាំមុខសហរដ្ឋអាមេរិក ដោយបានឈ្នះចំនួនមេដាយច្រើនជាងគេ។ ចំណែកប្រទេសហុងគ្រីវិញ ស្ថិតនៅលេខរៀងទី៤។
គ្មានប្រទេសអារ៉ាប់ណាមួយ មានវត្តមានប្រកួតនៅមែលប៊នទេ។
លោក Gamal Abdel Nasser បានសម្រេចជោគជ័យ ក្នុងការធ្វើជាតូបនីយកម្មព្រែកជីកស៊ុយអេ និងបានទទួលនូវកិត្តិនាមភ្លឺចញ្ចែង នៅក្នុងពិភពអារ៉ាប់។ តែយ៉ាងណា ជីវិតនយោបាយរបស់លោក ត្រូវបានដួលរំលំ បន្ទាប់ពីអ៊ីស្រាអែលបានបើកប្រតិបត្តិការសងសិក ជាមួយនឹង « សង្គ្រាម៦ថ្ងៃ »។
បារាំង និងអង់គ្លេស ឯនោះវិញ បានសាបរលាបឥទ្ធិពលអំណាចរបស់ខ្លួនជារៀងដរាប នៅតំបន់ Levant។
រីឯហុងគ្រី ត្រូវស្ថិតនៅក្នុងស្រមោល នៃសហភាពសូវៀត ប្រមាណជាជាង៣០ឆ្នាំ តទៅមុខទៀត៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ